Μια αλλη, αγνωριστη ελλαδα...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Κι ενώ ψάχνουμε να βρούμε στις εξεταστικές επιτροπές ποιος ξέχασε και ποιος έχασε τη λίστα Λαγκάρντ, ποιος την παρέλαβε και ποιος δεν την πρωτοκόλλησε σε μια ύποπτη διαδρομή αδιαφάνειας, αθλιότητας, ανοησίας και ...
στρουθοκαμηλισμού που δυστυχώς απλώς αποδεικνύει περίτρανα ακόμα μια φορά με τι είδους πολιτικό σύστημα έχουμε να κάνουμε, με τι είδους κρατική διοίκηση περιμένουμε να πάμε μπροστά, περιμένοντας παράλληλα τα νέα σκληρά μέτρα να οριστικοποιηθούν και να ψηφιστούν από τους βουλευτές- σωτήρες της ταλαίπωρης Ελλάδας, η πραγματική Ελλάδα βρίσκεται πια αλλού. Στις ουρές των ανέργων και πεινασμένων , στις ουρές των ανασφάλιστων Ελλήνων που συνωστίζονται στα κοινωνικά ιατρεία των Γιατρών του κόσμου, σε μια προσπάθεια να εμβολιάσουν τα παιδιά τους ή να εξασφαλίσουν το φάρμακο που είναι απαραίτητο για την επιβίωση τους. Οι ασθενείς, ακόμα και καρκινοπαθείς, που έχουν ανάγκη από τα αυτονόητα, την ιατρική περίθαλψη, τα εκατομμύρια των Ελλήνων που παλεύουν καθημερινά να ζήσουν, να επιζήσουν, αυτή είναι η Ελλάδα, η πραγματική Ελλάδα που παλεύει να κρατηθεί στη ζωή, μια Ελλάδα που πολύ απέχει, όπως φαίνεται, και από το Μέγαρο Μαξίμου και από το υπουργείο Οικονομικών, πολύ δε περισσότερο από τη Βουλή των Ελλήνων (άραγε ποιων Ελλήνων) που σε τακτά χρονικά διαστήματα, γίνεται απλώς ο τόπος υπογραφής των νέων κάθε φορά δεινών, ανθρώπων εξαθλιωμένων, αδύναμων και σαστισμένων από την τόση βαρβαρότητα και την τόσο ωμή βία που βιώνουν, σε ένα μαρτύριο, χωρίς τέλος.