Μπόμπι Χέρλεϊ: Ο «στρατηγός» που (δεν)… αποστρατεύτηκε πρόωρα

Έχοντας φορέσει δις το «στέμμα» του NCAA με την «απογείωση» του Ντιούκ στις αρχές της δεκαετίας του ’90, «προσγειώθηκε» στο ΝΒΑ με στόχο ένα δαχτυλίδι. Αλλά η μοίρα και μία στραβοτιμονιά δεν του επέτρεψαν να ασχοληθεί με «κοσμήματα». Αντίθετα, ο Μπόμπι Χέρλεϊ προσγειώθηκε ανώμαλα στην άτυχη πραγματικότητά του, αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Αν και η ζωή του απειλήθηκε από ένα αυτοκινητικό ατύχημα τον Δεκέμβριο του 1993, στην ρούκι σεζόν του στο Σακραμέντο, ο απόφοιτος του Ντιούκ, «στρατηγός» του κόουτς Μάικ Σιζέφσκι στους τίτλους του 1991 και 1992, δεν άφησε τα συντρίμμια εκείνου του ατυχήματος να γίνουν ο μακάβριος «θρόνος» του. Όχι μόνο επέζησε, χάνοντας βεβαίως το υπόλοιπο της κανονικής περιόδου 1993-94, αλλά επέστρεψε στην Λίγκα το επόμενο φθινόπωρο και παρότι αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση έπειτα από 4 χρόνια, δεν «αποστρατεύτηκε ακριβώς. Έχοντας το μπάσκετμπολ στο αίμα του, ο Χέρλεϊ, ένας εκ των πρωταγωνιστών των δύο θριάμβων των «Blue Devils» άφησε για λίγο το άθλημα, αλλά πλέον είναι και πάλι στις επάλξεις και στα χνάρια του άλλοτε προπονητή του, αλλά και του πατέρα του… Μετά το αφιέρωμα στον Λορένζο Τσαρλς, «ήρωα» του Νορθ Καρολάινα Στέιτ το 1983, το basketblog.gr θυμάται τον Μπόμπι Χέρλεϊ, ο οποίος είναι από τον Μάρτιο του 2013 χεντ κόουτς του πανεπιστημίου Μπάφαλο στη Νέα Υόρκη. Έχοντας νωρίτερα (2010-11) διατελέσει ασίσταντ στο κολέγιο Ουάγκνερ, στο Στάτεν Άιλαντ της Νέα Υόρκης, στο πλάι του αδερφού του, Νταν, ενώ το 2012 υπήρξε ειδικός συνεργάτης του αδερφού του και στο Ρόουντ Άιλαντ. Το «μικρόβιο» του προπονητή, βεβαίως, προφανώς το «κόλλησε» και από τον πατέρα του, Μπομπ Χέρλεϊ σίνιορ, που από το 1972 παραμένει τεχνικός του γυμνασίου Σεντ Άντονι στο Νιου Τζέρσεϊ, έχοντας κατακτήσει 25 πολιτειακούς τίτλους και είναι μόλις ένας από τους 10 κόουτς με +1.000 νίκες στην ιστορία των high schools και είναι ήδη μέλος του Hall Of Fame!!! Ο Μπόμπι τζούνιορ, πάντως, είχε άλλα όνειρα όταν ήταν μικρός… Παίζοντας για τον πατέρα του στο Σεντ Άντονι, κατάκτησε 4 τίτλους με μ.ο. 20π.-8ασ.-3κλεψ. και θεωρήθηκε ένας από τους κορυφαίος παίκτες των Η.Π.Α.. Η υποτροφία δεν άργησε να έρθει και ο μικρός προτίμησε το 1989 το Ντιούκ, κατακτώντας τους τίτλους του 1991 και 1992. Στον δεύτερο θρίαμβο ήταν μάλιστα πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ-φορ, στο πλάι των Γκραντ Χιλ, Κρίστιαν Λέτνερ και του μετέπειτα σέντερ των Ηρακλή, Απόλλων Π., Αμαρουσίου, Περιστερίου και Ρεάλ Μ., Έρικ Μικ! Και στην 4ετή θητεία του στο σχολείο, μέτρησε μ.ο. 12,4π.-7,7ασ.