Ανιχνευοντας την ελπιδα...

Γράφει ο Άγγελος Παπαδημητρίου
(Δικηγόρος Αθηνών)
Ο Πρωθυπουργός της χώρας, συνεντευξιαζόμενος περί τα τέλη Σεπτεμβρίου στους «New York Times», είχε χαρακτηρίσει την Χρυσή Αυγή «φούσκα που θα σκάσει» λέγοντας μεταξύ άλλων πως τα μέλη της δεν είναι...
«ιδεολογικοί οπαδοί» αλλά έχουν προσχωρήσει στο κόμμα καθοδηγούμενοι από ένα αίσθημα «αντί-συστημικής» απόγνωσης απέναντι στη διαρκώς αυξανόμενη δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Ως προς το δεύτερο σκέλος της παρατηρήσεώς του, θα συμφωνήσω απολύτως. Πράγματι ένα Κόμμα που υπάρχει από τας αρχάς της δεκαετίας του 1980 και που στις μύριες όσες εκλογικές διαδικασίες συνήθως ελάμβανε ποσοστόν κάτω του 0,15%, πανελλαδικώς, ενδυναμώθηκε «παράλογα» την τελευταία πενταετία ασφαλώς εξαιτίας της «απόγνωσης» των πολιτών, για την οποία πάντως τεράστια ευθύνη έχει αυτό τούτο το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, μεταξύ του οποίου συγκαταλέγεται και ο ίδιος Πρωθυπουργός! Εκεί που θα διαφωνήσω μετ επιτάσεως είναι βεβαίως στα της «φούσκας που θα σκάσει». Μάλλον πρόκειται περί ευχής, παρά περί σοβαρής απόψεως.
Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει καλά (άλλωστε είναι γνωστή η αγάπη του για την παγκόσμια κι ελληνική Ιστορία) ότι η ευχή του αυτή δεν έχει απολύτως κανένα ιστορικό έρεισμα. Η ιστορική πραγματικότητα αποδεικνύει το εντελώς αντίθετον!!! «Φούσκα που θα σκάσει» εθεωρείτο από τους πλέον εγκύρους πολιτικούς αναλυτές της μεσοπολεμικής Γερμανίας και το εργατικό σοσιαλιστικό κόμμα, μετέπειτα γνωστότερο ως Εθνικοσοσιαλιστικό! Ουδείς έδιδε σημασίαν στον κοντό αυστριακό λοχία πολλώ δε μάλλον όταν, στην προσπάθειά του να επιβάλει πραξικόπημα, το Κόμμα του διαλύθηκε και ο ίδιος εσύρθη σε δίκη και τελικώς φυλακίστηκε.
Η «φούσκα» όμως που έφτιαξε, γιγαντώνετο, αργά αλλά σταθερά και τούτο με απόλυτη ευθύνη του τότε πολιτικού προσωπικού της Γερμανίας αλλά και των συμμάχων οι οποίοι, κατά τρόπον απαράδεκτο, είχαν επιβάλει διά της Συνθήκης των Βερσαλλιών, ντροπιαστικά μέτρα σε βάρος του απλού λαού. Ανεργία, πληθωριστικό χρήμα, ανέχεια, φτώχεια, έλλειψη ουσιωδών πρώτων υλών, έλλειψη θέρμανσης, έλλειψη φαρμάκων, αρρώστιες: αυτά αντιμετώπιζαν τότε οι Γερμανοί. Αν εξαιρέσουμε το πληθωριστικό χρήμα (λόγω ευρώ και μόνον), κατά τα άλλα θεωρώ πως οι ομοιότητες είναι εκπληκτικές!!
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: η «φούσκα» γιγαντώθηκε τόσο πολύ που ΕΣΚΑΣΕ ΤΕΛΙΚΩΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ, αφήνοντας πίσω της περί τα 20 εκατομμύρια νεκρούς! Η «φούσκα» αυτή κύριε Πρόεδρε, δεν αντιμετωπίζεται με ευχές. Ούτε με τηλεοπτικά μηνύματα που δείχνουν εσάς περήφανο νικητή στο Eurogroup πολλώ δε μάλλον με τα ανόητα μηνύματα του συγκατοίκου σας κυρίου Βενιζέλου. Η «φούσκα» αυτή αντιμετωπίζεται με παραγωγή Πολιτικής. Τέτοιας μάλιστα ποιότητας και μορφής που να αποδεικνύει στον χειμαζόμενο αυτή την ώρα μέσο Έλληνα, που εκ των πραγμάτων θέλγεται από «φούσκες», ότι υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ.
Μεγάλη έννοια η ΕΛΠΙΔΑ κύριε Πρόεδρε. Αυτήν ψάχνουμε όλοι σήμερα. Και θα πυκνώσουμε τις τάξεις όποιου μας την προσφέρει! Όπως ακριβώς και στην Γερμανία του μεσο