H γραμματικη της επιλεκτικης μνημης

Γράφει ο Θωμάς Σίδερης
(από το : mediasoup.gr)
Ποτέ δεν ήμουν σίγουρος αν πίσω από τις λέξεις βρίσκεται η ανιστόρητη ορθογραφία ή η ιστορική ανορθογραφία. Για εκείνο όμως που είμαι απόλυτα σίγουρος είναι ότι πίσω από τις δημόσιες θέσεις και τα αξιώματα του καθηγητή...
Γιώργου Μπαμπινιώτη βρίσκεται το συντακτικό της εξουσίας και η γραμματική της επιλεκτικής μνήμης.

20 Δεκεμβρίου του 1967. Εγώ είμαι τεσσάρων μηνών και δεκατριών ημερών και το μόνο ουσιαστικό που έχω μάθει στην έως τότε σύντομη ζωή μου είναι να μπουσουλάω με σχετικά μεγάλη ταχύτητα στη χειροποίητη κουρελού της κουζίνας.

Την ίδια ημέρα και την ίδια χρονολογία ένας άλλος εύελπις ή φέρελπις νέος (άνοιξα το λεξικό “Μπαμπινιώτη” για να σιγουρευτώ), που, φαντάζομαι, μου έριχνε είκοσι και βάλε χρονάκια, δημοσίευε ένα άρθρο του στην εφημερίδα “Ελεύθερος Κόσμος”, το επίσημο όργανο της δικτατορίας των Συνταγματαρχών.

Οι χουντικοί λοιπόν ονειρεύονται τον δικό τους “Ελεύθερο Κόσμο” και είναι απορίας άξιο και ταυτόχρονα οξύμωρο και τραγελαφικό (πάλι συμβουλεύτηκα το λεξικό “Μπαμπινιώτη”) με πόση μεγάλη ευκολία χρησιμοποιούν τη λέξη “ελευθερία”. Παράλληλα, ένας εύελπις ή φέρλπις νέος ονειρεύεται πανεπιστημιακές έδρες, πρυτανικές καρέκλες και υπουργικούς θώκους. Και για να τα πετύχει όλα αυτά, από κάπου πρέπει να ξεκινήσει.

Την ίδια ώρα που εγώ μπουσουλούσα, ο μακαριστός Χριστόδουλος διάβαζε και ο Γιώργος Μπαμπινιώτης υπέγραφε επιφυλλίδα σε χουντική εφημερίδα με τίτλο “Ιστορική ορθογραφία”, κάτω ακριβώς από το πρωτοσέλιδο: “Συνέντευξις του Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως κ. Στ. Παττακού”.

Και τα χρόνια πέρασαν… Κάπου στα δέκα έμαθα να κλείνω το “μυστρί” και δέκα χρόνια αργότερα, όντας φοιτητής του Καποδιστριακού, έμαθα τι πάει να πει πανεπιστημιακή καρέκλα.

3 Απριλίου 2012. Επιτέλους, θα πάψουμε κάποτε να αγιοποιούμε τα φαντάσματά μας;