Όταν η εκκλησία ξέρει να κλείνει τις πληγές της…

Ο κυνικός Διογένης συγκρίνοντας συκοφάντες και κόλακες έλεγε: “Απ΄ τα άγρια θηρία το χειρότερο δάγκωμα το κάνει ο συκοφάντης, από τα ήμερα ο κόλακας”.  Και ο προφητάναξ Δαυίδ γράφει «φύλαξόν με από συκοφαντίας ανθρώπων και φυλάξω τας εντολάς σου».

Σχόλιο του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Ποιός άγιος δεν συκοφαντήθηκε; Ποιός δίκαιος δεν υπέφερε από κακολογία; Φθονεί ο διάβολος το καλό, το δίκαιο, το φιλόθεο, το προοδευτικό και απεργάζεται μέσω άλλων ανθρώπων το κακό των συκοφαντημένων.

Ο λαός μας λέει χαρακτηριστικά «το φορτωμένο με καρπούς δέντρο

πετροβολούν»!
Αναπόφευκτο λοιπόν για τους κάποιους  ανθρώπους να συκοφαντηθούν.Ασχέτως του τι κάνουν στη ζωή τους. Γίνονται στόχος και εκ της θέσεως που έχουν δίπλα σε ισχυρούς ανθρώπους.

 Και ο διάβολος πολλές φορές δυστυχώς χρησιμοποιεί επίσης τους  ανθρώπους –εκόντες άκοντες- να τελούν αυτό το μισαρό έργο του.
Αυτές τις ταπεινές σκέψεις κάναμε στο άκουσμα της απόφασης του αγγέλου της Φθιωτικής Εκκλησίας, του αεικίνητου και ακούραστου  Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών να τιμήσει την Γερόντισσα Χαριτίνη , μια Μοναχή που εκ της θέσης της  κοντά στον Μακαριστό Μητροπολίτη Φθιώτιδος Δαμασκηνό έγινε στόχος κληρικών ν και λαϊκών. Δεν ήταν άμοιρη ευθυνών βεβαιωσ Και εκείνη . Έκανε υπέρβαση καθηκόντων και ανέπτυξε μια εξουσία που πολλές φορές υπερκάλυπτε το ιερατείο και αποφάσιζε αντ´αυτού. Αλλά πολλές φορές ο Θεός μας δοκιμάζει δίνοντας μας εξουσία που δεν δικαιούμαστε. Απο μας εξαρτάται η σωστή χρήση της.

Ο Σεβ. Φθιώτιδος Συμεών θέλοντας να κλείσει το κεφάλαιο αυτό πήρε μια απόφαση η οποία αποτελεί το ωραιότερο επιστέγασμα μιας ταραγμένης εποχής γεμάτης από σχόλια και φήμες. Τίμησε τη Μοναχή Χαριτίνη  για την θυσιαστική προσφορά και διακονία της στο πλευρό του μακαριστού Μητροπολίτου Φθιώτιδος κυρού Δαμασκηνού πάνω από 4 δεκαετίες αλλά και την προσωπική της προσφορά στην Εκκλησία.

Ο Σεβ.  Φθιώτιδος που μας εκπλήσσει πάντα θετικά αποφάσισε ως τοπική Εκκλησία να απονείμει στην Χαριτίνη Μοναχή,  τον τίτλο της ισόβιας Καθηγουμένης στο Ασκητήριο της, στο παραθαλάσσιο Αχλάδι της Ανατολικής Φθιώτιδας, καθώς και το Ανώτατο Παράσημο της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος μετά μεταλλίου, το οποίο φέρει τις μορφές των Φθιωτών Αγίων.
Μια γενναία  πράξη, της ευαίσθητης  αρχιερατικής συνειδήσεως του! Η Γερόντισσα συκοφαντήθηκε, κατηγορήθηκε, μερικές φορές όχι αδίκως. Αλλά το δυστύχημα ήταν ότι τα μεγάλα πυρά εκτοξεύθηκαν  από εκκλησιαστικούς άνδρες περισσότερο ακόμη και από τον αείμνηστο Φθιώτιδος Νικόλαο   –όμως ο αποθανών δεδικαίωται.

Ο καλός Θεός την αντάμειψε για τις καλοσύνες της, την θυσιαστική της αγάπη, την ταπείνωση, την υπομονή της και την υπακοή της. Έστω στα δυσμάς του βίου της δικαιώθηκε από τον Σεβασμιώτατο Συμεών!Και κλείνει με τον καλύτερο τρόπο εκκλησιαστικώς ένα μεγάλο και αμφιλεγόμενο  κεφάλαιο της Εκκλησίας της Φθιώτιδος που κάποια στιγμή ταλάνισε ολόκληρη την Εκκλησία.