Ρουμπινι: "συναινετικο διαζυγιο καποιων χωρων με ευρωζωνη"

«Συναινετικό διαζύγιο στην ευρωζώνη» προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή προτείνει με άρθρο του στους Financial Times, ο οικονομολόγος, Nouriel Roubini. ''Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απέτρεψε την καταστροφή, προκαλώντας δυναμικό ράλι ανακούφισης, αλλά τίποτα δεν έχει λυθεί κατά...
βάθος. Η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί κι άλλη αναδιάρθρωση, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία επίσης ίσως χρειαστούν αναδιάρθρωση», τονίζει ο Roubini.

Η Ισπανία και η Ιταλία κινδυνεύουν ακόμη να βρεθούν με το όπλο στον κρόταφο, επισημαίνει και προσθέτει «οι τραπεζικές κρίσεις είναι πάντα πολύ δύσκολο να επιλυθούν αν δεν αφαιρεθούν τα τοξικά ενεργητικά ή δεν γίνουν ανακεφαλαιοποιήσεις. Η ευρωζώνη εξακολουθεί να πάσχει από έλλειψη στα ουσιώδη στοιχεία μιας νομισματικής ένωσης που αντέχουν στον χρόνο. Και οι προγραμματισμένες μεταρρυθμίσεις μάλλον θα διογκώσουν τις κρυμμένες δημοσιονομικές, τραπεζικές κι εξωτερικές ανισορροπίες, αφήνοντάς την ακόμη λιγότερο ανθεκτική στα σοκ».

Προτείνει ένα φιλικό, συνεναιτικό διαζύγιο και γράφει :«Ο χωρισμός μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά είναι καλύτερος από το να μένεις κολλημένος σε έναν κακό γάμο. Η κρίση χρεών της περιφέρειας απειλεί να ρίξει τον πυρήνα σε τεράστιες τραπεζικές ελλείψεις κεφαλαίων και υποχρεώσεις, παρασύροντας όλους σε παρατεταμένη στασιμότητα. Αυτό καθρεφτίζει πιθανόν δισεπίλυτα σχεδιαστικά σφάλματα στην ευρωζώνη”.

O Nouriel Roubini θεωρεί ότι τα μέλη της εναπομένουσας ευρωζώνης θα ισορροπήσουν σιγά-σιγά προς την εσωτερική ζήτηση, γιατί θα ξεφύγουν από μια ανάπτυξη η οποία έχει δημιουργηθεί από χρέη και θα κατευθυνθούν προς μια ανάπτυξη οδηγούμενη από εξαγωγές και εισόδημα καθώς και ότι η συμφωνία ελευθέρων εμπορικών συναλλαγών της Ε.Ε. «Στην ιδανική περίπτωση, οι πέντε προβληματικές χώρες της περιφέρειας, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία, θα εξέλθουν διαπραγματευόμενες χρηματοδοτήσεις με «γεφύρωμα».

Τονίζει ότι «η νομισματική ευθυγράμμιση θα βοηθήσει την προσαρμογή. Είναι πολύ καλύτερο να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα μεσω υποτίμησης παρά να αλλάξουν οι σχετικές τιμές με μια σταθερή ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία, που θα προκαλούσε παρατεταμένο αποπληθωρισμό χρέους και θα κατέληγε πιθανόν σε άτακτες χρεοκοπίες και εξόδους ή παρατεταμένο πληθωρισμό πάνω από τον στόχο για τις πλεονασματικές χώρες. Οπωσδήποτε θα υπήρχε αναταραχή ακόμη και σε μια συνεργατική, μερική διάλυση της νομισματικής ένωσης, αλλά θα ήταν προς το συμφέρον όλων να ελαχιστοποιηθεί η ζημιά με υπαγωγή σε μια συμφωνημένη στρατηγική εξόδου».

Όμως ο Nouriel Roubini επισημαίνει ότι αυτή η στρατηγική θα πρέπει να διασφαλίζει την βιωσιμότητα των χωρών που θα εξέλθουν και την αξιοπιστία του ευρώ κι έτσι θα διατηρήσει την τελωνειακή ένωση της ΕΕ προς όφελος όλων των μελών και θα δημιουργήσει ένα νομισματικό πλαίσιο για την υπόλοιπη ΕΚΤ και τις εξερχόμενες εθνικές κεντρικές τράπεζες.

Θεωρεί ότι ένα μεταβατικό νομισματικό πλαίσιο θα αναστρέψει τον μηχανισμό συναλλαγμα