Το εθνικό φιλότιμο και η ουρά του γαϊδάρου

Ταπεινωμένη λέει πως πρέπει να αισθανόμαστε η δεξιά πολυκατοικία που το κράτος «προσκύνησε τους λαθρομετανάστες». «Μην ανησυχείτε από δω και πέρα μόνον με την αστυνομία θα έχουν να κάνουν» τους καθησυχάζει ο Ραγκούσης, αποδεχόμενος προφανώς ότι επρόκειτο για θέμα τιμής και εθνικής υπερηφάνειας. Δηλαδή «εμείς οι Έλληνες και το ελληνικό μας κράτος απέναντι στους ξένοι» (όπως είναι ο γραμματικός τύπος που προτιμούν οι βέροι Ελληνάρες, γράφοντας συνήθως σε γκρικλις).

Εμείς πάλι, στην αριστερά αισθανόμαστε χαρά ανάμικτη με ντροπή. Χαρά για τη σωτηρία των ανθρώπων. Χαρά για την ικανοποίηση βασικών αιτημάτων τους. Χαρά και για την πρώτη εργατική νίκη διαρκούντος του Μνημονίου. Ντροπή αισθανόμαστε που έπρεπε να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά οι μετανάστες εργάτες για λογαριασμό των Ελλήνων συναδέλφων τους. Η μείωση του αριθμού των ενσήμων που είναι αναγκαία για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο μισό είναι μια ρύθμιση που αφορά συντριπτικά περισσότερους Έλληνες εργαζόμενους παρά ξέν