Αλεξης γρηγοροπουλος:γιατι κανενα παιδι δεν πρεπει να ξεχνιεται

Τέσσερα χρόνια μετά. Τέσσερα χρόνια από τότε που ένα 15χρονο παιδί, ο Αλέξανδρος Γρηγοροόπουλος, έχασε τη ζωή του από τη σφαίρα του Επαμ. Κορκονέα. Από τότε που «κάηκε η Αθήνα». Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Εκτός από το ίδιο το γεγονός που έμεινε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
«Αντίο φίλε! Φρίκη λοιπόν... να σε βλέπω να ξεψυχάς, μαζί σου να ξεψυχά μια για πάντα η ηθική μου, τα μάτια σου να λένε: όχι έτσι... όχι έτσι... δεν προλαβαίνω, και έπειτα το κρύο κορμί σου... Αυτό έμεινε στο νεκροτομείο... κάποιοι απήγαγαν τα δάκρυά σου και το αίμα που έφτυνες... το έχουνε στις τσέπες τους... κανείς δεν ξέρει τι έχουν αυτές. Αντίο φίλε. Το δάκρυ καίει τα δερμάτινα γάντια... να το θυμάσαι!»
Οι φίλοι του τον έλεγαν «πρίγκιπα» και πρίγκιπας παραμένει στην καρδιά όλων των ανθρώπων. Τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του, το χαμόγελο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν έχει σβήσει από τις μνήμες των συγγενών του αλλά και των άγνωστων ανθρώπων που συρρέουν καθημερινά στην τελευταία του κατοικία προκειμένου να πουν ένα «γεια» στο δικό τους παιδί. Γιατί κανένα παιδί δεν αξίζει να ξεχνιέται...