Tηλεμαχιες με ορους - χατζηνικολαου -πρετεντερης -παπαχελας και ιδιωτικα καναλια στο παιχνιδι!

Γράφει ο "Παλιός Χ"
Οι όροι των τηλεοπτικών προεκλογικών δραστηριοτήτων όλων των κομμάτων, εντός και εκτός Βουλής, καθορίζονται από τα 9 άρθρα του ειδικού κανονισμού του ΕΣΡ, που συστήθηκε το 1990, καλύπτοντας και την ιδιωτική...
τηλεόραση. Στο άρθρο 1 παρ.2 αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η τηλεοπτική εκλογική περίοδος, αρχίζει την ημέρα διάλυσης της Βουλής και τελειώνει μία ώρα μετά την κατά νόμο περάτωση της ψηφοφορίας». Ένας νέος νόμος που ψηφίστηκε τα τελευταία χρόνια, απαγορεύει την διαφημιστική καμπάνια των υποψηφίων βουλευτών και την προβολή τους από τα ΜΜΕ σε προεκλογική περίοδο, δημιουργώντας, πρόσθετες τριβές και δυσαρέσκεια στους υποψηφίους. Μια μακρά εμπειρία από το 1977, σε όλες τις προεκλογικές δραστηριότητες των κομμάτων. Η συμμετοχή οργανωτικά σε 3 ελληνικά Debates. Η παρακολούθηση και ανάλυση αντίστοιχων ξένων, μου δίνουν τη δυνατότητα να δώσω κάποιες πρόσθετες πληροφορίες και προτάσεις γύρω από τα Debates(χρονοσυζήτηση με όρους-τηλεμαχίες). Δημιούργημα των ΗΠΑ τη δεκαετία του '60, αργότερα καθιερώθηκε στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Στην Ελλάδα δυστυχώς, πέρασαν αρκετά χρόνια για να κάνει την εμφανισή του, κυρίως λόγω άρνησης του Α. Παπανδρέου να συμμετέχει σε ένα τέτοιο εγχείρημα με τον Κ. Μητσοτάκη. Το πρώτο Debate έγινε το 1996, μεταξύ Σημίτη-Εβερτ. Ακολούθησαν, το 2000 Σημίτης-Καραμανλής, 2004 Παπανδρέου-Καραμανλής, 2007 Καραμανλής-Παπανδρέου και κόμματα Βουλής, 2009 Καραμανλής-Παπανδρέου κόμματα Βουλής. Ομολογώ ότι όλα τα Debates δεν είχαν καμία σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά ή αμερικανικά. Ήταν μία σούπα χωρίς γεύση. Ο τρόπος διεξαγωγής που καθόριζε τον τρόπο παρουσίασης, από τη διακομματική επιτροπή, κατά την προσωπική μου άποψη, πρόσβαλλε, τον πολιτικό και δημοσιογραφικό κόσμο. Αν κάτι ανάλογο πρόκειται να γίνει σε αυτές τις εκλογές, όπως ακούγεται, καλύτερα να το αποφύγουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Δεν έχει κανένα νόημα να γίνει. Τι εξυπηρετεί το να εκπροσωπούνται όλα τα κανάλια και να καθορίζεται ο τρόπος, και το είδος των ερωτήσεων, αλλά και το τηλεοπτικό πλάνο του ομιλούντα; Στην Ελλάδα, μπορεί να μην έχουμε έναν Κρονκάιτ(απεβίωσε) μια Μπάρμπαρα Γουώλτερ, Νταν Ράδερ ή Κριστιάν Αμανμπούρ, έχουμε όμως ικανότατους δημοσιογράφους ανεξάρτητα πολιτικών προτιμήσεων. Πληροφορήθηκα ότι το ΠΑΣΟΚ προτείνει 2+2 και η Ν.Δ. εμμένει σε ότι ισχύει μέχρι σήμερα. Εγώ έχω μια άλλη πρόταση, με βάση την εμπειρία και τα διεθνή δεδομένα. Διότι μέσα από τα Debates-Χρονοσυζήτηση με όρους-τηλεμαχίες, αναδεικνύεται η προσωπικότητα του ενδιαφερόμενου προσώπου για την όποια μορφής εξουσία. Μέσα από την «τηλεμαχία» βγαίνει: «η ευστροφία, εξυπνάδα, γνώσεις, αυτοπειθαρχία, αυτοσυγκέντρωση, πειθώ, ροή λόγου, συγκροτημένη σκέψη, αποφασιστικότητα και ακτινοβολία-ενός πραγματικού ηγέτη». Προσόντα που πολλές φορές, αντί να αναδειχτούν μέσα από τη συζήτηση τον καταστρέφουν τηλεοπτικά ή απομυθοποιούν το προσωπό του. Προτείνω λοιπόν 4 Debates ως εξής: -Ένα Debate με όλους τους αρχηγούς που εκπροσωπούνται στη Βουλή και αυστηρούς τους κανόνες τή