ΔΝΤ : ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

Ρεπορτάζ : Γιάννης Παπαδάτος(από τον Τύπο της Κυριακής)Εκτός από Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης (τίνος πράγματος, άραγε;), η 31η Οκτωβρίου 2011 τυγχάνει και Παγκόσμια Ημέρα Δράσης κατά του Δικτατορικού Χρέους. Η οργάνωση JubileeDebtCampaign διοργανώνει στο Λονδίνο εκδήλωση-καταγγελία ενάντια στην... επιμονή της βρετανικής κυβέρνησης να εισπράξει εκατομμύρια λίρες από την Αίγυπτο, το Ιράκ, την Ινδονησία, το Σουδάν και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες για χρέη που φόρτωσαν στους λαούς τους ο Μουμπάρακ, ο Σαντάμ, ο Σουχάρτο, ο Μπασίρ…Φυσικά, τα «απεχθή χρέη» των δικτατορικών καθεστώτων ουδεμία σχέση έχουν με τις υποχρεώσεις της δημοκρατικής Ελλάδας προς τους ευυπόληπτους δανειστές της. Καλώς ή κακώς όμως, η Jubilee Debt Campaign έχει άποψη και για το ελληνικό δράμα. «Δεν έχει κανένα νόημα η μερική διαγραφή του χρέους (σ.σ.: κατά 50%-60%), που αυξάνει το βαρέλι του δανεισμού», υποστήριξε ο κορυφαίος αξιωματούχος της ακτιβιστικής πλατφόρμας, Τιμ Τζόουνς. «Αυτό που χρειάζεται», συμπλήρωσε, «είναι να διαγραφεί πολύ μεγαλύτερο τμήμα του. Πιθανώς ακόμη και αυτού που δημιουργήθηκε από τα πρόσφατα δάνεια του ΔΝΤ και της Ε.Ε. (σ.σ.: συνολικού ύψους 209 δισ. €), τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ήδη για να μπαλωθούν επισφάλειες του επιπόλαιου τραπεζικού δανεισμού».Οι οικονομολόγοι της Jubilee Debt Campaign επισήμαναν ότι το ΔΝΤ προσδοκά καθαρά κέρδη τουλάχιστον 1,2 δισ. $ τη χρονιά που διανύουμε και 2,3 δισ. $ το 2012 από δάνεια που χορήγησε ή προσπαθεί να ανανεώσει σε χώρες της ευρωζώνης (Ελλάδα, Ιρλανδία) αλλά και του Τρίτου Κόσμου (Πακιστάν, Τζαμάικα).Ωστόσο, ας μη βιαστούμε να συμπεράνουμε ότι στο σημερινό κόσμο κανείς δεν χαρίζει τίποτε σε κανέναν. Π.χ., τον Δεκέμβριο του 2004 οι ΗΠΑ διέγραψαν το… 100% των οφειλών του Ιράκ, υποχρεώνοντας και τις υπόλοιπες 17 πιστώτριες του «κλαμπ του Παρισιού» (Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Ελβετία, Ν. Κορέα, Ολλανδία, Ισπανία κ.ά.) να χαρίσουν στη Βαγδάτη το 80% των δικών τους απαιτήσεων. Για να στηριχθούν νομικά, οι Αμερικανοί χαρακτήρισαν «απεχθές» το εξωτερικό χρέος των 120 δισ. $ που άφησε πίσω του ο Σαντάμ. Στην πραγματικότητα, φάνηκαν γαλαντόμοι επειδή ως κατοχική δύναμη ήλεγχαν απολύτως τις οικονομικές υποδομές και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε το Δεκέμβριο του 2005, όταν η ιρακινή κυβέρνηση συμφώνησε σε ένα swap (ο όρος σάς θυμίζει κάτι;)14 δισ. $ χρέους προς ιδιώτες δανειστές με ομολογιακά ή δανειακά προϊόντα λήξης… 2028 και εξαετή περίοδο χάριτος. Ουσιαστικά, αυτή η ανταλλαγή ιρακινού χρέους ήταν ένα μίγμα κουρέματος και επιμήκυνσης, αφού οι ενδιαφερόμενες ξένες εταιρίες -που για να ενταχθούν στο πρόγραμμα έπρεπε να μην έχουν απαιτήσεις μικρότερες των 35 εκατ. $- συμφώνησαν να εισπράξουν μόνο το 20% της αρχικής οφειλής.Οση «ευαισθησία» επέδειξαν οι ΗΠΑ στην περίπτωση του Ιράκ με τόση αναλγησία αντιμετώπισαν το 1995 την Αϊτή. Μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, στην οποία, κατά σύμπτωση, είχαν επιβάλει σκληρή στρατιωτική κατοχή την περίοδο 1915-1934! Το 1995, ο Μπιλ Κλίντον εκβία