ΠΩΣ ΤΟ ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ, ΑΠΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ Α' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΩΣ ΜΕΣΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΧΘΡΟΥ» ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΕΣ

Είναι γνωστό ότι τα «δακρυγόνα», οι χημικές ουσίες που οι αστυνομίες όλης της υφηλίου χρησιμοποιούν ως μέσα καταστολής διαδηλώσεων, από την άποψη του ισχύοντος διεθνούς δικαίου συνιστούν πολεμικά όπλα, η χρήση των οποίων στις διακρατικές συγκρούσεις συνιστά έγκλημα πολέμου (βλ. «Ιός» 26.1.2002).

Μάλλον άγνωστη παραμένει, αντίθετα, η προϊστορία τους: το γεγονός, δηλαδή, πως κατασκευάστηκαν ακριβώς για να χρησιμοποιηθούν ως πολεμικά όπλα στα πεδία των (πραγματικών) μαχών. Η δε εισαγωγή τους στο αστυνομικό οπλοστάσιο έγινε μόνο μετά από έντονους προβληματισμούς και αντιπαραθέσεις.

Η πρώτη μαζική χρήση «δακρυγόνων» σημειώθηκε από το γαλλικό στρατό τον Αύγουστο του 1914, στις αρχές του Α' Παγκόσμιου Πολέμου. Με τη γενίκευση της σύρραξης όλοι οι εμπόλεμοι χρησιμοποίησαν τότε, εκτός από τα πασίγνωστα θανατηφόρα αέρια, και σημαντικές ποσότητες «δακρυγόνων». Τα τελευταία θεωρούνταν πρόσφορα για την προσωρινή εξουδετέρωση των αντίπαλων στρατιωτών, καθώς επιδρούσαν στον ανθρώπινο ορ