Δημητρης καζακης στο χωνι: οι γερμανοι παιζουν τις κουμπαρες στην πλατη μας

«Να πετάξουµε έξω την Ελλάδα ή να µην την πετάξουµε; Και γιατί να πετάξουµε µόνο την Ελλάδα και να µην πετάξουµε και κανά-δυο άλλους;»
Θα βγει η Ελλάδα από το ευρώ, ή δεν θα βγει; Μια έντονη συζήτηση διεξάγεται ανάµεσα σε ισχυρούς πόλους της διεθνούς πολιτικής και των αγορών, εντός και εκτός ευρωζώνης. Η συζήτηση αυτή, όσο βαθαίνει η κρίση του ευρώ και των κρατών µελών του, τόσο παίρνει χαρακτήρα ανοιχτής αντιπαράθεσης.
Υπάρχει η άποψη για την «ανάγκη µιας πρόωρης συνταξιοδότησης της ευρωζώνης», όπως αναφέρει σ’ ένα πρόσφατο άρθρο του ο γνωστός Νουριέλ Ρουµπίνι (Project Syndicate, 15/8): «Αν η ευρωζώνη είναι βιώσιµη ή όχι παραµένει ένα ανοιχτό ερώτηµα. Αλλά τι θα γίνει αν ένας διαχωρισµός δεν µπορεί να αποφευχθεί, παρά µόνο να αναβληθεί; Αν είναι έτσι, τότε καθυστερώντας το αναπόφευκτο απλώς κάνεις το φινάλε χειρότερο -πολύ χειρότερο. Η Γερµανία αναγνωρίζει όλο και περισσότερο ότι, αν η προσαρµογή που απαιτείται για την αποκατάσταση της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της βιωσιµότητας του χρέους στην περιφέρεια της ευρωζώνης έρχεται µέσω λιτότητας και εσωτερικής υποτίµησης και όχι µέσα από την αναδιάρθρωση του χρέους και την έξοδο (που οδηγεί στην επαναφορά δραστικά υποτιµηµένων εθνικών νοµισµάτων), το κόστος είναι πολύ πιθανό να ανέρχεται σε τρισεκατοµµύρια ευρώ.
Πράγµατι, θα χρειαστεί επαρκής δηµόσια χρηµατοδότηση για να επιτραπεί η διασυνοριακή έξοδος, ακόµη και των εγχώριων επενδυτών. Καθώς οι επενδυτές µειώνουν την έκθεσή τους στα κράτη, τις τράπεζες και τις εταιρείες της περιφέρειας της ευρωζώνης, τότε και οι δύο ανισορροπίες της ροής και των αποθεµάτων θα πρέπει να χρηµατοδοτηθούν. Η διαδικασία προσαρµογής θα διαρκέσει πολλά χρόνια, και, έως ότου η αξιοπιστία της πολιτικής θα έχει αποκατασταθεί πλήρως, η φυγή κεφαλαίων θα συνεχιστεί απαιτώντας µεγάλα ποσά επίσηµης χρηµατοδότησης».