Το πολιτικο κεφαλαιο του δημητρη αβραμοπουλου

ΕΙΣΗΓΑΓΕ ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ "ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ" ΚΑΙ "ΣΥΝΘΕΣΗ"
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι ο πολιτικός που διέγνωσε εγκαίρως το τέλος του κύκλου της μεταπολίτευσης. Το τέλος, ενός ιστορικού κύκλου, που είχε τον κομματισμό ως κυρίαρχη θεσμική πρακτική και τον κρατισμό, ως βασικό...
παραγωγικό μοντέλο. Ευρωπαϊστής, μέλος του φεντεραλιστικού κινήματος στην Ευρώπη, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος εισήγαγε στην ελληνική πολιτική τους όρους συναίνεση και σύνθεση, σε μία κοινωνία που είχε πληγωθεί διαχρονικά από το διχασμό και τον κομματικό φανατισμό, επενδύοντας στην εθνική ενότητα.

Είναι ο πολιτικός που ανέδειξε την καθοριστική σημασία της ύπαρξης ισχυρών θεσμών που λειτουργούν με γνώμονα την συνέχεια, τον στρατηγικό σχεδιασμό και την παραγωγή βιώσιμου αποτελέσματος.

Επιτομή της πολιτικής του διαδρομής είναι η Ελλάδα, που με κύρος και αυτοπεποίθηση ανταποκρίνεται στις παγκόσμιες προκλήσεις και στο οικουμενικό της πεπρωμένο.

Ως Δήμαρχος Αθηναίων «φώτισε» μία πόλη, που ήταν παραδομένη στην άναρχη ανάπτυξη, με κύρος, διεθνή προβολή και συναίνεση, μεταξύ όλων των πολιτικών παρατάξεων και της προσέδωσε ευρωπαϊκή και ολυμπιακή ταυτότητα, με κοινωνική διάσταση. Για την συνεισφορά του στην πόλη των Αθηνών, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος κέρδισε δύο εκλογές, τη δεύτερη με πρωτοφανή ποσοστά, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των Αθηναίων αλλά και των Ελλήνων γενικότερα, πέρα και πάνω από κομματικές προτιμήσεις.

Στην θητεία του ως Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης, επανατοποθέτησε παγκόσμια την Ελλάδα, ως σύγχρονο τουριστικό προορισμό, έβαλε τα θεμέλια της ραγδαίας ανάπτυξης του ελληνικού τουρισμού και άνοιξε τις νέες διεθνείς τουριστικές αγορές για την χώρα μας. Ήταν η αρχή μιας νέας τουριστικής παρουσίας της χώρας μας στον κόσμο.

Ως Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, νομοθέτησε την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας, με στόχο να χτυπήσει συμφέροντα που λυμαίνονταν τον χώρο της υγείας. Με το νόμο αυτό, ενέταξε στον έλεγχο της Επιτροπής Προμηθειών τις υγειονομικές δαπάνες των Ασφαλιστικών Ταμείων, που ήταν και η κύρια αιτία των χρεών των Νοσοκομείων, καθώς και την τιμολόγηση φαρμάκων που υπαγόταν στο Υπουργείο Ανάπτυξης, με συνέπεια να βαρύνεται η φαρμακευτική δαπάνη, χωρίς να υπάρχει έλεγχος από τις νοσοκομειακές μονάδες του ΕΣΥ.

Ήταν ο Υπουργός Υγείας, που υλοποίησε με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο πολιτική πρόληψης και προστασίας της δημόσιας υγείας.

Το 2009, ύστερα από πρωτοβουλία του, η Νέα Δημοκρατία άλλαξε εποχή. Εκλέγοντας, για πρώτη φορά στην ιστορία της, τον Αρχηγό και Πρόεδρό της με απευθείας εκλογή από την βάση, επιτυγχάνοντας συγχρόνως και τη διεύρυνση των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας, σε μια περίοδο που είχε υποστεί μια σημαντική ήττα στις εκλογές του 2009.

Ως Υπουργός Εξωτερικών, από το 2012 έως και το 2013, ανέδειξε τον κρίσιμο γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή, ως παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας, ενώ πρωταγωνίστησε στην υλοποίηση του Αγωγού TAP που είναι η μεγαλύτερη ξένη επένδυση που έχει προσελκύσει ποτέ η Ελλάδα. Συγχρόνως, υποστήριξε ως Επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, το αίτημα καταβολής των αποζημιώσεων από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και επανεκκίνησε την υπόθεση, ενώπιον της Βουλής.

Ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας, με δύο διαφορετικές θητείες, επανέφερε τη θεσμική τάξη στο στράτευμα. Η δεύτερη θητεία του σηματοδοτήθηκε, κυρίως, από την παράδοση των υποβρυχίων στον ελληνικό στόλο, δίνοντας τέρμα σε μια πολύκροτη υπόθεση που απασχολούσε την κοινή γνώμη και το πολιτικό σύστημα, συμβάλλοντας συγχρόνως καθοριστικά στην αμυντική θωράκιση της χώρας.

Επιπλέον, προώθησε με αποτελεσματικότητα τη βιωσιμότητα της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, σε ένα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον που απαιτούσε ριζικές περικοπές στον αμυντικό προϋπολογισμό της χώρας.

Από την εποχή που ο Δημήτρης Αβραμόπουλος υπηρέτησε τη χώρα ως διπλωμάτης -Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών- έως και σήμερα, ως Ευρωπαίος Επίτροπος για την Μετανάστευση, τις Εσωτερικές Υποθέσεις και την Ιθαγένεια, με ξεχωριστή παρουσία και δραστηριότητα, παραμένει σταθερός στις αρχές και στις αξίες του, για μία πολιτική που χτίζει και δεν γκρεμίζει, για μία πολιτική που συνθέτει και δεν διαιρεί.