New World Order

Είναι η τριάδα Πρέλντζιτς-Μπογκντάνοβιτς-Μπιέλιτσα η νέα τάξη πραγμάτων στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ..? Είναι το μέλλον που ήρθε..σήμερα, στη νέα ημέρα που ξημέρωσε στη Πόλη (και κατ’επέκταση στη Γηραιά Ήπειρο) με τη παρουσία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς..? Είχαμε μιλήσει το καλοκαίρι για το πολύ αναμενόμενο πρότζεκτ του Σέρβου mastermindστην Ασιατική πλευρά του Βοσπόρου. Αυτό που συμβαίνει τώρα θα μελετηθεί (ανάλογα με το τελικό αποτέλεσμα) αρκετά τα επόμενα χρόνια, όχι τόσο ως παράδειγμα recruiting αλλά ως διαχείρισης υλικού και διαμόρφωσης mental toughness σε μια ομάδα ανθρώπων, όχι μόνο σε αθλητικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Αδιαμφισβήτητα ο «πραγματικά σκληρός πυρήνας» αυτής της Φενέρ –που προελαύνει μέχρι τώρα στην Ευρώπη- με την έννοια της βάσης/ραχοκοκαλιάς του μπάσκετ που διακηρύσσει ο Σέρβος διδάσκαλος είναι η τριάδα των πρώην Γιούγκο, πάνω στην οποία στηρίζεται το μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού της Φενέρ. Τρία Α-class ταλέντα (σε κρίσιμη πλέον ηλικία) που μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να νικήσουν μην έχοντας τον κυνισμό που ξεχωρίζει τον καλό από τον winner. Ο Ομπράντοβιτς το καλοκαίρι με καθαρά προσωπικές κινήσεις κράτησε (τουλάχιστον για φέτος) τον Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς και ξόδεψε αρκετά χρήματα για να φέρει τον –πόθο της Μπαρτσελόνα- Μπιέλιτσα δίπλα στον Πρέλντζιτς στη Πόλη. Από την αρχή διέγνωσε στην τριάδα αυτή «πρώτη ύλη» για αυτό που ήθελε να παίξει, με γνώμονα ότι και οι τρείς ex-Yugo είναι πολύ δυνατοί στα βασικά του αθλήματος, κομμάτι που τους κάνεις να πλεονεκτούν στις θέσεις τους έκαστος, ενώ παράλληλα συνδυάζουν και το εξαιρετικό σωματότυπο που απαιτεί το σύγχρονο μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο. Με μια πρώτη ανάγνωση του παιχνιδιού της Φενέρ (και πριν καν εμβαθύνουμε στο στατιστικό κομμάτι) συμπεραίνουμε ότι στους τρείς αθλητές ο Ζοτς έχει δώσει τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά το δημιουργικό και εκτελεστικό κομμάτι. Πρέλντζιτς και Μπιέλιτσα είναι οι δύο βασικοί δημιουργοί των Τούρκων στο μισό (και όχι μόνο) γήπεδο. Ο πρώτος είναι –κατά τη γνώμη μου- ο πιο ευνοημένος παίκτης της ομάδας από τον ερχομό του Ομπράντοβιτς, με την έννοια ότι βρισκόταν κυριολεκτικά στο μεταίχμιο της καριέρας του, έχοντας μείνει «στάσιμος», μην εκπληρώνοντας τις προσδοκίες για τον «επόμενο καλύτερο γκαρντ της Ευρώπης» τις οποίες είχε δημιουργήσει το όντως εντυπωσιακό πακέτο του. Άσχετα με το τι ακούτε για τον (αρκετά ταλαντούχο) Σιπάχι και την εξέλιξη του, ο «Διαμαντίδης» αυτής της Φενέρ, ο παίκτης που κατέχει έναν αντίστοιχο ρόλο με τον Έλληνα γκαρντ στα χρόνια της συμβίωσης του με τον Ζοτς, είναι ο Πρέλντζιτς. Είτε παίζει ως πόιντ γκαρντ από την εισαγωγή στα 4/4 (μπακόρτ με Μακάλεμπ) είτε μετά την πρώτη πάσα στο μισό γήπεδο (μπακόρτ με Σιπάχι) αποτελεί τον βασικό δημιουργό, τον παίκτη που στήνει τα περισσότερα πικ εν ρολς και αποφασίζει (εφόσον δε πέσει εντολή εκ των άνωθεν..) «τι παίζουμε» και «με ποιόν».. Δίπλα του και ο εντυπωσιακός Νεμάνια Μπιέλιτσα. Ο Ομπράντοβιτς