Περι του α. σαμαρα

Γράφει ο "Πράκτωρ Θου Βου"!
Το 2009 όσοι στηρίξαμε στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας τον Αντώνη Σαμαρά, το κάναμε διότι πιστεύαμε σε έναν εναλλακτικό λόγο που θα πρότασσε τον οικονομικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό της Ελλάδας χωρίς τον λαϊκισμό του παρελθόντος. Αυτό που δεν... εκλέξαμε ήταν:
1) Τα παραδημοσιογραφικά anti-υπόγεια που στοχοποιούσαν και στ
οχοποιούν κάθε αγνό νεοδημοκράτη που είναι εκτός γραμμής.
2) Τους καταδρομείς που δεν έχαναν ευκαιρία να μετρήσουν τον ανδρισμό τους και να δώσουν παράσημα σαμαρισμού και πιστοποιητικά Σαμαροφροσύνης σε νεοδημοκράτες που είχαν υπηρετήσει το κόμμα όταν οι καταδρομείς άνηκαν ιδεολογικά κάπου αλλού.
3) Στους μετανοημένους αριστερούς που έκαναν υψηλή πολιτική θεωρία από τα πεζοδρόμια του Κολωνακίου, όταν η βάση έβραζε από την πρωτοφανή αναποτελεσματικότητα τους.
4)Τους απαρατσνίκ που βρήκαν την ευκαιρία από τα γνωστά υπόγεια της παραδημοσιογραφίας να το παίξουν περισσότερο νεοδημοκράτες από τους νεοδημοκράτες.
Η Νέα Δημοκρατία τον Μάιο του 2009 αντιμετώπισε το δίλημμα μεταξύ υπερψήφισης του πρώτου μνημονίου και της καταψήφισης του. Επέλεξε το δεύτερο για λόγους που δεν είναι κατάλληλοι να αναλυθούν τώρα. Οι βουλευτές του κόμματος καλέσθηκαν να υποστηρίξουν την επιλογή της ηγεσίας. Αρκετοί βουλευτές με πορεία και ιστορία στην παράταξη διεγράφησαν.
Παρόλο που κάποιοι από εμάς μπορεί να διαφώνησαν με την γραμμή του κόμματος, εντούτοις θεωρήσαμε πως η ανάγκη της Νέας Δημοκρατίας να είναι ένας διακριτός πόλος αντιπολίτευσης ξεπερνούσε τις προτιμήσεις μας. Το περιβάλλον και η παραδημοσιογραφία των anti-blog στοχοποίησαν αμέσως όσους από εμάς αμφέβαλλαν για την αντιμνημονιακή ρητορική του κόμματος απαξιώνοντας μας.
Όμως τα ψέμματα τελείωσαν με την αναπόφευκτη ήττα της αντιμνημονιακής τακτικής του κόμματος. Όταν τέθηκε το ζήτημα της διάσωσης της χώρας ως συνάρτηση της στάσης της Νέας Δημοκρατίας, η αντιμνημονιακή τακτική κατέρρευσε εν μια νυκτί. Η Νέα Δημοκρατία δέχτηκε ότι απέρριπτε επί δυο χρόνια. Έτσι κατάφερε το ακατόρθωτο. Να απομονώσει όσους επί δυο χρόνια ζητούσαμε μια πιο ορθολογιστική αντιπολίτευση χωρίς τις αντιμνημονιακές ακρότητες, αλλά και τους ριζοσπαστικοποιημένους νεοδημοκράτες που πίστεψαν τους ακραίους φαφλατάδες του περιβάλλοντος που επένδυαν σε ακραία αντιμνημονιακή ρητορική.
Αποτέλεσμα ήταν η χθεσινή διαρροή 18 εκλεκτών στελεχών που δεν άντεξαν στην κωλοτούμπα. Τι περίμενε η ηγεσία δηλαδή, να βουτήξουν οι βουλευτές και άλλο στην αναξιοπρέπεια του κρεμάσματος της βάσης που έβραζε; Μια βάση η οποία είχε και έχει εθιστεί στην αντιμνημονιακή ρητορική.
Υπήρχαν όμως και στελέχη τα οποία από την αρχή είχαν σαφή στάση υπέρ της ψήφισης των δανειακών συμβάσεων. Αυτά τα στελέχη οφείλουν να έχουν το σεβασμό μας γιατί επέμειναν στην άποψη τους ακόμα και όταν το anti-παραδημοσιογραφικό κύκλωμα του περιβάλλοντος τους στοχοποιούσε με αχαρακτήριστη χυδαιότητα. Όπως επίσης οφείλουν να έχουν τον σεβασμό μας οι διεγραμμένοι βουλευτές γιατί ακολούθησαν μέχρι τέλους