Η εθνική στρατηγική πρόληψης και εμβολιασμού απαραίτητη εν μέσω πανδημίας

Την σημασία της πρόληψης και του εμβολιασμού εναντίον των λοιμωδών νοσημάτων έχει αναδείξει με τον πιο δραματικό τρόπο η πανδημία που έχει προκαλέσει ο νέος κορονοϊός, κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψιν όλοι, αλλά ιδιαίτερα η πολιτεία, η οποία οφείλει με τις κατάλληλες πολιτικές να προστατεύει την δημόσια Υγεία.

Η έλλειψη, προς το παρόν, ενός εμβολίου για τον κορονοϊό και το τεράστιο κόστος που έχει αυτή σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και στην οικονομία, αναδεικνύει όσο ποτέ άλλοτε τον σωτήριο ρόλο που έχει

μια εθνική στρατηγική υγείας εστιασμένη στην πρόληψη και στον εμβολιασμό. Μια τέτοια εθνική πολιτική μπορεί να βοηθήσει τον γενικό πληθυσμό να παραμείνει υγιής και άρα παραγωγικός. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό σε μια εποχή γήρανσης του πληθυσμού και εξάπλωσης των χρόνιων νοσημάτων, αλλά και έκτακτων απειλών όπως ο νέος κορονοϊός.

Επιπλέον, η εξασφάλιση επαρκούς εμβολιαστικής προστασίας του πληθυσμού έχει τεράστια οφέλη για τη δημόσια υγεία και το σύστημα Υγείας, οι αντοχές του οποίου θα δοκιμαστούν αν έρθει ταυτοχρόνως αντιμέτωπο με χιλιάδες περιστατικά λοιμωδών νοσημάτων. Ταυτοχρόνως, όμως, η επαρκής εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού, έχει τεράστια οικονομικά οφέλη.

Στη χώρα μας, περιστατικά ασθενών που οφείλονται στην ελλιπή πολιτική εμβολιασμού απαιτούν μακράς διάρκειας νοσηλεία, με αποτέλεσμα το κράτος να επιβαρύνεται με υψηλό κόστος νοσηλείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι για να εμβολιαστούν έναντι των 17 λοιμωδών νοσημάτων που περιλαμβάνονται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού οι ενήλικες στη χώρα μας, απαιτείται ένα μέσο κόστος 1.355 ευρώ για κάθε άνδρα και 1.651 ευρώ για κάθε γυναίκα. Την ίδια στιγμή, όμως, το μέσο κόστος νοσηλείας για πνευμονία ξεπερνά τα 7.000 ευρώ ανά ασθενή στην Ελλάδα!

Ωστόσο, εθνική προτεραιότητα πρέπει να αποτελεί η δημιουργία μιας κουλτούρας πρόληψης και η εδραίωσή της στην συνείδηση των πολιτών ως του πιο αποτελεσματικού μέσου διαφύλαξης της υγείας.

Σε θετική κατεύθυνση οι κινήσεις της κυβέρνησης

Η κυβέρνηση έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου, καθιερώνοντας πολιτικές υπέρ της πρωτογενούς πρόληψης και του εμβολιασμού. Με τις πρωτοβουλίες αυτές, αυξάνεται η χρηματοδότηση για την πρόληψη και τον εμβολιασμό, ενώ αίρονται σημαντικά εμπόδια για το κόστος τους εμβολιασμού στη φαρμακευτική δαπάνη.

Ένα από τα σημαντικότερα μέτρα είναι η εξαίρεση της δαπάνης των εμβολίων από τη συνολική εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη. Αυτό έγινε με τροπολογία που ψηφίστηκε τον Ιούλιο 2020, η οποία προβλέπει ότι τα εμβόλια δεν θα υπολογίζονται πλέον στο σύνολο της φαρμακευτικής δαπάνης που καλύπτει η κοινωνική ασφάλιση και αγγίζει τα 1,945 δισ. ευρώ. 

