Την μάχη με την Τρόικα, δεν θα την δώσουν ούτε ο Άρης, ούτε ο Πάκης. Θα την δώσει ο Σαμαράς

Καθώς περιδιάβαινα χθες τις εφημερίδες, έπεσα πάνω στον αγαπητό κ. Πρετεντέρη.  (Τον κύριο αυτόν διαβάζω πάντα, καθώς φαντάζομαι πως πριν γράψει οτιδήποτε έχει ήδη λάβει το σχετικό non paper από την τρόικα και με τον τρόπο αυτό αποκαλύπτονται οι καθημερινές διαθέσεις των γκαουλάιτερ). Και εκεί που περιμένω να διαβάσω τις γνωστές μπούρδες, βλέπω έκπληκτος μια πομπώδη φράση: Η οικονομική πολιτική του κ. Σαμαρά είναι, λέει, αψεγάδιαστη!  Τσιμπιέμαι, πίνω μια γουλιά πικρό καφέ και ξαναδιαβάζω.  Αψεγάδιαστη.  Για να το εμπεδώσουμε, το αναφέρει και παρακάτω.Και αναρωτιέμαι:  Μήπως βαδίζουμε λάθος;  Η μήπως ξαφνικά τους ήρθε η φώτιση και είδαν το λάθος; Η απάντηση είναι πιθανόν περισσότερο κυνική:Όλοι πια σε Ευρώπη και Αμερική έχουν καταλάβει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου πνέει τα λοίσθια.  Πρόκειται για μια ήδη νεκρή κυβέρνηση η οποία ψάχνει απεγνωσμένα μια οδό αξιοπρεπούς διαφυγής.  Οι επιλογές της, ως προς αυτό, δεν είναι αν θα κάνει εκλογές ή όχι, αλλά, αν θα παραχωρήσει συγκυβέρνηση (διακαής πόθος της Τρόικας), αν θα βρει μια αφορμή για να στήσει πρόωρες κάλπες τώρα, (γραμμή Βενιζέλου, Λοβέρδου και λοιπών) ή αν τελικά θα πρέπει να ψηφίσει πρώτα τον προϋπολογισμό (κόκκινη γραμμή της Τρόικας) και να αποχωρήσει μετά.Οι δανειστές μας έχουν βάσιμες αμφιβολίες, καθώς έχουν ήδη αφουγκραστεί την ελληνική καθημερινότητα, σχετικά με δύο βασικές τους επιδιώξεις:1.       Ότι πιθανότατα θα υπάρξει μια μαζική άρνηση πληρωμής του απαράδεκτου φόρου – ληστεία στα ακίνητα και2.       Ότι πιθανότατα το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορέσει να σκοτώσει το ίδιο του το παιδί (απολύσεις).  Αρχίζουν δηλαδή να καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί το σύστημα ΠΑΣΟΚ.Θα πρέπει λοιπόν να κινηθούν γρήγορα και να τελειώσουν πολιτικά τη σημερινή κυβέρνηση, αν δε θέλουν να μπλέξουν σε περιπέτειες.  Έτσι βλέπουμε αίφνης, να προσπαθούν να ρίξουν γέφυρες στον επόμενο πρωθυπουργό.  Ξαφνικά ο κ. Σαμαράς, από αποδιοπομπαίος τράγος μετατρέπεται σε αξιότιμο συνομιλητή.  Πρώτα θα προσπαθήσουν να πετύχουν τη συγκυβέρνηση και, αν δε τους βγει –που δεν θα τους βγει-, θα ρίξουν όλο το βάρος στην αυτοδυναμία της επόμενης κυβέρνησης.Διαβάζω πολλές κριτικές και καλές κριτικές σχετικά με το πρόγραμμα Σαμαρά.  Ο καθένας μπορεί να έχει τις αμφιβολίες του και καλά κάνει, γιατί η εποχή που ήμασταν πρόβατα έχει περάσει ανεπιστρεπτί.  Όμως, όταν ένας πρωθυπουργός υφίσταται μια πανωλεθρία, όπως αυτή η οδυνηρή ήττα που βιώνουμε τις μέρες αυτές, η δημοκρατία οφείλει να τον αντικαταστήσει.Ακούγονται και φωνές με σημασία, όπως αυτή του κ. Γιανναρά, ο οποίος ενώ δείχνει να εμπνέεται από την ηγετική φυσιογνωμία Σαμαρά, εντούτοις επιμένει σε μικρότητες μικροαστικού τύπου, προβάλλοντας ενστάσεις για τα πρόσωπα που δήθεν τον περιβάλλουν.  Αντιγράφω από χθεσινή ραδιοφωνική του συνέντευξη:Στο Βελλίδειο, ανέβηκε ο κ. Σαμαράς, μιλούσε επί μιάμιση ώρα, ας πούμε ότι είπε σωστά πράγματα. Μπροστά όμως στην πρώτη γραμμή ήταν οι ίδιοι, διασυρμένοι, εξευτελισμένοι ανυπόληπτοι άνθρωποι οι οποίοι έδωσαν τις εξετάσεις τους και τελείωσαν πολιτικά.Η χώρα ό