Το τίμημα για την αποφυγή της χρεοκοπίας

Του Κώστα Ροδινού

Tις τελευταίες δυο ημέρες έχουν λεχθεί και ακουστεί απίστευτες (και υστερόβουλες) υπερβολές αναφορικά με τις προθέσεις του  κ. Σαμαρά.

Αίφνης, όλοι αυτοί,  που μέχρι πρίν από λίγες ημέρες τον εγκαλούσαν γιατί δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες να ανατρέψει τον κ. Παπανδρέου, τον επικρίνουν τώρα επειδή  κατάφερε αυτό ακριβώς: να οδηγήσει σε μια ταπεινωτική παραίτηση τον κ. Παπανδρέου!

Όλοι εκείνοι, που τον

κατηγορούσαν ότι δεν  θέλει να κυβερνήσει και ότι τάχα ακολουθούσε την τακτική του «ώριμου φρούτου», του επιτίθενται επειδή ανοίγει τον δρόμο για άμεση προσφυγή στις κάλπες!

Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Με τις κινήσεις Σαμαρά:

- Ένας  πρωθυπουργός, εν τω μέσω της θητείας του, αναζητά τον…. διάδοχό του! Μάλιστα, δυο μέρες πρίν είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και  για έξι μήνες μπορούσε να παραμείνει στην πρωθυπουργία αφού δεν μπορεί να υποβληθεί πρόταση μομφής εναντίον του.

- Ο κ. Παπανδρέου …δραπετεύει από την πρωθυπουργία και ψάχνει για τον ….αντικαταστάτη του. Ο Καραμανλής είχε τουλάχιστον την γενναιότητα να πάει σε εκλογές και να αντιμετωπίσει την κρίση του λαού.

-Η Ν.Δ., που μόλις πριν από δύο χρόνια είχε χάσει με σχεδόν 11 μονάδες διαφορά και έως προσφάτως είχε το μεγαλύτερο τμήμα του τύπου εναντίον της, κατάφερε να οδηγήσει σ’ ένα τέτοιο αποτέλεσμα το πανίσχυρο σύστημα ΠΑΣΟΚ.

- Ένας αρχηγός Κεντροδεξιού Κόμματος  από την Άνοιξη του 2010, αρνείται πεισματικά να δεχθεί μια πολιτική, το Μνημόνιο δηλαδή, την οποία σύσσωμη η πολιτική και οικονομική ελίτ σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική, υπεδείκνυε ως λύση σωτηρίας;

Όλα αυτά είναι επιτεύγματα ήσσονος σημασίας  και ήρθανε με τον …αυτόματο πιλότο; Χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό;

Είχε κανένα λόγο να τα θυσιάσει όλα αυτά ο Σαμαράς όταν η ροή των πολιτικών πραγμάτων της χώρας τον έφερνε με βεβαιότητα στην εξουσία στις επόμενες εκλογές;

Προφανώς και δεν είχε!

Μα τότε τι άλλαξε;

Νομίζω ότι κάποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν!

Μετά την εγκληματική κίνηση  Παπανδρέου με το δημοψήφισμα, η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με το φάσμα μιας  άτακτης χρεοκοπίας.

Και η χρεοκοπία μπορούσε να προκύψει ακόμα και από ένα ατύχημα!  Αυτό θέλουμε να το ξεχνάμε!

Ποια αξία θα είχε, λοιπόν, για τον Σαμαρά να κερδίσει τις εκλογές σε μια χρεοκοπημένη χώρα; Να διαχειριστεί τη χρεοκοπία της;

Η Ελλάδα μετά το φιάσκο των Καννών, χρειαζόταν επειγόντως πολιτικό χρόνο για να ανασυνταχθεί και να επαναπροσδιορίσει τη  στρατηγική της. Εκτίμησή μου είναι πως,  αφού προλαβαίναμε να κάνουμε δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου, μπορούσαμε να κάνουμε και εκλογές. Θα ήταν η καλύτερη και δημοκρατικότερη λύση για τη χώρα. Όμως, οι εκλογές δεν εξαρτώνται μόνον από τον Πρόεδρο της ΝΔ. Τι θα αλλάξει, λοιπόν, αν οι εκλογές γίνουν δυο μήνες αργότερα, όταν μάλιστα μεσολαβούν οι γιορτές των Χριστουγέννων;

Αυτό είναι το τίμημα  που αναγκάστηκε να καταβάλλει ο Σαμαράς για να αποτρέψει τη χρεοκοπία της χώρας και να περισώσει τα υπο