ΟΙ ΚΑΚΟΥΡΓΙΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ...ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΑΝΑ...

«Την πρώτη φορά που ιστορήσαμε πως αργοσφάζανε τους φίλους μας,κραυγή φρίκης αντήχησε. Είχανε, τότε, σφάξει εκατό.Μα όταν σφάξαν χίλιους και η σφαγή δεν είχε τελειωμό,απλώθηκε σιωπή.Οταν οι κακουργίες πέφτουν σαν βροχή, κανένας πια δε φωνάζει:Σταματήστε!Οταν σωρεύονται τα εγκλήματα, γίνονται αόρατα.Οταν οι πόνοι γίνονται αβάσταχτοι, δεν ακούγονται πια οι κραυγές.Και οι κραυγές πέφτουν κι αυτές σαν καλοκαιρινή βροχή».(Μπ. Μπρεχτ: «Οταν οι κακουργίες
πέφτουν σαν βροχή», 1935. Μετάφρ. Μ. Πλωρίτης).Οταν σωρεύονται τα εγκλήματα, γίνονται αόρατα. Τι αλήθεια Χριστέ μου! Τι προειδοποίηση και προτροπή συνάμα, φίλοι μου και σύντροφοί μου. Ο ποιητής προβλέπει την εποχή του. Γραμμένη το 1935. Κι όμως εβδομήντα πέντε χρόνια μετά ορμάει κατά πάνω μας. Με την αντιστοιχία και το οπλοστάσιο των καιρών μας, στην Ευρωζώνη που ξεφτέλισε την αντιφασιστική νίκη ρίχνοντάς την στο επίπεδο ενός κίβδηλου νομίσματος, βορά δέκα σαράφηδων που πουλάνε τον τάφο της μάνας τους με κέρδος.Οι κακουργίες πέφτουν σα βροχή
Keywords
Τυχαία Θέματα