Θα παρακαλάμε να μην ξεμείνει από μπαταρία το κινητό του Σαμαρά;

 «Δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω»

Η περίφημη αυτή φράση αποδίδεται στον Αρχιμήδη και στην ανακάλυψη του μοχλού. Δώσε μου κάπου να σταθώ και θα μετακινήσω τη γη. Εκτός από το ότι το χρησιμοποιούν ως σλόγκαν στην εταιρεία τους μερικοί καλοί μου φίλοι, νέοι μηχανικοί, θα αναρωτηθεί κανείς γιατί το θυμήθηκα.

Εδώ και λίγες εβδομάδες ο Σαμαράς ανέλαβε να… κινήσει ολόκληρη τη «Γη» της Ελληνικής μεταπολιτευτικής  πραγματικότητας, χωρίς

να του έχουμε δώσει όμως και κανένα ιδιαίτερα πλεονεκτικό μέρος να σταθεί: Συγκυβέρνηση με τα ερείπια του ΠΑΣΟΚ και τον «εγώ έλειπα την τελευταία διετία, προφανώς» Βενιζέλο και έναν καλοπροαίρετο κυρ-Φώτη με πάμπολλα ροζουλί μπαγκάζια. Το όλον του βαθέος ΠΑΣΟΚ να λιμνάζει στα γαλήνια νερά της συνιστωσιολάγνας αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τη λοιπή αντιπολίτευση να αποκαθιστά πλήρως την έλλειψη γραφικότητας του ΛΑΟΣ με δύο καινούρια μοντέλα σουρεάλ δεξιοσύνης. Την ίδια τη ΝΔ να θυμίζει αναπαλαιωμένο από τυφλό αρχιτέκτονα (όπου τυφλός αρχιτέκτονας βάλε «ανανεωτική» σταυροδοσία του μέσου ψηφοφόρου) κτίριο και φυσικά τη Συγγρού να μοιάζει με γραφείο ευρέσεως εργασίας αναξιοπαθούντων πολιτευτών,  συγγενών και λοιπών φίλων του κινήματος (ώπα, αυτό είναι από άλλη παράσταση).

Φυσικά, δεν ξεχνάμε και την πρότερη κληρονομιά. Μια διεθνή γνώμη εμποτισμένη μέχρι το μεδούλι με την προπαγάνδα του «τεμπέλη  Έλληνα», μια αρμαθιά κομπλεξικούς  Ευρωπαίους ηγέτες που βρήκαν εξιλαστήριο θύμα για τις δικές τους αδυναμίες, τα δικά τους λάθη και τη δική τους έλλειψη οράματος για την Ευρώπη και, εννοείται, το διαχρονικό, εδώ και 3 δεκαετίες, μπάχαλο που ονομάζεται Ελληνικό Κράτος.

Παρ’ όλα αυτά, και μ’έναν ομμάτ που λένε και οι φίλοι μας οι Πόντιοι, εκεί αυτός. Να τον σπρώξει το μοχλό. Να το κινήσει το ρημάδι. Με λίγους προς το παρόν υπουργούς να έχουν πάρει χαμπάρι τι παίζει και να ψιλοκουνιούνται (και με κάποιους ήδη να έχουν πάρει ή να ετοιμάζονται να πάρουν των ομματιών τους) τρέχει να ξανασυνδέσουν το ρεύμα στο Άσυλο Ανιάτων και να δουλέψει ο κοσμάκης στη Χαλυβουργική να φάει ψωμί. Χώρια τα όσα άλλα γνωρίζουμε που γίνονται, σώζονται, προλαβαίνονται και δεν ακούγονται, ως επί το πλείστον με δική του παρέμβαση.

Και επειδή κάπου εδώ θα έχει βαρεθεί ο μέσος αναγνώστης μια ακόμα «αγιογραφία» του Σαμαρά, να περάσω στο κυρίως θέμα. Κύριοι, είμαστε σε μαύρα χάλια. Το λέγαμε κι εμείς, το έλεγε και ο Σαμαράς. Σε αντίθεση όμως με διάφορους ψεκασμένους και επαναστάτες του καναπέ δεν υποσχέθηκε καμιά μαγική συνταγή τζάμπα μαγκιάς και κωλοπετσωμένης δήθεν εθνικοφροσύνης. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Διαβάζω αριστερά και δεξιά διαμαρτυρίες που δεν μας χάρισαν οι Ευρωπαίοι ήδη το χρέος (γιατί προφανώς με τον όρο  επαναδιαπραγμάτευση αυτό περιμένανε) ή που εν μέσω της χρονιάς, άκου εκεί πρωτοτυπία, εκτελείται ο προϋπολογισμός και δεν αρχίσαμε να κόβουμε χαράτσια και να αυξάνουμε μισθούς! Μετά από 30 χρόνια φαγοπότι μερικών και την πλήρη οικονομική καταστροφή πολλών μας, πραγματικά, περιμένατε μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα τα