Ο Ράμπο στην πλατεία Εσταυρωμένου

Χρειάστηκε να περάσουν τεσσερισήμισι χρόνια, για να ξανατεθεί μία ακόμη -επικίνδυνη- αποστολή στον γκριζαρισμένο Ράμπο. Οχι στον ορίτζιναλ (τύπου) Σταλόνε. Ο Γιώργος Σιγάλας λοιπόν, επιστρέφει στους πάγκους, θέλοντας να επαναφέρει το Αιγάλεω σε τροχιά σταδιακής επιστροφής. Nα ξανακάνει το «Σταύρος Βενέτης», να τρίζει από παλμό, εις μνήμην της «σημαίας» του Σίτι». Οι «γαλανόλευκοι» χάθηκαν τα τελευταία χρόνια στα έγκατα των εθνικών κατηγοριών κι από την Α1, κατρακύλησαν, επανερχόμενοι στην Γ' Εθνική.

Σοφότερος, μαθημένος από λάθη, δουλεύοντας

σε (προπονητικές) αδυναμίες, ο 43χρονος σήμερα Σιγάλας ετοιμάζεται για την προοπτική. Το στιγμιότυπο με το ιπτάμενο μπουκάλι από τον Ιωαννίδη στο πρόσωπό του ακόμη «σημαδεύει» την πορεία του. Οδηγός του, στο πώς να αποδεικνύεται δίκαιος και σκληρός. Οχι απαραίτητα με... ρίψεις. Η ιδέα να χτίσει από την αρχή μία ομάδα με δεδομένη δυναμική, πιστούς φιλάθλους και «καυτή» έδρα το «κλουβί» δίπλα στην πλατεία Εσταυρωμένου, τόν ιντριγκάρει. Για μία νέα διάκριση, άλλωστε, επιβάλλεται να σηκώσεις τον δικό σου σταυρό. «Το πρώτο», φώναζε κάποτε ο εμβληματικός αρχηγός του Ολυμπιακού στην Ρώμη, κρατώντας την ευρωπαϊκή κούπα αγκαλιά. Το πρώτο... αίμα ο «Ράμπο» δεν θα το καταθέσει στον «πόλεμο» τώρα. Το έκανε πριν έξι χρόνια με την Εθνική Νέων. Τότε, που «μεγάλωνε» στα χέρια του ο Νικ Καλάθης, όταν ένιωθε σαν ξένος μεταξύ αγνώστων στα αποδυτήρια. Ακολούθως, είπε να επιστρέψει πέριξ της Θεσσαλονίκης, όχι για να (ξανα)παίξει σε ΠΑΟΚ ή Αρη, αλλά για να αναλάβει τον Ερμή Λαγκαδά (Α2). Και οι δύο εμπειρίες δεν τού βγήκαν σε όσο καλό θα περίμενε, όμως τουλάχιστον, τού έδωσαν ένα γερό μάθημα για την συνέχεια.

Και η απόσταση καμιά φορά, χρησιμεύει. Κοτζάμ Γιαννάκης, ή ο Κορωνιός με τον Αλεξανδρή και τον Κόρφα έχουν βρεθεί εκτός χώρου και τόσοι ακόμη. Και ολόκληρος Ομπράντοβιτς ή Ιβάνοβιτς αρκέστηκαν -για καιρό- στην περισυλλογή. Αλλοι πάλι, δεν είχαν «καψούρα» με την προπονητική. Ο Φασούλας ουδέποτε μπλέχτηκε στα προπονητικά. Ολόκληρος «γκάνγκστερ» (Γκάλης) μόλις που μπήκε -συμβουλευτικά- στα διοικητικά του Αρη. Ολάκερος «μπέμπης» (Φάνης Χριστοδούλου) ασχολείται -αποκλειστικά- με τα κλιμάκια της Πάρου. Οσα καντάρια μπάσκετ όμως, γνωρίζουν όλοι τους, δεν ξέρει ο (μπασκετικός) κόσμος όλος. Επιασα τυχαία μερικούς από τους αστέρες των 80's και 90's, ώστε να μην ξεφύγουν οι γραμμές και υπάρξει σύγχυση με σωρεία ονομάτων της παλαιάς φρουράς. Μία σχετικά πρόσφατη έκφραση του Νίκου Οικονόμου, πάντως, εννοούσε πολλά: «Αν δεν μπορεί να γίνει προπονητής στον Παναθηναϊκό ένας τόσο μεγάλος παίκτης σαν τον Αλβέρτη, τότε ποιος θα γίνει». Αυτό είχε πει μέσες άκρες ο Νικαιώτης (που επιχειρεί να αναβαθμίσει μπασκετικά την Λιβαδειά), όταν ο πρώην «διόσκουρός» του, έβαζε τα καλά του για τον «πράσινο» πάγκο. Αντίστοιχα, όσα ξέρει ο Σιγάλας μπορούν εύκολα να απομνημονευτούν ως διδάγματα για την επανεκκίνηση εκ δυτικών προαστίων.