υιοθέτησε την καλοκαιρινή καινοτομία του Ντούσαν Ίβκοβιτς στήνοντας πολλά πικ εν ρολς (κυρίως side) σε καταστάσεις απομόνωσης 2-2 με τον Σέρβο φόργουορντ δημιουργό, ενώ ένα από τα ισχυρά (και αναφέρομαι σε ποσοστά συχνότητας και επιτυχίας) plays της Φενέρ είναι το τελείωμα μετά από υπομονετικά στοχευμένο switchπου κερδίζει ο Μπιέλιτσα και τον οδηγεί σε ένας/ένας με τον αντίπαλο ψηλό. Πολύ οξυδερκής, έχει κερδίσει το δικαίωμα να τρέξει εφόσον βρεθεί με τη μπάλα την transition offense, στην οποία ο Ζοτς ψάχνει τη μακρινή πάσα (ελέω Μακάλεμπ) πολλές φορές. Ο Μπογκντάνοβιτς είναι ο «διευθύνων σύμβουλος του εκτελεστικού τμήματος». Νομίζω είναι ξεκάθαρο ότι το παιδί είναι “wanted”, ο Νο1 καταζητούμενος αυτή τη στιγμή από κάθε αμυντική γραμμή στην Ευρώπη. Παρατηρώντας τη διαφορά με τα προηγούμενα χρόνια του Κροάτη (Φενέρ, Τσιμπόνα) μπορώ να πω με σιγουριά το ότι ο Ομπράντοβιτς αξιοποίησε πολύ σωστά το versatile επιθετικό παιχνίδι του παίκτη του, δημιουργώντας ένα πιο ασφαλές πλαίσιο ανάπτυξης και εκτέλεσης στο οποίο και μπορεί να κινηθεί αυτός. Φτιάχνοντας καλύτερες καταστάσεις για τα δυνατά του σημεία. Έχω πεί για τον Μπογκντάνοβιτς ότι είναι «και μπαλαρίνα και ..γκάνγκστερ». Παίκτης που μπορεί να σε σκοτώσει π.χ. στο ποστ, να χτυπήσει/χτυπηθεί και να επιβληθεί με την εντυπωσιακή δύναμη του αλλά και να τελειώσει με εκπληκτική τεχνική ομορφιά φάσεις. Είναι η χρονιά του φέτος, είναι φανερό.. Η Φενέρ μπορεί να βγάζει από πίσω πανάκριβους, και με τεράστιο scoring-backround, game-changers όμως οι «δύο πιο σίγουροι πόντοι» στο playbook του Ζοτς καταλήγουν από τα χέρια του Μπογκντάνοβιτς.. Δε γνωρίζω τι θα γίνει σε μερικούς μήνες.. Ποιά θα είναι η κατάληξη της φετινής προσπάθειας της Φενέρ και το εάν η πολύ δυνατή αυτή τριάδα, που απειλεί (και είναι φανερό ότι μπορεί κάτω από αυτό το καθεστώς) να αποτελέσει τη «νέα τάξη πραγμάτων», τους «νέους δυνάστες» στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, θα μείνει στην Πόλη. Οι σειρήνες των Νετς για τον Μπογκντάνοβιτς είναι πολύ δυνατές. Πάντως ο συνδυασμός τους, υπό τον Σέρβο μάγιστρο, είναι κάτι ξεχωριστό τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κάτι μου λέει ότι εάν μείνουν μαζί θα πατήσουν σύντομα κορυφή.. ΚΑΙ ΤΟ ..ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ Ειλικρινά δε χορταίνω φέτος να παρακολουθώ τη Μέγκα Βιζούρα και το συναρπαστικό uptempo style της, με άξονα τον Βασίλιε Μίσιτς, για τον οποίο σας είχα λίγο ζαλίσει το καλοκαίρι στη προσωπική μου σελίδα. Ο 19χρονος Σέρβος είναι νομίζω η επόμενη ημέρα για τη θέση του πόιντ γκαρντ στην Ευρώπη συνδυάζοντας ένα δυνατό, μεγάλο κορμί και ένα ρετρό/old fashion στυλ παιχνιδιού με αμεσότητα στη σκέψη και τη λήψη αποφάσεων. Εντυπωσιακά ώριμος για την ηλικία του, με άφθονα quarter back skills αλλά κυρίως τη γοητεία του λιτού και απέριττου στο παιχνίδι του. Τόσο άνετος στο να πάρει χειρουργικές αποφάσεις προσφέροντας execution στο μισό γήπεδο αλλά το ίδιο αποτελεσματικός στο να φτιάξει το fastbreak. Μιλάμε για 1st round prospect στο ντραφτ.. Noμίζω πως όποιο τοπ-κλαμπ θέλει να κάνει μια σπουδαία κίνηση και μια μεγάλη (ασφαλής) επένδυση, πρέπει να τον κοιτάξει. Άμεσα..