Το χαμενο του βηματισμο αναζητα ο συριζα

Ρεπορτάζ : Γιάννης Μακρυγιάννης
(από το Πρώτο Θέμα)
Πολιτικό βηματισμό, ενόψει της μεγάλης αναμέτρησης γύρω από το νέο πακέτο μέτρων τις επόμενες εβδομάδες, αναζητά ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εκδηλώνονται ήδη ανησυχητικά στοιχεία στην πορεία και την προσπάθεια του...
κόμματος να διαμορφώσει συνθήκες ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών. Η μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας για τους επιτελείς της Κουμουνδούρου είναι η σχετικά χαμηλή συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις του τελευταίου μήνα, με αποκορύφωμα την υποτονική συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου κυρίας Ανγκελας Μέρκελ στην Αθήνα. Πέρα από το αποθαρρυντικό κλίμα, που επικράτησε τεχνηέντως εκείνες τις ημέρες για την προσέλευσή του, είτε με τις απαγορεύσεις και τους κλειστούς δρόμους, είτε με τον περιρρέοντα φόβο για επεισόδια, υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζουν ότι υπάρχει και έλλειμμα εκ μέρους του κόμματος στο να καταφέρει να εμπνεύσει αυτή την περίοδο και να οργανώσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Ταυτόχρονα τα δημοσκοπικά ευρήματα είναι μάλλον μέτρια – ούτε απογοητευτικά, ούτε όμως και εντυπωσιακά –, καθώς καταδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά δεν καταγράφουν κάποιο εμφανές και έντονο ρεύμα στην κοινή γνώμη, η οποία διατηρεί επιφυλάξεις για την εναλλακτική πρόταση του κόμματος. Η Κουμουνδούρου φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι η κοινωνία δεν έχει την προσδοκώμενη ζέση να βγει στους δρόμους και ότι έχει κυριαρχήσει μία μοιρολατρική στάση – υπεύθυνη και ψύχραιμη κατά την άποψη της κυβέρνησης – στους πολίτες, που δείχνουν να αποδέχονται ότι δεν υπάρχει περιθώριο να αποτραπεί η ψήφιση και εφαρμογή των νέων σκληρών μέτρων. Δύο φαίνεται να είναι οι κύριες αιτίες, που σχετίζονται με την πολιτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, για την «καθίζηση» της κοινωνικής κινητοποίησης έναντι της κυβερνητικής πολιτικής. Πρώτον, το θολό πολιτικό στίγμα, που εκπέμπει τον τελευταίο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερον η έλλειψη πολιτικών συμμαχιών. Κατά την άποψη και πολλών στελεχών του κόμματος, η εγκατάλειψη ριζοσπαστικών στοιχείων στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και το άνοιγμα προς την κεντροαριστερά έχει απογοητεύσει ένα δυναμικό μέρος των ψηφοφόρων του, που ανέμενε ένα πιο οξύ πολιτικό λόγο και μία πιο θεαματική αντιπολιτευτική τακτική, ανάλογη με εκείνη της προεκλογικής περιόδου. Ακόμη και στον πρόεδρο του κόμματος κ. Αλέξη Τσίπρα καταλογίζονται «στροφές» και «ελιγμοί», που εκπέμπουν αντιφατικά μηνύματα. Η προσπάθεια προσέγγισης με τους ευρωπαίους παράγοντες εκλαμβάνεται συχνά ως διάθεση υπαναχώρησης έναντι των ισχυρών της Ευρώπης, ενώ η διακήρυξη του στόχου για τη δημιουργία μίας «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της αριστεράς», ερμηνεύεται από ορισμένα τμήματα ως εγκατάλειψη της διάθεσης για ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές πολιτικές. Άλλοι μιλούν για «αυτονόητο άνοιγμα του κ. Τσίπρα προς τον προοδευτικό κόσμο της κεντροαριστεράς», ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο πλειοψηφία ρεύμα και άλλοι διαβλέπουν «στρογγυλοποίηση του πολιτικού λόγου» και κίνδυνο εν