ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ - Μίκης Θεοδωράκης

Σαν αποτέλεσμα του πανελλαδικού ξεσηκωμού για την υπεράσπιση της Ελληνικότητας και την καταδίκη αυτής της προληπτικής για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ενέργειας, η Κυβέρνηση Καραμανλή υποχρεώθηκε να αποσύρει το βιβλίο της κ. Ρεπούση, το δε εκλογικό σώμα τιμώρησε βαριά την υπεύθυνη Υπουργό - αξιολογότατη κατά τα άλλα - με την άρνησή του να την ψηφίσει και να τη θέσει έτσι εκτός Βουλής...

Όμως παράλληλα βαριά σύννεφα άρχισαν να σκεπάζουν τον εθνικό, κοινωνικό και πολιτικό ορίζοντα με τις προκλήσεις των βορείων γειτόνων μας (Σκόπια, Αλβανία) και με την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να ξεκινήσει έναν έντονο προεκλογικό αγώνα ζητώντας άμεσα εκλογές με στόχο την....
κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας. Την περίπτωσή του θα την χαρακτήριζα σαν « φαινόμενο» αν σκεφτεί κανείς από πού ξεκίνησε και που έφτασε μέσα σε δύο μόλις χρόνια. Μιας και το χαμηλό του προφίλ τον είχε κατατάξει μέσα στη συνείδηση των ίδιων των στελεχών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ σε στέλεχος δεύτερης κατηγορίας.

Συνέβησαν όμως γεγονότα πρωτοφανή, που αιφνιδίασαν τους πάντες όπως λ.χ. η απόφαση του Κ. Σημίτη να τον... χρίσει διάδοχό του και η απαίτηση του ίδιου να τον ψηφίσει η βάση, δηλαδή ένα εκατομμύριο οπαδοί που έσπευσαν να το κάνουν καθιστώντας τον στην ουσία Μονάρχη μέσα στο ίδιο του το κόμμα, βλέποντας - ορθά εκ των υστέρων - ότι ήταν η μοναδική λύση για να ηττηθεί ο παντοδύναμος Κ.Καραμανλής.

Όπως θα διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας το παρόν βιβλίο και πιο πολύ το « ΧΡΕΟΣ», όλες οι επιλογές και οι κινήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου μπορούν να εξηγηθούν εκ των υστέρων, αν διαπιστώσει κανείς ότι όλες απέβλεπαν σε ένα και μόνο στόχο : τη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έφτιαξε αυτό το νέο κόμμα στηριζόμενος στα οργανωτικά πρότυπα των ΚΚ. Δηλαδή Πρώτον : Κεντρική Επιτροπή, Πολιτικό Γραφείο, Γραμματεία (Γενικός Γραμματέας). Δεύτερον : Ισοβιότητα. Το κόμμα έρχεται για να μείνει, γιατί μόνο αυτό εκφράζει την ιστορική αναγκαιότητα και τα πραγματικά συμφέροντα του λαού. Και Τρίτον : οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις χωρίζονται στις αντιδραστικές που είναι αντίθετες με τα συμφέροντα του λαού και στις « συμμαχικές» που εκφράζουν συγγενικά κοινωνικά στρώματα και που όμως ο μόνος τρόπος που τους δίνει το δικαίωμα να υπάρχουν είναι να υποστηρίζουν την κυρίαρχη πολιτική δύναμη που έχει την ιστορική εντολή να επωμίζεται την ευθύνη της Εξουσίας. Μπορεί ακόμα να συμμετέχουν σε ένα κοινό Μέτωπο μαζί της με τον όρο ότι αναγνωρίζουν τον πρωτοπόρο ιστορικό της ρόλο. Δημιουργώντας αυτό το οργανωτικό κέλυφος κατόρθωσε να το προσαρμόσει στις αστικές πολιτικές παραδόσεις και κυρίως στο χαρακτήρα του νεοέλληνα που διψά για προσωπική επιτυχία, εξασφάλιση, προβολή, οικονομική άνεση και κοινωνική άνοδο. Ένα μέρος του προερχόμενο από την Αριστερά είτε επηρεασμένο από τις ιδέες της πίστευε συγχρόνως στην πρόοδο και στην κοινωνική αλλαγή φοβούμενο να ενταχθεί στην Αριστερά λόγω των διώξεων που υπέστη στο παρελθόν αλλά και την υποβάθμισή τη