Τώρα αρχίζει το μεγάλο παιχνίδι

Τώρα αρχίζει το παιχνίδι της αποκάλυψης των λαθεμένων εκτιμήσεων, των αργοπορημένων αποφάσεων, των μίζερων διατυπώσεων, των ιδιοτελών κινήτρων, των μικρών πολιτικών, των λάθος δομών, των διαφορετικών στόχων. Το παιχνίδι του Κόστους. Και αυτό είναι ένα κακό και πολύπλοκο παιχνίδι για όλους τους παίκτες.

Ένα παιχνίδι πολύπλοκο γιατί κάθε παίκτης παίζει με τον δικό του κανόνα. Δεν έχει το παιχνίδι έναν κανόνα για όλους. Ο κάθε ένας καθορίζει τον δικό του. Και ο ισχυρότερος, πρώτος. Και είναι ακόμα πιο πολύπλοκο γιατί παίζεται από ανθρώπους. Δεν παίζεται από Κράτη ή Οργανισμούς. Παίζεται από

ανθρώπους που έχουν και νοητικά όρια και προσωπικούς στόχους να σκεφτούν και προσωπικές στρατηγικές να ικανοποιήσουν. Και είναι έτι πολυπλοκότερο γιατί οι ισχυρότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν ήδη μπει σε προεκλογικές διαδικασίες. Και εάν από πριν γίνονταν εύκολα λάθη από κάποιους και επαναλαμβάνονταν εύκολα, τώρα χρειάζεται προσοχή γιατί η αδράνεια σε λάθος οδηγεί πάλι σε λάθος.

Σχεδίασε η Κορυφή τον περασμένο Ιούλιο το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης της Ευρώπης. Πως το έκανε; Σκέφτηκε ότι αν δώσει οριστική λύση στον “πρωτογενή ιό” Ελλάδα, τότε θα εξάλειφε το πρόβλημα μετάδοσης της κρίσης στην υπόλοιπη περιφέρεια και παραπέρα. Και τι αποφάσισε; Αποφάσισε ότι για την Ελλάδα  χρειάζονταν 170δις. Και ανακοίνωσε πως θα συμμετάσχουν οι παίκτες: 40δις “εθελοντικά” οι τράπεζες (το πρώτο PSI), 50δις η Ελλάδα από αποκρατικοποιήσεις, 50δις υπόλοιπο από το πρώτο μνημόνιο των 110δις που δεν είχαν εκταμιευθεί ακόμα αλλά είχαν “χωνευτεί” πολιτικά και 30δις που “εκτίμησαν” ότι άντεχαν να πουλήσουν στα κοινοβούλια τους, στα κόμματα των συνασπισμών τους, στα μέσα τους, στην κοινή τους γνώμη. Και ανακοίνωσαν στον κόσμο ότι έσωσαν την Ελλάδα, την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία από ένα πυρηνικό όλεθρο. Αυτά αποφάσισαν και είπαν τότε.

Το ίδιο βράδυ / άλλο πρωί έγιναν διάφορα πράγματα… Τα ιταλικά επιτόκια έφυγαν για το φεγγάρι, ακολούθησαν τα ισπανικά και άρχισαν να σκαρφαλώνουν τα γαλλικά CDS, έως το σημείο να διαπραγματεύεται η Γαλλία (παραμονές εκλογών) ως junk κάτω από τις Φιλιππίνες. Κάποια στιγμή δυσκόλεψαν και οι πωλήσεις γερμανικών χαρτιών. Ουπς! πως έγινε αυτό άραγε….; Εγινε γιατί στις αγορές όλοι έχουν μοντέλα και κανείς δεν ήταν ούτε αφελής ούτε ινδιάνος που χάνει στην τηλεόραση από τον καουμπόη. Ετρεξαν τα νούμερα και είδαν ότι η Ελλάδα με τη συγκεκριμένη απόφαση δεν έλυνε το πρόβλημα της χρηματοδοτικής της επάρκειας, άρα της βιωσιμότητας του χρέους της. Αποτέλεσμα, ο κίνδυνος μετάδοσης παρέμενε ολοζώντανος. Γιατί ο λογαριασμός ξεκίνησε με τρύπα και η απόφαση με λάθος δομή.

Αποφάσισαν ότι η Ελλάδα μπορούσε να συνεισφέρει 50δις από αποκρατικοποιήσεις σε τόσο μικρό διάστημα. Πρώτο λάθος. Η Ελλάδα έχει περιουσία μεγαλύτερης αξίας αλλά για να αναδειχθεί χρειαζόταν σχέδιο και ικανότητα αξιοποίησης που δεν συναρτάται με τσάτρα-πάτρα ξεπούλημα, ούτε με εξυπηρέτηση χρέους “χθες”. Χρειαζόταν – και χρειάζεται –  στόχευση, στρατηγική, ηρεμία υλοποίησης