Το σημερινό διακύβευμα είναι η εθνική ταυτότητα και η ελευθερία μας

Απόψε οι εκτελεσθέντες στο μαρτυρικό Δίστομο στριφογυρίζουν στους τάφους τους.

Προσπαθούν απελπισμένα να στείλουν μήνυμα στους πολιτικούς αρχηγούς που συνεδριάζουν σήμερα.

Ανέλαβαν οι νεκροί, γιατί οι ζωντανοί ούτε ακούγονται ούτε εισακούγονται.

“Θυμηθείτε γιατί χύθηκε το αίμα μας” νεύουν από το Επέκεινα.

“Και δέστε τι μπορούμε να περιμένουμε όταν προσφεύγουμε, αδύναμοι, σε ξένους κατήδες για να βρούμε το δίκιο μας”.

Η απόφαση της Χάγης για το Δίστομο,

“σετ” με την πρόσφατη για τα Σκόπια, προαναγγέλλει την πορεία της υπερχρεωμένης Ελλάδας.

Αλλεπάλληλα “κροσέ” μέχρι το “νοκ άουτ”: την απώλεια του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων.

Και την επακόλουθη απώλεια της ταυτότητας και της ελευθερίας τους.

Ο Αμερικανικός παράγων μας χρησιμοποιεί για να κατεδαφίσει το Ευρώ.

Ο Γερμανικός παράγων για να ηγεμονεύσει ανεμπόδιστα στην Ευρώπη.

Ο Γαλλικός παράγων ως καλούς πελάτες οπλικών συστημάτων.

Ο κερδοσκοπικός παράγων για να εισπράξει είτε τόκους είτε ασφάλιστρα πιστωτικού κινδύνου.

Ο Βρετανικός παράγων για να ανασχέσει την Γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη.

Ο Ισραηλινός παράγων για αμφιλεγόμενες συμμαχίες στην φρενίτιδα επιβίωσής του μέσα σε ένα διαρκώς εχθρικότερο γι’ αυτόν περιβάλλον.

Ο Τουρκικός παράγων, με κυτταρική βλέψη να αντιστρέψει το 1821, για να επιδεικνύει, αναπάντητα, ισχύ “περιφερειακής δύναμης”.

Ο Ρωσικός παράγων για να δημιουργήσει στην περιοχή γεωπολιτικό αντίβαρο στην κυρίαρχη Δυτική επιρροή.

Οι εθνικοί παράγοντες στα Βόρεια σύνορά μας για αύξηση του βιοτικού τους επιπέδου, καιροφυλακτώντας να αρπάξουν εδάφη αν ποτέ φθάσουμε στο “Σημείο Μηδέν” (μέχρι τότε, ως ιδιώτες, αγοράζουν αθρόα εκτάσεις μας).

Ο Ευρωπαϊκός παράγων, συλλήβδην, μας χρησιμοποιεί για να απορροφούμε, με ασύλληπτη καταπόνηση της ελληνικής κοινωνίας και των κρατικών μας δομών, (κατ’ εκτίμηση) το 80% των μεταναστευτικών προς την Ευρώπη ρευμάτων.

Και η Τρόικα, οικονομικός δολοφόνος ντυμένος με ιατρική ποδιά, αποτελειώνει την ελληνική κοινωνία για λογαριασμό των -όχι μόνο ξένων- ισχυρών παραγόντων, “πατώντας” βέβαια σε υπαρκτές “ασθένειες” αλλά διόλου επιθυμώντας πραγματικά να τις θεραπεύσει.

Καχυποψία ή μανία καταδιώξεως;

Όχι. “Ρεαλπολιτίκ”.

Όλοι υπηρετούν τα συμφέροντά τους και, υπό αυτό το πρίσμα, καλά κάνουν.

Το ζητούμενο είναι τι κάνει, μάλλον τι δεν κάνει, ο Ελληνικός παράγων, που δείχνει να αργοπεθαίνει παθητικά. Σπαρασσόμενος από τρία όρνεα.

Μια άρχουσα τάξη πολιτικών – κρατικών προμηθευτών – προνομιούχας δημοσιουπαλληλίας, δημιουργημένη τα τελευταία 30 χρόνια από το ΠΑΣΟΚ με τα δανεικά που σκλάβωσαν τη χώρα, η οποία προκειμένου να συνεχίσει την πλουσιοπάροχη διαβίωσή της δεν διστάζει να ξεπουλήσει τα πάντα.

Μια εγχώρια επιχειρηματική διαπλοκή, καταδότης στην Τρόικα για τα εδώ τεκταινόμενα, που προσδοκά αφενός να αρπάξει μερίδιο της ιδιωτικοποίησης του εθνικού-συλλογικού πλούτου, αφετέρου να επιτύχει “ευελφαλές” εργασιακό