Η εγκατάσταση ΑΠΕ στην Κρήτη άλλοθι της καταπάτησης ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας

Πώς τις κλέβει το Ελληνικό Δημόσιο σήμερα
Η Τουρκοκρατία σεβάστηκε τις περιουσίες των Κρητικών

Του Eμμ. Ι. Αλεξάκη, τοπογράφου μηχανικού

Αγαπητή ΠΑΤΡΙΔΑ

Πριν λίγες μέρες κατέθεσα σαν μάρτυρας στο Ειρηνοδικείο Ηρακλείου.

Διάδικοι ήταν μια οικογένεια ιδιοκτητών που παρέλαβαν μια μείζονα
ιδιοκτησία από τον πατέρα τους και που αυτός είχε αγοράσει με διάφορα
συμβόλαια από φυσικά πρόσωπα που είχαν τίτλους αναγόμενους στη περίοδο

της Κρητικής Πολιτείας και με αναφορά στη προ αυτής Τουρκική Κατοχή,
τα Ιδρύματα Καλοκαιρινού τα οποία ως νομικό πρόσωπο υπόκεινται

ελέγχους και εγκρίσεις για τις όποιες μεταβιβάσεις εκτελούν και το
Ελλ. Δημόσιο που μεταβίβασε ένα ανταλλάξιμο κτήμα.

Η ιδιοκτησία αυτή βρίσκεται σε περιοχή που καλλιεργείται και φαίνεται
ότι έχει αποδώσει το σπορ των καταπατήσεων της γης από επιτηδείους,
πράγμα που είναι γνωστό σε όλους και δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση.
Σύμφωνα με το σπόρ τα βήματα μιας από τις παραλλαγές της καταπάτησης
είναι:

*Ο επιτήδειος Α μισθώνει στην εταιρία φωτοβολταικών Β μια έκταση που
ανήκει σε ανυποψίαστο Γ.

*Η εταιρία ζητεί τον χαρακτηρισμό της έκτασης και κατά την διαδικασία
χαρακτηρίζεται σαν χορτολιβαδική.

*Η εταιρία Β ξεκινά τις εργασίες με τοποθέτηση στύλων ΔΕΗ προς το
φωτοβολταικό πάρκο , οπότε ενημερώνεται ο πραγματικός ιδιοκτήτης Γ που
βλέπει μπογιάδες στο χωράφι του και ενημερώνεται ότι ο επιτήδειος έχει
μισθώσει στην ανυποψίαστη (υποτίθεται) εταιρία Β.

* Επειδή οι δικηγόροι και οι μηχανικοί συμβουλεύουν νόμιμη
αντιμετώπιση ξεκινούν οι Γ σχετικές ενέργειες και η εταιρία Β ζητά να
κάνει μίσθωση από αυτούς. Αυτοί δεν θέλουν και η πρόταση μίσθωσης από
τον πραγματικό κύριο (ιδιοκτήτη) απορρίπτεται.

*Ο επιτήδειος Α εξαφανίζεται (έκανε την δουλεία του υποθέτω).

*Εμφανίζεται η Διεύθυνση Δασών ως Ελληνικό Δημόσιο και λύνει το
πρόβλημα και λέει: Αφού είναι χαρακτηρισμένο χορτολίβαδο πιστεύω ότι
ανήκει στην κυριότητα μου και το μισθώνω εγώ στην εταιρία Β. Έτσι η
εταιρία συνεχίζει την καταπάτηση. Η Διεύθυνση Δασών δικαιολογείται ότι
προασπίζει το Δημόσιο συμφέρον σύμφωνα με την νομοθεσία το οποίο
συμφέρον μεταφράζεται σε μίσθωμα 5000 Ευρώ για τα 4 στρέμματα τα
εικοσιπέντε χρόνια (μικρό μέρος του μηνιαίου μισθού του βουλευτή).
Δηλαδή 17 Ευρώ το στρέμμα το μήνα. Με υπερηφάνεια λοιπόν τα όργανα το
Δημοσίου εφαρμόζουν την νομοθεσία που οι εκπρόσωποι του Έθνους
εψήφισαν και αφαιρούν την ιδιοκτησία του πολίτη , επιβαρύνουν
περιβαλλοντικά την υπόλοιπη ανατρέπουν τον σχεδιασμό ανάπτυξης του
ακινήτου που μπορεί να είναι ΠΕΡΠΟ (οργανωμένη δόμηση) όπως στην
περίπτωση μας κλπ.

Το μεγάλο πρόβλημα που έχει προκύψει για όλη τη Κρήτη μετά από
διάφορες παραλλαγές των προηγουμένων συμβάντων , είναι η παρέμβαση του
Ελλ. Δημοσίου στη στήριξη και συγκάλυψη καταπατήσεων από την οποία
τουλάχιστον φανερά οφελούμενοι είναι οι μ