Μοχλοι πιεσης...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Και μετά το non paper Παπαδήμου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με το οποίο ο τελευταίος περίμενε τους πολιτικούς αρχηγούς, ώστε να '' πιέσει '' τον Α. Τσίπρα να αποδεχθεί μια οικουμενική κυβέρνηση, στη συνέχεια είχαμε...
και εμείς όλοι ανοιχτή επιστολή από τον τέως Πρωθυπουργό η οποία τόνιζε με ηπιότερους τόνους όσα μας επισημαίνουν και οι δανειστές μας για την παραμονή μας στη Ευρωζώνη και το ευρώ, με τον ίδιο πάντα προφανή στόχο: την χειραγώγηση μας και το πατρονάρισμα, ώστε να ψηφίσουμε με γνώμονα '' την σταθερότητα, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία ''.
Βλέποντας ο Λ. Παπαδήμος ότι παρά τις πιέσεις δεν κατάφερε πολλά, ξαναχτύπησε μετά και πάλι, με συνέντευξη στην Wall Street Journal. Μήπως και μας πείσει ότι στις 17/06, ψηφίζοντας, θα πρέπει να σκεφτόμαστε τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος και κατά συνέπεια την τήρηση των όσων υπέγραψαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εξηγώντας μας ξανά ότι η εγκατάλειψη του προγράμματος σταθερότητας θα σημάνει έξοδο από την Ευρωζώνη με καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και το επίπεδο της κοινωνικής έντασης. Χωρίς λέξη φυσικά για την ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει τον τόπο μας, ακριβώς λόγω των υπερεντατικών '' προσπαθειών '' των '' σωτήρων '' μας για ανάπτυξη και ευημερία, όχι του ελληνικού λαού, αλλά των '' λίγων '' και απολύτως '' εκλεκτών ''. Και εντελώς τυχαία, ήρθε χθες και η συνέχεια, με τη δημοσιοποίηση από '' Το Βήμα '' του περιεχομένου του αρχικού σημειώματος Παπαδήμου, που περιέγραφε αναλυτικά τα ταμειακά διαθέσιμα του Ελληνικού Δημοσίου, την κατάσταση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος, αλλά και την εξέλιξη του δανεισμού μας από το EFSF και το ΔΝΤ, με ζοφερά πάντα χρώματα. Και όλο αυτό το εκρηκτικό μείγμα φυσικά έχει όνομα: πίεση, πίεση, πίεση...