Το “σύστημα” διαλύεται

Ένα καθεστώς πέφτει – κι ένα σύστημα διαλύεται – όταν οι αντιφάσεις του πολλαπλασιαστούν και κάποια στιγμή γίνουν αξεπέραστες…

Τον τελευταίο καιρό έχουμε συνεχώς αντιφάσεις – παλιές να οξύνονται, και καινούργιες να αναφύονται – γύρω τριγύρω μας. Ας δούμε μερικές:

Την ώρα που ξεκινούσαν τη «δημοσιονομική προσαρμογή» της Ελλάδας, επιχειρούσαν ταυτόχρονα και «εσωτερική υποτίμηση».

Την πρώτη για να μειωθεί το έλλειμμα και να ελεγχθεί το χρέος,

Τη δεύτερη για να ενισχυθεί η «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας (με κόστους της ελληνικής παραγωγής).

Όμως, όταν κάνεις «εσωτερική υποτίμηση» μειώνεις το εισόδημα μιας χώρας. Κι όταν μειώνεται το εισόδημα, τότε πέφτουν και τα φορολογικά έσοδα.

Οπότε ματαιώνεται – και ακυρώνεται – η μείωση του ελλείμματος.

Αντίφαση: Η εσωτερική υποτίμηση και η δημοσιονομική προσαρμογή είναι δύο πράγματα που ΔΕΝ πρέπει να κάνεις ταυτόχρονα!

Γιατί το πρώτο ακυρώνει το δεύτερο.

Κι όμως τα έκαναν ταυτόχρονα και τα… έκαναν μούσκεμα.

Πριν λίγους μήνες άλλαξε ο προσανατολισμός του Μνημονίου: Ζητούν πλέον, να βρούμε τα χρήματα για να μειώσουμε το χρέος από ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας.

Στη συνέχεια, όμως, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να…ματαιώσουν και τις αποκρατικοποιήσεις και την αξιοποίηση δημόσιων ακινήτων:

Με την εξαγγελία των ιδιωτικοποιήσεων σε «πιεσμένο» χρηματιστήριο, η αγορά προεξόφλησε μεγάλη αύξηση της προσφοράς μετοχών των εισηγμένων ΔΕΚΟ. Και οι τιμές τους άρχισαν να κατρακυλούν…

Σήμερα, τρείς μήνες μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, η αξία των μετοχών του Δημοσίου είναι σχεδόν η μισή απ’ ό,τι ήταν τότε! Σαν να ήθελαν να ματαιώσουν αυτό που πιεστικά εισηγούνταν…

Επί πλέον, ενώ έβαλαν στόχο πώληση ακίνητης περιουσίας – που σημαίνει ότι πρέπει να πειστούν κάποιοι να επενδύσουν σε ελληνικά ακίνητα – από τότε βάζουν συνέχεια φόρους επί των ακινήτων.

Το αποτέλεσμα είναι ότι κανείς πια δεν αγοράζει – όποιος μπορεί πουλάει! Και οι τιμές ακινήτων κατρακυλούν επίσης.

Σαν να ήθελαν να ακυρώσουν κι αυτή τη δυνητική πηγή εσόδων…

Κι εδώ αντίφαση…

Μιλάνε για ανάγκη να ανέβει η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής παραγωγής. Πολύ σωστά! Αλλά βάζοντας συνέχεια τον ένα φόρο πίσω από τον άλλο επιδεινώνουν την ελληνική ανταγωνιστικότητα!

Από τη μία αντίφαση στην άλλη…

Κι οι Ευρωπαίοι προσπαθούν, υποτίθεται, να αποτρέψουν την γενίκευση της κρίσης χρέους. Και τι κάνουν; Ό,τι μπορούν για να ξαναφέρουν την Ευρωζώνη στην ύφεση! Ανεβάζουν τα επιτόκια…

Αυτό έκαναν μέχρι την άνοιξη! Οπότε ξεσηκώθηκαν οι πάντες, βούλιαξαν τα χρηματιστήρια και σταμάτησε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ανεβάζει τα επιτόκια (αλλά δεν τα μείωσε κι όλας)…

Οι αντιφάσεις δεν είναι ελληνικές μόνο. Είναι πια και ευρωπαϊκές και παγκόσμιες. Αλλά η Ελλάδα είναι στο επίκεντρό τους και τις βιώνει πιο δραματικά.

Μέχρι πριν λίγο καιρό, όλοι υποπτευόμασταν ότι μας πάνε για «