Η τεχνοκρατια κινδυνος για τη δημοκρατια

Γράφει ο Στράτος Γεραγώτης
(διδάκτωρ του Παν/μιου των Βρυξελλών)
Αγαπητό Fimotro,
Με αφορμή τον σχηματισμό μεταβατικών κυβερνήσεων θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Μετά το πέρασμα της πρώτης ικανοποίησης και ευφορίας σχηματισμού "προσωρινών κυβερνήσεων" τόσο...
στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία, άρχισαν τα ερωτήματα και οι αμφιβολίες. Αυτή η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, με παρέμβαση της ΕΕ, έχει δημιουργήσει αμηχανία σε πολιτικούς και νομικούς κύκλους άλλα κυρίως ανησυχία στους πολίτες , οι οποίοι παρακολουθούν την εξέλιξη ενός πολιτικό-οικονομικου γίγνεσθαι το όποιο ελάχιστα κατανοούν.
Πολλοί θα βιαστούν να ισχυριστούν ότι αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα και στην Ιταλία- με τον σχηματισμό προσωρινών κυβερνήσεων - είναι αναπόφευκτο για την αντιμετώπιση του χρέους και την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών , ακόμα και εάν το βάρος αυτής της εξυγίανσης θα το επωμιστούν σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν οι πολίτες.
Οι Βρυξέλλες φυσικά έχουν απόλυτη επίγνωση το ποιος πληρώνει την κρίση. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
Το ερώτημα όμως που τίθεται άμεσα είναι : Μπορούμε να μιλάμε για μια ενωμένη Ευρώπη εάν απουσιάζει η έννοια της ισότητας που είναι η δίκαιη ανακατανομή των θυσιών και η οποία βασίζεται στην αρχή της αναλογικότητας.
Σήμερα στην Ευρώπη γίνεται όλο και πιο σαφές ότι τα πιο βαθιά ζητήματα κυρίως αυτά που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές σύστασης της ίδιας της ΕΕ παραμελούνται λόγω του κατεπείγοντος των οικονομικών μεγεθών και δεικτών που επιβάλλει η κρίση .
Το μεγάλο ερώτημα για τους πολιτικούς αναλυτές αλλά και για τους σκεπτόμενους και υποψιασμένους πολίτες είναι ότι επί τω προκειμένω έχουμε "κυβερνήσεις ", οι οποίες επί της αρχής δεν έχουν καμία δημοκρατική νομιμότητα, οι οποίες απαρτίζονται από "τεχνοκράτες" και πολιτικούς οι οποίοι είναι άμεσα η έμμεσα υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα μπορούσε να είχε ακολουθηθεί μια άλλη πολιτική επιλογή ( και κυρίως η επιλογή άλλων πρόσωπων ).
Αυτό που δημιουργεί μεγάλο προβληματισμό είναι η συνένοχη σιωπή , εάν όχι ο ενθουσιασμός που επέδειξε η Ευρώπη στην αποδοχή κυβερνήσεων με αμφιλεγόμενο και επικίνδυνο παρελθόν .
Ανεξάρτητα από τα ζητήματα της νομιμότητας ως προς την φύση, αυτό που αποδέχτηκε η Ευρώπη είναι κυβερνήσεις οι οποίες θα διασφαλίσουν την πορεία που χαράσσουν οι Βρυξέλλες , δίχως να μπορεί το εκλογικό σώμα να εκφράσει μια διαφορετική δεσμευτική γνώμη.
Πρόκειται για μια ιδιότυπη ομηρία των θεσμών από τις Βρυξέλλες. Η ΕΕ ασκεί εξουσία που δεν απορρέει σε καμία περίπτωση από τις συνθήκες . Συνεπώς οι θυσίες που καλούνται να υποστούν οι πολίτες μέσω των αποφάσεων αυτών θα είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που στερείται νομιμότητας!!! Από πότε τα κοινοβούλια νομιμοποιούν "κυβερνήσεις ad hoc" ερήμην του εκλογικού σώματος ; Απ’ότι γνωρίζω σε κανένα δίκαιο δεν προβλέπεται παρόμοια διαδικασία!
Οι θυσίες που καλούνται να επωμισθού