Tην Τρίτη θα είναι αλλιώς...

Από το παιχνίδι αυτό θα θυμόμαστε τον Τσόρι Ντομίνγκες και πέραν τούτου ουδέν.

Εκτός αν θεωρήσουμε διαπίστωση που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ότι ο Σκέποβιτς είναι παίκτης για μικρότερες ομάδες αν... είναι να τον κρίνεις από ένα ματς.

Ετσι, όμως, όπως έπαιξε και με την ελάχιστη διάθεση που έδειξε, δύσκολα θα βρει υποστήριξη. Τρεις μέρες πριν από το ματς ζωής ή θανάτου με την Αντερλεχτ είναι κρίμα να ψάχνουμε γωνία στο δεκάρικο.

Ο Ολυμπιακός άκεφος κι ασύνδετος με δεκάδες επιστροφές

της μπάλας στον Ρομπέρτο είχε δυσκολίες να πατήσει την αντίπαλη περιοχή.

Λιγοστές ήταν οι καθαρές ευκαιρίες που δημιούργησε. Η νίκη με βάση την εικόνα του παιχνιδιού είναι δίκαιη.

Να μην κρίνουμε όμως τους «ερυθρόλευκους», λέγοντας ότι είχαν απουσίες. Είναι άδικο για τον επίσης ελλιπή Αστέρα, αλλά και για τους Βάις, Ολαϊτάν που μπήκαν αλλαγές και πήραν το παιχνίδι. Σταθερά καλός σε όλο το ενενηντάλεπτο ήταν ο Τσόρι Ντομίνγκες.

Έπαιξε λες και του είχαν πει ότι στο μεθαυριανό ματς με την Αντερλεχτ θα είναι στον πάγκο. Πήγε να καθαρίσει μόνος του με τελικές πάσες, επικίνδυνα σουτ και εφορμήσεις στην περιοχή.

Ο μόνος που προσεγγίζει οργανωτικά τον Ιμπαγάσα που σε τέτοια παιχνίδια φαινόταν πολύ η απουσία του. Δεύτερη σερί καλή εμφάνιση του αρχηγού Αβραάμ, που βρίσκει τον παλιό εαυτό του. Σίγουρο είναι ότι την Τρίτη με την Αντερλεχτ θα δούμε έναν παθιασμένο και -ελπίζω- συμπαγή Ολυμπιακό.