Επιπλέον, τα εμβόλια εφεξής θα εξαιρούνται από το clawback, για λόγους πρόληψης και προστασίας της δημόσιας υγείας. Συγκεκριμένα, η δαπάνη των εμβολίων από την 1η Σεπτεμβρίου 2020 δεν θα συνυπολογίζεται στη μηνιαία φαρμακευτική δαπάνη. Με κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Υγείας καθορίζονται το ύψος της δαπάνης των εμβολίων, η διαδικασία, οι προϋποθέσεις και κάθε άλλη τεχνική λεπτομέρεια για την εξαίρεση της εν λόγω δαπάνης από τη φαρμακευτική δαπάνη των φορέων κοινωνικής ασφάλισης.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τα υπάρχοντα εμβόλια

Παρότι, όμως, τα μέτρα αυτά βρίσκονται προς την σωστή κατεύθυνση, είναι μόνο η αρχή. Αυτή τη στιγμή το κοινό είναι προσηλωμένο στην αναμονή για ένα αποτελεσματικό εμβόλιο εναντίον του κορονοϊού. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνά ότι υπάρχουν δεκάδες άλλα σοβαρά και δυνητικά θανατηφόρα λοιμώδη νοσήματα για τα οποία ήδη έχουμε στη διάθεσή μας αποδεδειγμένα αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια.

Για παράδειγμα, πρέπει να συνεχιστούν και να ενισχυθούν οι εμβολιασμοί για νοσήματα που ακόμα και σήμερα απειλούν τη δημόσια υγεία με επιδημικές εξάρσεις, όπως η ιλαρά και ο μηνιγγιτιδόκοκκος τύπου Β.

Τη διετία 2017-2018 σημειώθηκε επιδημία ιλαράς στη χώρα μας, ενώ κάθε χρόνο καταγράφονται αρκετά περιστατικά, ιδίως σε μικρά παιδιά από κοινότητες Ρομά. Στο 95% των περιπτώσεων τα κρούσματα ιλαράς αφορούν ανεμβολίαστα άτομα, ενώ στο 5% οι ασθενείς ήταν ελλιπώς εμβολιασμένοι.

Αντίστοιχα, πρόσφατα υπήρξε επιδημική έξαρση της μηνιγγίτιδας τύπου Β στη Λέσβο. Είναι γεγονός ότι εξακολουθούν να παρουσιάζονται κρούσματα αυτής της εξαιρετικά επικίνδυνης νόσου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμες αναπηρίες ή ακόμα και θάνατο, παρότι υπάρχει ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο για αυτήν.

Οι επιδημίες αυτές αναδεικνύουν τη σημασία του εμβολιασμού για άλλες λοιμώξεις, για τις οποίες υπάρχει διαθέσιμο αποτελεσματικό και ασφαλές εμβόλιο. Η επαρκής κάλυψη του πληθυσμού έναντι αυτών των λοιμωδών νοσημάτων, θα δώσει την ευκαιρία στο σύστημα Υγείας να αφιερώσει όλες τις δυνάμεις του στη μάχη εναντίον της λοίμωξης COVID-19.

Η πρόληψη και ο εμβολιασμός ως μέσο πρόληψης είναι δικαίωμα αλλά και ευθύνη όλης της κοινωνίας. Ένα κράτος που επενδύει στην πρόληψη και στον εμβολιασμό διασφαλίζει την υγεία κάθε πολίτη ξεχωριστά και κατ’ επέκταση τη δημόσια υγεία.

Επιπλέον, οι πολιτικές πρόληψης και εμβολιασμών αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους ενός σύγχρονου συστήματος υγείας και μπορεί να αποτελέσουν το «σωσίβιο» για την οικονομία και την κοινωνία, καθώς η χώρα μας δεν μπορεί να αντέξει ένα δεύτερο lockdown από το φθινόπωρο.

To άρθρο Η εθνική στρατηγική πρόληψης και εμβολιασμού απαραίτητη εν μέσω πανδημίας δημοσιεύτηκε στο NewsIT .