Το σούπερ σκάνδαλο της Proton

Αυτή η απίστευτη ιστορία τα έχει όλα.  Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αποτελεί μια μικρογραφία της πραγματικής κατάστασης του πολιτικοοικονομικού μας συστήματος και ως εκ τούτου είναι άξια διερεύνησης.Επιγραμματικά αναφέρω ένα σύντομο ιστορικό του σούπερ σκανδάλου:Ένας προβεβλημένος επιχειρηματίας, αυτό που θα ονομάζαμε εγχώρια ελίτ,  με πλοκάμια σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, εξαγοράζει μια μικρή εξειδικευμένη τράπεζα και μέσω αυτής ξεκινά να χρηματοδοτεί με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ (φυσικά χωρίς τις απαιτούμενες εξασφαλίσεις) τις υπόλοιπες επιχειρηματικές του δραστηριότητες.  Οι εποπτικές αρχές σφυρίζουν αδιάφορα, παρά το προφανές.  Η κρίση οδηγεί τελικά την τράπεζα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και τη στέλνει στην αγκαλιά της κρατικής βοήθειας.  Το γενικό λογιστήριο κάποια στιγμή αδυνατεί να συνεχίσει την επιχορήγηση, καθώς οι δείκτες έχουν ξεπεράσει το κόκκινο.  Πιο συγκεκριμένα, το δημόσιο έχει εμπιστευθεί κάποιες από τις καταθέσεις του στην τράπεζα (για να ενισχύσει έμμεσα την πληγείσα ρευστότητά της, μια τακτική που εφαρμόζει με όλες τις τράπεζες), η τράπεζα όμως ενημερώνει ότι αδυνατεί να καταβάλλει πίσω στο δημόσιο 70 εκ. από τα χρήματά του.  Ο κ. Βενιζέλος παρεμβαίνει σκανδαλωδώς υπέρ της χρεοκοπημένης τράπεζας, καθώς φοβάται ένα φαινόμενο ντόμινο λίγο πριν τη ΔΕΘ, και δίνει εντολή να κατατεθούν ακόμα 160 εκ., παρά τη δηλωμένη αδυναμία της τράπεζας, παρά την υπέρβαση του ορίου και ενάντια σε κάθε λογική.  Ατυχώς, η αρχή για το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος, διαπιστώνει επιπροσθέτως ταμειακό έλλειμμα 51 εκ. και η υπόθεση παίρνει δημοσιότητα.  Η αντιπολιτευόμενη “Ελευθεροτυπία” ξεμπροστιάζει τον επιχειρηματία και τον υπουργό.  Όμως, ως εκ θαύματος, η υπόθεση εξαφανίζεται από τη δημοσιότητα και επιστρέφει σε μονόστηλα εσωτερικών φύλλων, εσωτερικών εντύπων.Από όλη αυτή τη δυσωδία, που αποτελεί το αντιπροσωπευτικό δείγμα της μεταπολιτευτικής μας διαπλοκής, γεννώνται κάποιες εύλογες απορίες:1.       Αποτελεί παγκόσμιο παράδοξο το ότι ο διοικητής της ΤΤΕ (Tράπεζα της Ελλάδος) βρίσκεται ακόμα στη θέση του.  Η μόνη εξήγηση που υπάρχει είναι ότι ο κ. Προβόπουλος, βλέποντας να διαπράττονται τα ίδια σε δεκαπλάσιο μέγεθος αλλού, θεωρεί την υπόθεση Proton, ασήμαντη.  Ακόμα χειρότερα μπορεί να θεωρεί ότι έπραξε σωστά, καθώς τελευταία το άθλημα ‘’σώζω την πατρίδα – σώζω τις τράπεζες’’ είναι ιδιαίτερα δημοφιλές.2.       Ο υπουργός οικονομικών, παντελώς άσχετος με το αντικείμενο, πιστεύει ότι μπορεί να καταθέτει τα χρήματα που του εμπιστεύονται οι πολίτες, σε επισφαλείς τράπεζες, προκειμένου να στηρίξει τους δικούς του ανθρώπους.  Παρόλο που ήξερε ότι η τράπεζα δεν είχε στα ταμεία της τα χρήματα που ζητήθηκαν πίσω από το δημόσιο, όχι μόνο δεν κίνησε γη και ουρανό για να τα απαιτήσει με άλλους τρόπους (όπως θα έκανε ο κάθε εξαπατημένος καταθέτης), όχι μόνο δεν κίνησε τις διαδικασίες για την εκκαθάριση της τράπεζας (όπως θα έκανε κάθε εποπτική αρχή σε κάθε σημείο του πλανήτη), όχι μόνο δεν ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί στους πολίτες για την άστοχη επι