Το καλύτερο της Ευρώπης

Μπορεί κανείς να παραθέσει πολλούς αριθμούς για να αποδείξει του λόγου το αληθές. Οι αριθμοί, όμως, έχουν αξία αν πρόκειται να επιλύσουν μια δυσδιάκριτη διαφορά. Εδώ το πράγμα… βγάζει μάτι: Ο Ολυμπιακός παίζει εντυπωσιακά όμορφο μπάσκετ, ίσως ομορφότερο από αυτό που… "επιτρέπει" η χρονική στιγμή.

Αν κάποιος υποστηρίξει πως ο πρωταθλητής Ευρώπης παίζει το καλύτερο μπάσκετ στη "γηραιά" ήπειρο, δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί υπερβολικός.

Μετά τον αγώνα με την Τσεντεβίτα, οι "ερυθρόλευκοι"

μεταμορφώθηκαν. Δεν θύμισαν την ομάδα που έφτασε στην Κωνσταντινούπολη στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου, γιατί απλά παίζουν πολύ καλύτερα!

Στο ξεκίνημα της σεζόν υπήρξε… θολούρα, κυρίως στα μυαλά των ίδιων των παικτών του Ολυμπιακού. Μπορεί να "ξέφυγαν" (καθόλου παράλογο), μπορεί να μην αφομοίωσαν έγκαιρα τις οδηγίες και τις απαιτήσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα, μπορεί να έβαλαν το "εγώ" πάνω από το "εμείς", μπορεί απλά να ήταν στο χαμηλό σημείο του αγωνιστικού τους διαγράμματος.

Αυτή τη στιγμή, με το μπάσκετ που παίζει ο Ολυμπιακός, μικρή σημασία έχει. Με σταθερά σημεία αναφοράς σε άμυνα και επίθεση, με παίκτες που δίνουν ποιότητα, πάθος, ενέργεια, με δύναμη πυρρός την περιφέρεια, οι "ερυθρόλευκοι" τρομοκρατούν κάθε αντίπαλο.

Προσωπικά πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι το μακρινό σουτ δεν είναι ασφαλής τρόπος επιθετικής λειτουργίας, αλλά από τη στιγμή που οι παίκτες της ομάδας του μεγάλου λιμανιού είναι συνεπείς ως προς το ραντεβού τους με το καλάθι, οι αριθμοί (και η εικόνα) απαγορεύουν δεύτερες σκέψεις.

Ακόμα και τώρα, που ο Ολυμπιακός παίζει -κατά την ταπεινή μας άποψη- το καλύτερο μπάσκετ της Ευρώπης, που (σε κάθε περίπτωση) έχει ρυθμό και στις δύο πλευρές του γηπέδου, δεν έχει κερδίσει τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την πρόκριση στους "16", κάτι που εξ ορισμού είναι επιτυχία για κάθε ομάδα και καλό είναι να μην το υποτιμούμε κατ' ελάχιστο.

Για να φτάσει στο Λονδίνο έχει δρόμο μακρύ και αρκετούς που θα θελήσουν να τον σταματήσουν. Έχουν γνώση οι "ερυθρόλευκοι" φύλακες και δεν περιμένουν την κοινότοπη αναφορά μας για να το αντιληφθούν. Το γράφουμε για να θυμίσουμε στους πανηγυρτζήδες της μιας πλευράς και τους μηδενιστές της άλλης ότι κανένας τίτλος δεν κατακτήθηκε πριν τα Χριστούγεννα (εκτός από το τουρνουά σε μνήμη Γκομέλσκι).

Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα είναι πειστικός και -το σημαντικότερο- έχει εξαλείψει τα όποια ψήγματα αγωνιστικής αλαζονείας (αν το ερμηνεύσαμε λάθος, μας συμπαθάτε) έδειξε στην αρχή της περιόδου. Με αυτή τη λειτουργία, με ένα "δεμένο" σύνολο και λύσεις από πολλούς παίκτες, με μεγαλύτερη εμπειρία και αυτοπεποίθηση, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν τα ιχνοστοιχεία για να περπατήσουν τον δρόμο μέχρι τη γραμμή του τερματισμού.
Ένα ζητούμενο είναι πώς θα αντιδράσουν σε περίπτωση "στραβής", μια και το κομβικό παιχνίδι με την Τσεντεβίτα αποτέλεσε "καμπανάκι" χωρίς επιπτώσεις, μια παραβίαση ερυθρού σηματοδότη, η οποία δεν συνοδεύτηκε από… ατύχημα. Αγγίζει, όμως, τα όρια της επαγγελματικής διασ