ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 80 ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΩΣΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΑ.

Ο Σατζάτ είναι 10 χρονών κι έχει έλθει με την οικογένειά του από το Αφγανιστάν. Δεν μιλά ελληνικά. Κρατά στην αγκαλιά του τον οκτάμηνο αδελφό του και ζητά να πάρει ένα λαπτόπ. Η εικόνα είναι παράδοξη, αντιφατική, αποτυπώνει την αθωότητα των παιδιών, που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει.Στο πεζοδρόμιο της οδού Σιατίστης, έξω ακριβώς από τη Στέγη Προσφύγων, μια παρέα παιδιών από το Αφγανιστάν και τη ΣομαλίαΣτο πεζοδρόμιο της οδού Σιατίστης, πίσω από την Παναγία Χαλκέων, έξω ακριβώς από τη Στέγη Προσφύγων, στο κέντρο της πόλης, μια παρέα παιδιών από το Αφγανιστάν και τη Σομαλία ξεφυλλίζουν με σπουδή το διαφημιστικό φυλλάδιο ενός καταστήματος ηλεκτρονικών. Ζητούν άλλος παιχνίδι για ηλεκτρονικό, άλλος κινητό τηλέφωνο αφής. Κρατούν στα χέρια το διαφημιστικό φυλλάδιο και τρέχουν πάνω κάτω με παντόφλες, που τους είναι μεγάλες. Μέσα στο κτίριο, οι γονείς τους με τα μικρότερα παιδιά και τα μωρά, στριμωγμένοι σε μικρά δωμάτια, αναζητούν δουλειά, χρήματα, μέλλον...Ήταν αρχές τ