Περιμενοντας το '' αριστο μειγμα ''...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Και περνάμε ένα καλοκαίρι διαφορετικό από τα άλλα. Με την Τρόικα να δίνει εντολές, τη δική μας εσωτερική τρόικα κάτι να προσπαθεί να ψελλίσει μπροστά στη βάρβαρη πολιτική που είναι αποφασισμένοι να εφαρμόσουν ...
οι δανειστές μας, εξολοθρεύοντας με αργό θάνατο έναν ολόκληρο λαό.
Και το παιχνίδι το ξέρουμε και το βλέπουμε πια όλοι ότι είναι στημένο, εδώ και μήνες. Και αυτό που ενοχλεί και πονά περισσότερο είναι ότι δυστυχώς είναι στημένο εκ των έσω. Στήθηκε με τρόπο αριστοτεχνικό και σφράγισε τις τύχες ενός ολόκληρου όχι πια λαού, αλλά του ίδιου του Έθνους. Ενός έθνους που αργοπεθαίνει ψυχορραγώντας, χάνοντας τον ανθό του και σκορπίζοντας τον στις πέντε ηπείρους.
Αλλά και αυτοί που μένουν βιώνουν μια πραγματικότητα αβίωτη, περιμένοντας μέρα με τη μέρα τις αποφάσεις των σοφών οικονομικών εγκεφάλων που αργά και βασανιστικά διαρρέουν μέτρα, ανακαλούν μέτρα, αδιαφορώντας για την αγωνία εκατομμυρίων πολιτών που περιμένουν νέα περικοπή στο ήδη πενιχρό τους εισόδημα.
Και αναζητώντας το '' άριστο μείγμα '' των τεχνοκρατών και των αμετανόητων και διψασμένων, αποδεδειγμένα πια λόγω της κοινωνικής τους συμπεριφοράς, πολιτικών ανδρών για εξουσία, κάποιοι κάνουν πως δε βλέπουν το άλλο μείγμα το '' εκρηκτικό '' που ετοιμάζεται και οσονούπω θα ξεσπάσει, μέσα σε μια κοινωνία που έχει στερέψει πια από πόρους, αντοχές, κυρίως όμως από ελπίδα.