Γιατί Ισπανία και Τουρκία ηγούνται του διπλωματικού πολέμου κατά του Ισραήλ;

Τους λόγους για τους οποίους Ισπανία και Τουρκία  που είναι οι δυο χώρες που διεξάγουν διπλωματικό πόλεμο κατά του Ισραήλ αναδεικνύει αναλυτής στο Jewish News Syndicate

Ακολουθεί μετάφραση του άρθρου/

«Το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο με τη Χαμάς και ο εβραϊκός λαός παγκοσμίως βρίσκεται σε πόλεμο με την αναζωπύρωση του βίαιου, χονδροειδούς αντισημιτισμού.

Το τελευταίο δεκαπενθήμερο, μάθαμε πολλά για τους φίλους μας, ιδιαίτερα τις κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό περιλαμβάνει μια αίσθηση, όπως υποδηλώνεται από τις συχνές εκκλήσεις τους για περισσότερη βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας, των πιθανών ορίων της υποστήριξής τους στη στρατιωτική απάντηση του Ισραήλ στο τρομοκρατικό πογκρόμ της Χαμάς στις 7 Οκτώβριο»

»Έχουμε μάθει επίσης πολλά για τους εχθρούς μας, τα περισσότερα από αυτά επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη υποψιαζόμασταν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Χαμάς και οι υποστηρικτές της στο ιρανικό καθεστώς δεν αναζητούν μόνο έναν κόσμο χωρίς Ισραήλ, αλλά έναν κόσμο χωρίς Εβραίους. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι - σε κάθε άκρη της Μεσογείου - το Ισραήλ βρίσκεται αντιμέτωπο με δύο κράτη αποφασισμένα να το περιορίσουν στρατιωτικά ενώ υπονομεύουν τη νομιμότητά του στον κόσμο της πολιτικής και της διπλωματίας».

»Αυτές οι δύο χώρες είναι η Ισπανία στα δυτικά και η Τουρκία στα ανατολικά, και οι δύο μέλη της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Στην Τουρκία, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ένας γενοκτόνος δικτάτορας που έχει καταδιώξει και δολοφονήσει τη μουσουλμανική κουρδική μειονότητα της χώρας του, επαινεί τους βιαστές της Χαμάς ως «μαχητές της απελευθέρωσης». Στην Ισπανία, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών έχουν το θράσος να κάνουν διαλέξεις στο Ισραήλ για το «διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο», ενώ οι ακραίοι αριστεροί υπουργοί του σοσιαλιστικού συνασπισμού τους ζητούν να επιβληθούν κυρώσεις στο Ισραήλ με τον ίδιο τρόπο όπως στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.

»Η ομιλία του Ερντογάν την περασμένη εβδομάδα ενώπιων του  ισλαμιστικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) ήταν πραγματικά αποκρουστική. Πάντα ο πρωτόγονος, θεωρητικός συνωμοσίας, ισχυρίστηκε ότι η απάντηση του Ισραήλ στη Γάζα δεν ήταν «αυτοάμυνα, αλλά αγριότητα για τη διάπραξη της προμελετημένη διάπραξης εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας». Η Χαμάς, συνέχισε, ήταν «μια οργάνωση απελευθέρωσης, των μουτζαχεντίν, που πολεμούν για να προστατεύσουν τη γη και τους πολίτες τους».

»Δεν υπάρχει αμφιβολία ποια πλευρά έχει πάρει η Τουρκία. Και εδώ δεν πρέπει να υπάρχει έκπληξη. Ο Ερντογάν ήταν πάντα ένας ποταπός αντισημίτης. Κάποιοι θα θυμούνται την αντιαισθητική του οργή στο Νταβός το 2009, όταν εισέβαλε από μια εξέδρα που μοιραζόταν με τον εκλιπόντα πρωθυπουργό του Ισραήλ, Σιμόν Πέρες, ουρλιάζοντας: «Όταν πρόκειται να σκοτώσεις, ξέρεις πολύ καλά πώς να σκοτώνεις». Την επόμενη δεκαετία, χρησιμοποιούσε συχνά λέξεις όπως «Ναζί», «παιδοκτόνους» και «απαρτχάιντ» στις λεκτικές του κρίσεις εναντίον του εβραϊκού κράτους. Και κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει την απάντησή του στο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας στο ιρακινό Κουρδιστάν τον Σεπτέμβριο του 2017, όταν θρήνούσε για τη δημιουργία ενός «δεύτερου Ισραήλ» στη Μέση Ανατολή και υποστήριξε με ειλικρίνεια ότι το Ισραήλ σχεδίαζε να εγκαταστήσει μεγάλο αριθμό πρώην Ιρακινών Εβραίων εκεί—μια άλλη ανυπόφορη θεωρία συνωμοσίας που χρησιμοποίησε για να διεγείρει τις ισλαμικές μάζες, δίνοντάς τους άλλη μια δικαιολογία να κάψουν ισραηλινές σημαίες μετά την προσευχή της Παρασκευής.

