Στον επόμενο τόνο… διαφορετική ώρα Κίνας

Ο χρόνος είναι πολύ σχετική σταθερά. Ακούγεται ως μια άλλη σοφιστεία, όμως, στην πραγματικότητα το τι ακριβώς θα δείχνει το ρολόι και πότε θα το δείχνει, πολλές φορές μπορεί να είναι μια αμιγώς πολιτική απόφαση.

Προσφάτως, ο Νικολάς Μαδούρο αποφάσισε η Βενεζουέλα να μεταβεί σε νέα ζώνη ώρας προκειμένου να εξοικονομήσει ηλεκτρικό ρεύμα. Ετσι, οι κάτοικοι της χώρας μεταξύ

της 30ης Απριλίου και της 1ης Μαΐου έχασαν μισή ώρα ύπνο. Στις 2:30 τοπική ώρα, οι δείκτες των ρολογιών στη Βενεζουέλα έδειξαν μισή ώρα αργότερα, έτσι ώστε η χώρα να μεταβεί στη ζώνη ώρας -04:00 GMT.

Το 2011, ο τότε ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ είχε ανακοινώσει ότι θα σταματήσουν να ισχύουν στη Ρωσία οι αλλαγές της ώρας. Κάτι τέτοιο σήμαινε ότι το φθινόπωρο θα παρέμενε η θερινή ώρα. Η αλλαγή της ώρας υιοθετήθηκε από πολλές χώρες του κόσμου το 1973, κατά τη διάρκεια της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης, προκειμένου να εξοικονομηθεί ενέργεια, ωστόσο αυξάνονται συνεχώς όσοι υποστηρίζουν πως πρέπει να καταργηθεί.

Το παράδειγμά του ακολούθησε λίγα χρόνια μετά και ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ολα τούτα δείχνουν τη σχετικότητα του χρόνου και τον τρόπο που οι άνθρωποι της εξουσίας αποφασίζουν να τον μετρήσουν.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Κίνα, επομένως δεν θα πρέπει να μας προξενεί εντύπωση. Η αμερικανική εφημερίδα New York Times εξηγεί τι συμβαίνει στην απομακρυσμένη κινεζική πόλη Ουρουμκί.

Κάποιες ημέρες, ο ήλιος δεν ανατέλλει πριν από τις 10 το πρωί. Οι άνθρωποι τρώνε μεσημεριανό μετά τις 2, πολλές φορές και στις 4. Τα σχολεία κλείνουν τόσο αργά που τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να δουν τα αγαπημένα τους παιδικά προγράμματα στην τηλεόραση.

Συμβαίνει κάτι παράδοξο με τα ρολόγια στο Ουρούμκι; Ολα ξεκίνησαν πριν από πολλά χρόνια, επί εποχής Μάο. Τότε που το Κομμουνιστικό Κόμμα ήθελε να ελέγχει κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Ετσι επιβλήθηκε μια ώρα για όλη τη χώρα! Μόνο που η Κίνα δεν είναι μια μικρή χώρα που μπορεί να διατηρεί την ίδια ώρα από ανατολή προς δύση – έχει ουσιαστικά το ίδιο πλάτος με τις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες που μετρούν τέσσερις ωριαίες ζώνες.

Η ώρα Πεκίνου μπορεί να είναι… σωστή για το Πεκίνο, αλλά όχι για άλλες πόλεις. Για το Ουρούμκι σίγουρα δεν είναι. Οταν στην «Απαγορευμένη Πόλη» η ώρα είναι επισήμως 7 το πρωί, το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και σε μια πόλη της Κίνας που απέχει από την πρωτεύουσα περίπου 2.500 χιλιόμετρα. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι εκείνη τη στιγμή που το ρολόι δείχνει πρωί, τα αστέρια και η νύχτα δεν λένε να φύγουν από τον ουρανό.

Να πώς η καθημερινότητα μπορεί να γίνει ένα βάσανο για τους πολίτες και πώς μπορούν να χαθούν ώρες ύπνου. Ο Γκάο Λι, εργάτης στην πόλη Ουρουμκί, παραδέχεται: «Είναι δύσκολο να προσαρμοστείς. Ορισμένες φορές νιώθω ότι είμαστε οι μοναδικοί άνθρωποι που τρώμε βραδινό το μεσημέρι».

Τα σχολεία, τα αεροδρόμια και οι σταθμοί των τρένων λειτουργούν σε αυτές τις κατά τα λοιπά… ακατάλληλες ώρες, τα ρεστοράν προσφέρουν μεσημεριανό μέσα στη νύχτα και τέλος δεν έχουν τα παράλογα.

Οι εκκεντρικότητες του ρολογιού τείνουν να χωρίζουν τους ανθρώπους στην Σινγιάνγκ, μια αυτόνομη περιοχή στα βορειοδυτικά της Κίνας, ανά εθνότητα. Οι Ουιγούροι, είναι μουσουλμάνοι που μιλούν τούρκικα και θεωρούν την περιοχή δική τους. Οι συγκεκριμένοι συνηθίζουν να βάζουν τα ρολόγια τους δύο ώρες πίσω. Οι Χαν, μέλη της κυρίαρχης εθνοτικής ομάδας, ακολουθούν την ώρα του Πεκίνου. Φυσικά, δεν λείπουν οι αψιμαχίες και τα μπερδέματα – ειδικά μεταξύ των νέων ανθρώπων που έχουν περισσότερη εξωστρεφή διάθεση.

Ο 28χρονος Τζιν Σιαλόνγκ που διδάσκει παρκούρ στο Ουρουμκί παραδέχεται πως δεν είναι εύκολο να κλείσει τις ώρες μαθημάτων. «Συνήθιζα να φτάνω νωρίτερα. Πήγαινα σε κάποιο ρεστοράν για να φάω κάτι, να περιμένω λίγο και σιγά σιγά άρχισα να γίνομαι ανυπόμονος». Τώρα, σε όλους τους μαθητές εξηγεί ότι ακολουθεί την ώρα του Πεκίνου. Ετσι ώστε κι εκείνοι να συντονίζουν τα ρολόγια τους αναλόγως.

The post Στον επόμενο τόνο… διαφορετική ώρα Κίνας appeared first on Protagon.gr.