Γραμμα απο τη φυλακη για τους ευρωπαιους στο "θεατρο στον κυβο" - απο 21 απριλιου και καθε σαββατο και δευτερα στις 9μμ

“Αμύνομαι. Γι' αυτό γράφω.”

Ο Α. Γ. Μαγκάκης έγραψε μέσα από τις φυλακές του Κορυδαλλού μία επιστολή με παραλήπτη τους λαούς της Ευρώπης. Εκεί στεκόταν η ελπίδα του. Στην αλληλεγγύη και την επίκληση των κοινών αξιών και πολιτιστικών γνωρισμάτων των ανθρώπων, που κατοικούν στην Γηραιά Ήπειρο. Έτσι, τον Φλεβάρη του 1971 φυγάδευσε τα γραπτά του μέσω ενός Ιταλού κρατούμενου που αποφυλακιζόταν, ώστε το κείμενο να δημοσιευτεί για 1η φορά στο Atlantic

Monthly Review στην Αμερική, έπειτα στους Times της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Ακολούθησαν πλήθος περιοδικών και εφημερίδων στην Γερμανία, την Αφρική, την Λατινική Αμερική, την Ιαπωνία, που φιλοξένησαν στις σελίδες τους αυτό το ντοκουμέντο.

Το κείμενο αποτέλεσε εφαλτήριο, ώστε να ευαισθη-τοποιηθούν οργανισμοί, μέσα και κράτη και να γίνει γνωστή η κατάσταση της χώρας μας. Η επιστολή αυτή έφτασε να κατατεθεί επισήμως στο Κονγκέσο και να συμπεριληφθεί στην διδακτέα ύλη των Αμερικανικών Πανεπιστημίων. Στα ελληνικά βγήκε στο φως πρώτα στην Φρανκφούρτη το 1971 από τον οίκο Attika Press με τον τίτλο: “Ελευθερία αγάπη μου” ενώ στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε μόνο πρόσφα-τα από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ. Η Διεθνής Αμνη-στία τύπωσε το κείμενο σε πολλές γλώσσες και διέθετε τα έσοδα από τις εισπράξεις των πωλήσεων υπέρ των δικαιωμάτων των πολιτικών κρατούμενων.

Η επιστολή βραβεύτηκε από τον Σερ Λώρενς Όλιβιε στην τελετή, που έγινε για την ένταξη της Αγγλίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Γράμμα από τη φυλακή για τους Ευρωπαίους: Promo from John Tzouvelekis on Vimeo.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
“Αυτό θέλει η φυλακή, ν' αρχίζεις να κουβεντιάζεις μέσα σου το παράδοξο. Αυτό θέλει η φυλακή. Να καταλήξει η ανθρωπιά σου να είναι μόνο το άγχος σου.”
Με αφετηρία και άξονα το κείμενο της επιστολής, η παράσταση επιχειρεί να ανοίξει διάλογο με τα θέματα και την ιδεολογία του. Να επαναπροσδιορίσει τις αξίες και τους εφιάλτες του μέσα από το πρίσμα των σημερινών καταστάσεων. Να συνθέσει με τις λέξεις του το «ευρωπαϊκό όνειρο» και τους ανθρώπους του, που ταυτό-χρονα μας ευλόγησαν και μας καταράστηκαν. Αποδέκτες, λοιπόν, αυτής της επιστολής γίναμε κι εμείς με τη σειρά μας. Το κείμενο μας ξεπέρασε, μας συγκίνησε, μας ενέπνευσε και μας δημιούρ-γησε την ανάγκη να εκφραστούμε μέσα από αυτό θίγοντας τα ζητήματα που αφορούν στο σήμερα. Οι ανησυχίες, τα οράματα, η απογοήτευση, αλλά και τα θέλω μας, ήρθαν και ακούμπησαν πάνω στις γραμμές αυτού του κειμένου. Γιατί από το 1967 ως το 1974 η χώρα μας βρισκόταν υπό την διακυβέρνηση δυνάμεων κατοχής. Τότε υπήρχε πλήρης αδιαφορία για την λαϊκή βούληση, ενώ επιβάλλονταν νόμοι καταπίεσης, υποδούλωσης και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι αξίες, η ηθική κι η δημοκρατία κουρελιάστηκαν επισήμως. Τέτοιες αξίες πια δεν συναντούσε κανείς παρά εκεί που βρίσκονταν αγωνιστές, φυλακι-σμένοι και βασανισμένοι. Εκεί μπορούσε κανείς να δει την αξιοπρέπεια, την δικαιοσύνη, την ανθρωπιά, την υπομονή. Μπορεί κανένας από εμάς να μην έζησε τα χρόνια εκείνα και ίσω