»Ωστόσο, το Ισραήλ πιστεύει ότι χρειάζεται την Τουρκία, διπλωματικά και εμπορικά, γι' αυτό υπήρξε τέτοια ανακούφιση στην Ιερουσαλήμ πέρυσι όταν ο Πρόεδρος Ισαάκ Χέρτζογκ φαινομενικά απέσυρε μια προσέγγιση κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Άγκυρα. Οπότε, ναι, σε ένα επίπεδο, ο Ερντογάν είναι ένας καιροσκόπος που λυγίζει με τον άνεμο, όπως έκανε στη Συρία, απαιτώντας την απομάκρυνση του καθεστώτος του Μπασάρ Άσαντ που υποστηρίζεται από το Ιράν. Αλλά σε ένα βαθύτερο επίπεδο, είναι ένας σκληροπυρηνικός μισητής των Εβραίων του οποίου ο αντισημιτισμός είναι ιδεολογικός. Ο Ερντογάν πιστεύει ότι υπάρχει μια συνωμοσία ισχυρών εβραϊκών συμφερόντων που στοχεύει στην ανατροπή του ισλαμικού κόσμου που είναι γνήσια - πολύ περισσότερο από τις περιστασιακές, τακτικές προσεγγίσεις του προς το Ισραήλ, οι οποίες είναι εντελώς ανειλικρινείς.

»Η Ισπανία είναι ένα πιο περίπλοκο θηρίο, στο βαθμό που οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ και του υπουργού Εξωτερικών Χοσέ Μανουέλ Αλμπάρες δεν είναι τόσο εξοργιστικές όσο οι ατάκες του Ερντογάν. Επιπλέον, μπορούμε  να ανακουφιστούμε ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, η Ισπανία  κρατά μια ακραία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες κατά κύριο λόγο απέφυγαν να υιοθετήσουν τις εκκλήσεις του Σάντσεθ για άμεση κατάπαυση του πυρός, τονίζοντας αντ' αυτού το δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ ενώ προτρέποντας τους Ισραηλινούς να αποφύγουν τις απώλειες αμάχων στη Γάζα.

»Ο Σάντσεθ θέλει κατάπαυση του πυρός και ο Αλμπάρες θέλει τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους γιατί, όπως είπε σε τηλεοπτική συνέντευξη την περασμένη εβδομάδα, χωρίς τέτοιο, «δεν νομίζω ότι μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια του κράτους του Ισραήλ». Κάποιος πρέπει να αναρωτηθεί: εάν η ETA, η βασκική τρομοκρατική ομάδα, είχε τα μέσα για να δολοφονήσει και να βιάσει σχεδόν 12.000 Ισπανούς πολίτες σε μια μόνο μέρα - το ισοδύναμο των ισραηλινών διοδίων προσαρμοσμένων για το μέγεθος του πληθυσμού - θα ζητούσε Ο Αλμπάρες την αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Βάσκων; Τα πρότυπα της Ισπανίας που ι σχύουν για το Ισραήλ, τα δεν θα ονειρευόταν ποτέ να εφαρμόσει για στον εαυτό  της

»Στους ώμους των Σάντσεθ και Αλμπάρεζ  βρίσκονται οι υπουργοί της άκρας αριστεράς που ξεχώρισαν το τελευταίο δεκαπενθήμερο με τις βίαιες επιθέσεις τους στο Ισραήλ. Θυμηθείτε τα ονόματά τους: Irene Montero, Alberto Garzon και, ιδιαίτερα, Ione Belarra, που συνέκριναν τον αμυντικό πόλεμο του Ισραήλ με την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, προτρέποντας ένα παρόμοιο καθεστώς κυρώσεων και τη διακοπή όλων των διπλωματικών σχέσεων με το εβραϊκό κράτος. Αυτοί οι τρεις δηλωμένοι εχθροί του εβραϊκού λαού, σύμμαχοι της Χαμάς, καταλαμβάνουν υπουργικές θέσεις σε ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν είναι ψευδαίσθηση. Είναι ένα μέτρο για το πόσο άσχημη έχει γίνει η κατάσταση.

»Από πολλές απόψεις, τα προβλήματα που δημιουργούνται από τις ισπανικές και τουρκικές θέσεις δεν έχουν ακόμη γίνει αισθητά. Μια ισραηλινή χερσαία επιχείρηση στη Γάζα, μαζί με την αβεβαιότητα για το τελικό αποτέλεσμα (ποιος θα κυβερνήσει τη Γάζα όταν η σκόνη καταλαγιάσει και ποιος θα ζει εκεί;) μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει  ορισμένους ηγέτες της Ε.Ε που μέχρι στιγμής έχουν υποστηρίξει το Ισραήλ σε παρόμοια αιτήματα κατάπαυσης του πυρός. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η Ισπανία και η Τουρκία θα ηγηθούν αυτών των εκκλήσεων και θα συνωστιστούν για τυχόν επιτυχίες από αυτή την άποψη.

»Σε πολλές παγκόσμιες πρωτεύουσες, το Ισραήλ έχει κερδίσει τη συμπάθεια των ηγετών που καταλαβαίνουν ποια είναι η κτηνώδης βία της 7ης Οκτωβρίου. Ωστόσο η Μαδρίτη και η Άγκυρα δεν είναι ανάμεσά τους.