23 λογοι που βλέπω ξανά (και μισώ με πάθος) το Λόγω Τιμής

Είναι 01:35 κάθομαι στο γραφείο μου και έχω ανοιχτή την τηλεόραση στο Mega.Ξεκινάει λοιπόν μία παλιά ιστορική σειρά που παιζόταν όταν ήμουν 15 ετών (1996).Αναφέρομαι στο "Λόγω τιμής". Με αφορμή αυτό σας παραθέτω 23 λόγους που βλέπω ξανά και μισώ με πάθος το "Λόγω τιμής"
Γιατί είναι λες και έχεις βαρέσει μια Aaron Spelling-ική ένεση εφηβικής σαπουνόπερας στην τηλεοπτικά Bergman-ική φιλοσοφία της Μιρέλας –εμμηνόπαυση- Παπαοικονόμου. Γιατί δημιουργεί μια νέα σχολή στο τηλεοπτικό vintage, καθώς όταν παίζονταν στα 90s ήταν ήδη ξεπερασμένο. Τώρα όμως που τα 90s είναι της μοδός, είναι δύο φορές vintage. Είναι το vintage του vintage, fuckin brilliant Γιατί αν έβαζες 60ρηδες να παίζουν τους ίδιους ρόλους, το αποτέλεσμα μπορεί να ήταν πιο «κοντά στη νεολαία» Γιατί η αντρο-αγάπη που επικρατεί στην παρέα αγγίζει την ομοφυλοφιλία. Για την ακρίβεια, οι άντρες της σειράς αγκαλιάζονται και φιλιούνται πιο πολύ με τους φίλους τους, παρά με τις γκόμενές τους. Γιατί η μοναδική προϋπηρεσία του ενδυματολόγου της σειράς ήταν στο Πατρινό Καρναβάλι. Δεν εξηγείται αλλιώς, δεν μπορεί να ήμασταν τόσο κακόγουστοι δέκα χρόνια πριν! Γιατί το τραγούδι τίτλων «στα ίδια μεεερη θα ξα-να-βρε-θου-ου-ου-ου-με» έγινε ο ύμνος κάθε κνίτικης φοιτητικής παρέας που σέβεται τον εαυτό της και κλείνει το ταβέρνακι της γειτονιάς τραγουδώντας ρεμπέτικα ακαπέλα, τουλάχιστον μια φορά εβδομάδα. Γιατί όλοι – όλοι μιλάνε χρησιμοποιώντας την διάσημη Παπαοικονομική άρθρωση, μια μυστική μέθοδο της οποίας τα δικαιώματα κρατά η Μιρέλα και εξασκεί σε κάθε της σήριαλ. Γιατί ποτέ μια ατάκα δεν είναι μόνο μια ατάκα. Πάντα την ακολουθεί μια σειρά παντελώς ηλίθιων φιλοσοφικών ερωταπαντήσεων. πχ. «τι θα κάνουμε? – …με ποιο θέμα – … ξέρεις… – ξέρω;… – …ξέρεις…- χαχ, καλύτερα να μην μάθαινα ποτέ… – … έμαθες; – εσύ με έμαθες να μαθαίνω.» Και πάει λέγοντας. Γιατί όσα λέγονται στη σειρά, έχουν δεύτερο και τρίτο κείμενο. Για παράδειγμα δεν υπάρχει διάλογος τύπου «πάμε για κανα καφέ – μπα, βαριέμαι». Αντιθέτως υπάρχει «πάμε για κανα καφέ; – καφε;… όλο πηγαίνουμε τσίου, το έχεις καταλάβει αυτό… ποτέ δεν ερχόμαστε» και ο τσίου γελάει συγκαταβατικά πιάνοντας το inside joke / ευφυολόγημα. (συνήθως ακολουθεί αγκαλιά) Γιατί τα πάντα, από τα σπίτια μέχρι τα μπαρ που πηγαίνουν «για ποτάκι» (και καταλήγουν να γίνονται γελοιωδώς ντίρλα), πλέουν σε μια θάλασσα κακογουστιάς, μιζέριας και επαρχιώτικου κουλνες. Γιατί, στην προσπάθειά τους να επαληθεύσουν τον ανεκδιήγητο τίτλο της σειράς, οι ήρωες τον χρησιμοποιούν με κάθε ευκαιρία. Πχ. «δώσε μου ένα τσιγάρο – δεν έχω – δεν έχεις? – δεν έχω – λόγω τιμής ρε? – λόγω τιμής» (συνήθως ακολουθεί αγκαλιά) Γιατί για να καλύψουν τις ατέλειωτες σιωπές κατά την διάρκεια των διαλόγων καπνίζουν όλοι σαν αράπηδες. Και αυτό πλέον είναι political incorrect. Γιατί η μόνη διαφορά που είχε η πρώτη από την δεύτερη σεζόν ήταν η σοκαριστική στυλιστική αλλαγή της Ηρούς με το ράστα λουκ αλά Predator (φωτό), που και αυτό, σιγά την διαφορά, απλά το disturbingly ugly σημείο της μετατοπίστηκε