ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ "ΤΣΑΡΟ" ΑΠΟ ΤΑ... ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Συνεχίζει τις επιθέσεις στον "τσάρο" της Οικονομίας ο Πρετεντέρης. Σήμερα εκτοξεύει ρουκέτες κατά της φορολογικής πολιτικής "που κινδυνεύει να αποκόψει την ευρύτερη Κεντροαριστερά από τα πλέον σύγχρονα και αποδοτικά στρώµατα της...
ελληνικής κοινωνίας, από την ευρύτερη«µεσαία τάξη». Η επίθεση του Πρετεντέρη δεν είναι τυχαία. Αφουγκράζεται την κοινωνία, όταν θέλει και βλέπει το τσιυνάμι που έρχεται για Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Ολόκληρο το άρθρο σήμερα στα ΝΕΑ :
ΤΙΜΩΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΩΣΤΟΥΣ!
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ καλά από τις τελευταίες συνεντεύξεις του υπουργού Οικονοµικών, η λογική της φορολογικής του πολιτικής είναι η εξής: όσο υπάρχει υψηλή φοροδιαφυγή, δεν µπορούµε να µειώσουµε τους φορολογικούς συντελεστές.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ πολύ έναν συλλογισµό που συνδέει τη φορολογική επιβάρυνση µε τη φοροδιαφυγή.

ΤΙ ΛΕΕΙ αυτός ο συλλογισµός; Οσο δενµπορούµε να πιάσουµε τη φοροδιαφυγή για να αυξήσουµε τα έσοδα τόσοθα φορολογούµε περισσότερο εκείνους που δεν µπορούν ή δεν θέλουν να φοροδιαφύγουν. Με άλλα λόγια, οι συνεπείς φορολογούµενοι (µισθωτοί και εταιρείες, κυρίως...) καλούνται να πληρώσουν την αδυναµία της κυβέρνησης να πιάσει τους φοροφυγάδες.

ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ; Από εισπρακτική άποψη, άψογο. Οταν δεν µπορείς να τα βρεις εκεί που υπάρχουν, τα παίρνεις όπου τα βρεις. ΑΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ, όµως, τραγικό. ∆ιότι δεν θεµελιώνει απλώς σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής τη θεωρία µιας κοινωνίας δύο ταχυτήτων (την κοινωνία εκείνων που πληρώνουν και την κοινωνία εκείνων που εισπράττουν) αλλά εγκαθιδρύει επιπροσθέτως την επιβάρυνση εκείνων που πληρώνουνεπειδή δεν πληρώνουν οι άλλοι. Τιµωρεί τους σωστούς!

ΜΠΟΡΕΙ ΑΡΑΓΕ η κυβέρνηση να εξασφαλίσει στοιχειώδη κοινωνική συναίνεση γύρω από µια τέτοια επιλογή; Ναι. Τησυναίνεση των φοροφυγάδων. Ή απλώς εκείνων που έχουν καταφέρει για διάφορους λόγους να µη µετέχουν στη γενική φορολογική υποχρέωση – είτε είναι αγρότες, είτε είναι εφοπλιστές...

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, όµως, δεν έχουν κανένανλόγο να µην αισθάνονται ότι η κυβέρνηση τους µεταχειρίζεταιεχθρικά. Κι ότι φορολογεί όλο και περισσότερο τα εισοδήµατά τους προκειµένου να καλύψει τη δική της αδυναµία να εγκαθιδρύσει µια στοιχειώδη φορολογική δικαιοσύνη.

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, η κυβέρνηση διά τηςφορολογικής πολιτικής έκανε µια βασική επιλογή: επέλεξε να συγκρουστεί µε το υγιές και παραγωγικό κοµµάτι της κοινωνίας που την εξέλεξε.

ΕΠΕΛΕΞΕ, δηλαδή, να επιβάλει περαιτέρω αφαίµαξη στα φορολογούµενα εισοδήµατα (τα οποία θαέχουν, ούτως ή άλλως, µειωθεί κατά 15% -17% έως το τέλος του 2011)και να βυθίσει την οικονοµία στην ύφεση επειδή δεν θέλειή δεν µπορεί να συγκρουστεί µε τον κόσµο της παραοικονοµίας και της φοροδιαφυγής.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από όλες τις κυβερνητικές ολιγωρίεςή αστοχίες, θεωρώ ότι αυτή η επιλογή είναι η πιο τραγική. Για την κυβέρνηση, βεβαίως, αλλά κυρίως για την παράταξη από την οποία προέρχεται. ΔΙΟΤΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ πολιτική κινδυνεύει να αποκόψει την ευρύτερ