ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΑΠΟ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Του : Γιάννη Μαυρή(από την Καθημερινή της Κυριακής)Στη μέτρηση Ιουλίου του Πολιτικού Βαρόμετρου καταγράφεται εντεινόμενη πόλωση του πολιτικού και κοινωνικού κλίματος. Η... υπερψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος από τη Bουλή, η σημαντική κλιμάκωση της κοινωνικής κινητοποίησης και η ένταση της αστυνομικής καταστολής που ενεργοποιήθηκε έχουν ασκήσει καταλυτική επίδραση στο εκλογικό σώμα. Ο πρόσφατος ανασχηματισμός δεν επέφερε στο κυβερνών κόμμα τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ακόμη όμως και αν άσκησε κάποια «επίδραση συσπείρωσης», αυτή ήδη εξανεμίσθηκε.Η εκλογική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ είναι αμφίπλευρη, τόσο προς τα δεξιά όσο και προς τα αριστερά. Η φθίνουσα πορεία της εκλογικής του επιρροής συνεχίζεται, ενώ διευρύνεται περαιτέρω η υστέρησή του από την προπορευόμενη πλέον Ν. Δ., που κατά τα φαινόμενα τείνει να αναπτύξει σημαντική δυναμική εκλογικής επικράτησης, ίσως ένα αντίστροφο 2009. Το στοιχείο που αποτελεί ισχυρή ένδειξη γι’ αυτό το ενδεχόμενο είναι η λεγόμενη παράσταση νίκης, που ιστορικά σπανίως διαψεύδεται. Η ανατροπή που καταγράφεται στον σχετικό δείκτη είναι όντως θεαματική: μέσα σε δύο μόλις μήνες, ο συσχετισμός 43% - 16% υπέρ του ΠΑΣΟΚ έχει μετατραπεί στο ακριβώς αντίθετό του.Η ανάπτυξη εκλογικής δυναμικής υπέρ της Ν. Δ. έχει προφανείς πολιτικές Μολονότι η τάση όσων έχουν αντίθετη άποψη είναι ανοδική, το συμπέρασμα εξακολουθεί να παραμένει ισχυρό. Η κοινή γνώμη δεν θέλει πρόωρες εκλογές. Πάνω από 6 στους 10 δεν τις θεωρούν αναγκαίες, όπως προκύπτει από τη σφυγμομέτρηση. Την ίδια ώρα, οι 7 στους 10 δεν θεωρούν καμία κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ.) καλύτερη για τη χώρα, ενώ ο σχηματισμός αυτοδύναμων κυβερνήσεων, είτε από το ένα είτε από το άλλο κόμμα, συγκεντρώνει μονοψήφια ποσοστά. Ωστόσο, η κοινή γνώμη, βάσει της δημοσκόπησης, προβλέπει σε ποσοστό 62% ότι πρόωρες εκλογές θα γίνουν, με τη Ν.Δ. να κερδίζει άνετα στην παράσταση νίκης. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προηγείται πλέον καθαρά και στην εκτίμηση της εκλογικής επιρροής. επιπτώσεις: Πρώτον, στον χώρο της συντηρητικής παράταξης, η εκλογική της ενίσχυση προκαλεί –αυτονόητα– συμπίεση των υπολοίπων δύο συνιστωσών (ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥΜ), όπως και γενικότερα συμπίεση της κατακερματισμένης ψήφου διαμαρτυρίας. Δεύτερον και σημαντικότερον, ενδέχεται να επανενεργοποιεί τη θεσμική λειτουργία της δικομματικής εναλλαγής, δηλαδή την κοινοβουλευτική αποδοκιμασία του κυβερνώντος κόμματος, προσφέροντας διέξοδο στη δυσαρέσκεια του «ενδιάμεσου εκλογικού σώματος». Αυτό όμως μπορεί να συμβεί σε χαμηλότερα από τα συνήθη ιστορικά επίπεδα δικομματισμού. Προς το παρόν, η ανωτέρω περιγραφείσα τάση δεν φαίνεται να επηρεάζει την αποχή. Πράγματι, και τον τρέχοντα μήνα, η πρόθεση αποχής παραμένει αμετάβλητη στο μέγιστο παρατηρηθέν επίπεδο (38%). Ωστόσο, το ενδεχόμενο να επηρεασθεί στο επόμενο διάστημα και το ποσοστό αποχής παραμένει ανοιχτό.Από την άλλη πλευρά, η εικόνα του πρωθυπουργού, μετά την κατάρρευση του τελευταίου διμήνου, δείχνει αδυναμία ανάκαμψης και παραμένει στα ιστορικά χαμηλά της επίπεδα που καταγράφηκαν