Όταν σε παίρνει ο ύπνος…

Το θέμα μπορεί να αποτελέσει ιδιαίτερο κεφάλαιο στη ζωή μας και ως εκ τούτου βέβαια και στον αθλητισμό. Πολλοί άνθρωποι άργησαν να πάνε στη δουλειά τους επειδή άργησαν να ξυπνήσουν. Κάποιοι απολύθηκαν κιόλας για αυτή τους τη καθυστέρηση.’λλοι πάλι έχασαν το αεροπλάνο ή ένα σημαντικό ραντεβού.Και νομίζω ότι αν ψάξουμε στη μνήμη μας όλο και κάτι θα έχει συμβεί, σε μας τους ίδιους ή σε γνωστούς μας, επειδή δεν καταφέραμε να σηκωθούμε έγκαιρα από το κρεβάτι.Στον αθλητισμό ο βαθύς ύπνος στοιχίζει…Το 1960, ας πούμε, ταξίδεψε στη Ρώμη, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ένας και μοναδικός αθλητής από το Σουρινάμ,  ο παντελώς άγνωστος Γουίμ Εσάτζας.Έφθασε μέχρι εκεί χωρίς καν συνοδό ή προπονητή.Ήταν η πρώτη φορά που το Σουρινάμ θα μετείχε στο θεσμό και ο νεαρός Γουίμ ήταν όλο καμάρι.Θα έτρεχε στη κούρσα των 800μ του στίβου και κάποιος τον πληροφόρησε ότι τα προκριματικά θα διεξαχθούν απόγευμα και όχι πρωί.Έτσι, ο Γουίμ Εσατζας πήρε την απόφαση να παραμείνει περισσότερη ώρα στο κρεβάτι του. Μαλακό κρεβάτι, πλούσιο πρωινό ήταν δύο ασυνήθιστα πράγματα για τον νεαρό αθλητή που έμενε σε μια ξύλινη καλύβα στο χωριό του και κοιμόταν σε αιώρα με κουνουπιέρα από τον εφιάλτη των κουνουπιών.Τα προκριματικά όμως έγιναν κανονικά στην ώρα τους, δηλαδή πρωί, χωρίς βέβαια τον Εσάτζας στις κούρσες.Το Σουρινάμ έπρεπε να περιμένει άλλα οκτώ χρόνια ώστε να κάνει τη πρεμιέρα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες.Το 1972, οι Ολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στο Μόναχο.Οι Αμερικανοί δεν διέθεταν εκείνη την περίοδο τον σπρίντερ εκείνον που θα μπορούσε να απειλήσει έντονα τον Σοβιετικό Βαλέρι Μπορζόφ.Ωστόσο οι Ρέι Ρόμπινσον και Έντι Χαρτ ήταν από τους πιο γρήγορους αντιπάλους του Μπορζόφ.Πολύ γρήγορα όμως και εξαιτίας κυρίως του προπονητή τους Σταν Ράιτ έπαψαν να είναι απειλητικοί.Από λάθος ενημέρωση το έριξαν στον ύπνο και την ώρα που ετοιμαζόταν να μεταβούν στο Ολυμπιακό στάδιο για τα προημιτελικά είδαν στην τηλεόραση τις εκκινήσεις από τις κούρσες τους με άδεια τα κουλουάρ τους.Είχαν αποκλειστεί χωρίς να τρέξουν…