Τα γραπτα μενουν και οι αχρηστοι φευγουν...

Γράφει ο Μπάμπης ΝικόπουλοςΑγαπητό Fimotro,
κάποτε είχα μία πολύ σοβαρή σχέση,η οποία όλα έδειχναν ότι θα κατέληγε σε γάμο. Μέχρι τη στιγμή που λόγω επιπόλαιων ενεργειών μου,τα οικονομικά μου πήγαν κατά διαβόλου, χρεοκόπησα δηλαδή. Μετά για πολύ καιρό με ζούσε η κοπέλα των ονείρων...
μου κι εγώ της έλεγα, ''υπομονή θα επανέλθω σε καλή κατάσταση, τώρα ετοιμάζω μία νέα δουλειά,θα δεις..'', αλλά βέβαια δεν ετοίμαζα τίποτα,μόνο όνειρα έκανα. Ένα ωραίο πρωί ,η κοπέλα δεν άντεξε άλλο και με εγκατέλειψε. Τρελάθηκα,αλλά δεν έκατσα με σταυρωμένα χέρια. Βρήκα που είχε πάει και της έστειλα μία ''επιστολή υποταγής''. Της ζητούσα συγνώμη και της έλεγα ότι ''θα τηρήσω όλα όσα είχαμε συμφωνήσει, ότι θα βρω δύο δουλειές, θα δουλεύω όλη μέρα,θα της επιστρέψω όλα τα χρήματα που με είχε δανείσει και φυσικά της έλεγα ότι ήταν για μένα το παν,η ίδια μου η ζωή!''. Η επιστολή αυτή έγινε δεκτή με μεγάλη θέρμη από την κοπέλα μου, ήταν στ' αλήθεια τρομερή και με δέχτηκε πίσω. Βέβαια στους επόμενους τρεις μήνες τίποτα δεν άλλαξε στα οικονομικά μου. Δουλειά δεν ετοίμασα (πως άλλωστε;), δουλειά δε βρήκα, τα έξοδα μου δεν τα περιόρισα και έζησα πάλι με τα δανεικά της γυναίκας των ονείρων μου. Το αποτέλεσμα το καταλαβαίνετε όλοι. Ένα απόγευμα επέστρεψα σπίτι (της) και βρήκα ένα μεγάλο σημείωμα κολλημένο έξω από την πόρτα ''αι στο διάβολο άχρηστε, μην ξαναπατήσεις εδώ!''. Ναι, με είχε στείλει αδιάβαστο, παρά την τρομερή επιστολή μου. Γιατί δυστυχώς τα γραπτά μένουν και οι άχρηστοι φεύγουν!
Υ.Γ. Αφιερωμένη αυτή η μικρή ιστορία,στον ''οικονομικό συντάκτη'' κ. Κούτρικα.
Ευχαριστώ...