-2,4κλεψ.! Ο Χέρλεϊ έγινε επιλογή στο Νο7 του ντραφτ του 1993 από τους Κινγκς, αλλά πριν το ατύχημα, κατέγραψε μ.ο. 7,1π.-6,1ασ. σε 19 ματς και 26,3΄, όμως μετά την αποθεραπεία και την επιστροφή δεν ξεπέρασε τους 4,5π. στο Σακραμέντο ή -την τελευταία σεζόν- το 1997-98 στο Βανκούβερ… Μετά την απόφασή του να αποχωρήσει έγινε ιδιοκτήτης αλόγων κούρσας και το 2003 προσελήφθη για λίγο ως σκάουτερ των Σίξερς. Μέχρι να αποφασίσει να καθίσει στον πάγκο των Ουάγκνερ και του Ρόουντ Άιλαντ ως βοηθός και πέρυσι να αναλάβει την θέση του πρώτου προπονητή στο Μπάφαλο. Ο Χέρλεϊ θέλει να αφήσει πίσω του το ατύχημα του 1993, λέγοντας συχνά ότι «δεν θέλω να είναι αυτό που θα μείνει δίπλα στο όνομά μου. Ξέρω πως υπήρχαν προσδοκίες για μένα, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποίησα την ατυχία μου ως δικαιολογία, Αγαπώ πολύ το μπάσκετμπολ και θέλω να πετύχω σαν χεντ κόουτς, γιατί είχα και καλούς δασκάλους». Ακόμη κι αν ο ίδιος θέλει να αφήσει το τροχαίο πίσω του, παραδέχεται πως είναι κάτι που δεν θα ξεχάσει ποτέ… Έχοντας ξεχάσει να φορέσει την ζώνη ασφαλείας, έπειτα από μία προπόνηση με τους Κινγκς, στις 12/12/93, ένα φορτηγάκι χτύπησε το τζιπάκι του και ο απόφοιτος του Ντιούκ πέρασε μέσα από το παρμπρίζ του και πετάχτηκε 60μ. μακριά… Ήταν τυχερός και μόνο που έζησε, αφού οι αναφορές της αστυνομίας έκαναν λόγο για σύγκρουση η οποία προκάλεσε τέτοια πτώση, που σχεδόν διέλυσε την τραχεία του και τον έστειλε στο νοσοκομείο με δύο πληγωμένους πνεύμονες, πέντε σπασμένα πλευρά, ένα κάταγμα στην πλάτη, σπάσιμο στον καρπό, κάταγμα κνήμης-περόνης και ένα διαλυμένο γόνατο. Ένας περαστικός ήταν εκείνος που τον έσωσε, αφού ο τότε 22χρονος γκαρντ είχε πέσει μέσα σε μία μικρή λίμνη από νερό και αίμα και παραλίγο να πνιγεί… Πέντε λεπτά αργότερα, από το ίδιο σημείο πέρασε και ο επίσης ρούκι συμπαίκτης του στο Σακραμέντο, Μάικ Πεπλόουσκι (επιλογή στο Νο52 του ντραφτ και μετέπειτα σέντερ των Πίστονς, Μπούλετς και Μπακς και για λίγο το 1995 παίκτης της Μπαρτσελόνα), ο οποίος βοήθησε στην μικρή μετακίνησή του από τα νερά και το αίμα, μέχρι να έρθει στο ασθενοφόρο. Πάντως, χρειάστηκε να περάσουν περίπου 19 χρόνια για να ακούσει ο γκαρντ των Κινγκς μία απολογία από τον βαφέα Ντάνιελ Ουίλαντ, που ήταν εκείνος που τον είχε τρακάρει και το 2012 και παραδέχθηκε το λάθος του να οδηγεί δίχως φώτα… Ο Χέρλεϊ εξήγησε πριν χρόνια την απόφασή του να αποχωρήσει από το παρκέ σε ηλικία 27 ετών, καθώς δεν ήθελε να είναι απλώς ο 11ος ή 12ος παίκτης στο ρόστερ, που θα χειροκροτεί τους συμπαίκτες του. «Έπαιζα πάντα με πάθος και την τελευταία τριετία δεν το χαιρόμουν. Ό,τι κάνω θέλω να το κάνω καλά και κατάλαβα πως ο παίκτης είχε τελειώσει μέσα μου», σχολίασε σε μία περσινή συνέντευξή του, λίγο μετά την ανακοίνωση της συνεργασίας του με το Μπάφαλο. Μάλιστα, αν και είναι εκείνος που λέει συνήθως ότι «θέλω να γίνω σαν τον πατέρα μου και τον κόουτς Σιζέφσκι όσο είμαι σε πάγκους», δεν ξεχνά πως το μεγαλύτερο «παράσημο» που έλαβε ήταν "όταν άκουσα τον «coach-K» (σ.