"απειλεσ"

Γράφει ο Χριστόδουλος Στεφανάδης
(από το : Πρώτο Θέμα)
"Ο δειλός απειλεί όταν αισθάνεται ασφαλής"
Βόλφγκαγκ Γκέτε (1749-1832), Γερμανός Φιλόσοφος
Το τελευταίο χρονικό διάστημα η χώρα μας ευρίσκεται...
σε πρωτοφανή δίνη διεθνούς απαξίωσης και είναι στόχος πρωτόγνωρων απειλών. Και όλα αυτά προέρχονται από την πλειοψηφία των Ευρωπαίων στρατηγικών, οικονομικών και υποτίθεται πολιτιστικών εταίρων μας. Αλλά ο Ελληνικός λαός διερωτάται : Γιατί όλα αυτά; Είναι ανάλογη και σύμμετρη αντίδραση στις όποιες ευθύνες μας; Σίγουρα υπάρχουν ευθύνες. Σίγουρα τις τελευταίες δεκαετίες η χώρα, σε κυβερνητικό, τεχνοκρατικό και κοινωνικό επίπεδο έχει ολιγωρήσει, αφού προοδευτικά διολίσθησε σε δυσβάσταχτο χρέος, σε υποπαραγωγικότητα και σε δημοσιονομική αταξία. Αλλά οι αντικειμενικές αυτές αδυναμίες δικαιολογούν το μέγεθος, τη διάρκεια και την ενορχήστρωση των απειλών από τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η ιστορία της Ελλάδας δεν αρχίζει το 1974. Για να μην ανατρέξουμε στην Ελληνική αρχαιότητα, θα πρέπει να επισημάνουμε το ρόλο της Ελλάδος κατά τον περασμένο αιώνα. Θα πρέπει να θυμίσουμε το ρόλο της χώρας μας σε ψυχολογικό αλλά και ουσιαστικό επίπεδο ενάντια στο φασισμό, τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στην πατριωτική αντίσταση. Αλλά και αμέσως μετά τον πόλεμο η χώρα μας ευρισκόμενη σε αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, βρέθηκε στο επίκεντρο της Ιστορίας αγωνιζόμενη στο μέτωπο του ψυχρού πολέμου. Και με το Ελληνικό αίμα του εμφυλίου πολέμου πείστηκε το Αμερικανικό Κογκρέσο να στηρίξει το δόγμα Τρούμαν και να ενισχύσει τον Ευρωπαϊκό αγώνα κατά του επιθετικού κομμουνισμού της εποχής εκείνης συμβάλλοντας στην ανοικοδόμηση της Ευρώπης. Η Ελλάδα συνέχισε και σε εκείνη την περίοδο να συμβολίζει την προσπάθεια της κατακερματισμένης από το φασισμό Ευρωπαϊκής ηπείρου, και μπόρεσε να ανασυνταχθεί, να αναδομηθεί και να ενώσει τις δυνάμεις της. Και το όνειρο της ενωμένης Ευρώπης άρχισε να υλοποιείται. Η χώρα μας δεν θα μπορούσε να μην είναι παρούσα σε αυτή την προσπάθεια. Με ιστορικά και πολιτικά κυρίως κριτήρια και όχι τόσο οικονομικά, η χώρα μας εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μία ένωση που αγκάλιασε και χώρες που εξαθλιωμένες εξήλθαν από τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Ακόμα και χώρες που συνεργάστηκαν με τον φασισμό και που εκ του ασφαλούς διήρθαν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο Και η Ελλάδα με τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, με τα εύσημα των νικητών -συμμάχων σήμερα βρίσκεται να απειλείται και να απαξιώνεται. Να απειλείται με οικονομική καταστροφή, με αποπομπή από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εντέλει με εθνική καταστροφή. Είναι γνωστό ότι η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. Στην προκειμένη όμως περίπτωση αυτό δεν ισχύει απόλυτα. Φαίνεται ότι κυρίως οι μεγάλοι ηττημένοι καθορίζουν τις τύχες μας και μας απειλούν. Η χώρα μας για μία ακόμα φορά βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο. Σίγουρα χρειάζονται δραστικά μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής. Οι απειλές όμως και ο διασυρμός της χώρας από τους πολιτικούς και τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών είναι ιστορικά,