σ.: Μάικ Σιζέφσκι, καθώς το επώνυμό του γράφεται Krzyzewski) να λέει ότι ήμουν ο παίκτης που ήθελε να γίνεο και ο μοναδικός που κοουτσάρισε που μπορούσε να πει ήταν ένα στην φιλοσοφία μαζί του”!!! Σαν παίκτης ήταν τόσο εργασιομανής που ο Σιζέφσκι θυμάται ότι «μετά την προπόνηση στο κολέγιο, πήγαινε για 30-45΄ στο μηχάνημα με τον διάδρομο και τα step και στο τέλος κολλούσε ένα σημείωμα ώστε να δουν οι συμπαίκτες του τι ρεκόρ έκανε και τους πείραζε πως δεν μπορούν να το ξεπεράσουν»! Καταλήγοντας πως «θεωρώ τον Μπόμπι ένας από τους καλύτερους γκαρντ στην ιστορία του NCAA»! Ο ίδιος ο Χέρλεϊ παραδέχθηκε πέρυσι πως «αρχικά είχα αφήσει το ατύχημα να με επηρεάσει, Αν και έπρεπε να είμαι ευγνώμων που σώθηκα, ένιωθα άσχημα και λυπόμουν τον εαυτό μου. Κυρίως γιατί πάντα ήμουν τελειομανής και στην προπόνηση και στο ματς ήξερα πως δεν μπορώ να δώσω το 100%. Χρειάστηκε χρόνος για να το ξεπεράσω και αυτό είναι το πρώτο μάθημα που θέλω πια να περνάω στους παίκτες μου και τώρα επιθυμώ να γίνω πάλι ένα μεγάλο κομμάτι του μπάσκετμπολ, όπως ήθελα και σαν παίκτης, πριν τραυματιστώ»… Όταν ήρθε η πρόταση του Μπάφαλο, ο Μπόμπι δεν απάντησε αμέσως θετικά. Συγκάλεσε ένα οικογενειακό συμβούλιο και ζήτησε την γνώμη του πατέρα του και του αδερφού του. Και φυσικά πήρε τηλέφωνο τον Σιζέφσκι. Ο Νταν, παρότι θα τον έχανε από πολύτιμο συνεργάτη, του είπε «είσαι έτοιμος. Να ξέρεις πως δεν μου χρωστάς τίποτα. Με βοήθησες τρία χρόνια και χαίρομαι που απλώς εγώ σε έκανα να αγαπήσεις και πάλι το άθλημα». Ο πατέρας του τον κοίταξε με περηφάνια και του ευχήθηκε καλή επιτυχία και ο Μάικ Σιζέφσκι τον συμβούλεψε να δεχθεί την δουλειά. «Του είπα πως ό,τι είχε να δώσει ως βοηθός το έδωσε και είναι έτοιμος να γίνει πρώτος προπονητής. Του θύμισα πως είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και επαγγελματίας και ότι ο κόσμος το γνωρίζει αυτό. Και του είπα να… πάρει και βαριά ρούχα γιατί στο Μπάφαλο έχει περισσότερο κρύο από το Νιου Τζέρσεϊ, όπου γεννήθηκε»! Στην παρθενική του χρονιά σαν χεντ κόουτς, ο Μπόμπι Χέρλεϊ οδήγησε τους «Bulls» του Μπάφαλο σε ρεκόρ 19-10, που δεν ήταν αρκετό για επιλογή στο τελικό τουρνουά. Ωστόσο, για την ώρα, η μεγαλύτερη «νίκη» του είναι πως δεν σταμάτησε να κάνει αυτό που αγαπά. Κι αν η μοίρα τού στέρησε μία σπουδαία καριέρα σαν παίκτης, η μοίρα του είναι να ασχολείται με το μπάσκετμπολ. [email protected]