Το τέλος της μεταπολίτευσης βλέπει σε άρθρο του ο βουλευτής Αχαίας Μιχάλης Μπεκίρης!

Με ένα άρθρο του με θέμα μιας ρητορικής ερώτησης “Ήρθε το τέλος της μεταπολίτευσης;”,  ο βουλευτής Αχαίας της Νέας Δημοκρατίας Μιχάλης Μπεκίρης  (φίλα πάντα προσκείμενος στο Μητσοτακικό μπλοκ), έχουμε την αίσθηση ότι βρίσκει την ευκαιρία να δείξει στον Αντώνη Σαμαρά ότι μάλλον δεν πρέπει να τον υπολογίζει για την επόμενη μάχη των εκλογών σαν στέλεχος της Ν.Δ!  Και γιατί το λέμε  αυτό. Το όλο άρθρο είναι μια προσπάθεια του βουλευτή να φορτώσει όλες τις αμαρτίες σε πολιτικούς οι οποίοι πολιτεύθηκαν σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, σε μια συγκεκριμένη εποχή. Έτσι στο άρθρο του ο κ. Μπεκίρης αναφέρεται  ” στους πολιτικούς της γενιάς του 1974 και τους πολιτικούς του 1990 που κατάφεραν το ακατόρθωτο: να χτίσουν ένα σαθρό οικοδόμημα  που στηρίχτηκε σε πήλινα πόδια και μοιραία κατέρρευσε.”  Άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτά που γράφει ο κ. Μπεκίρης μάλλον ο ίδιος ξέχασε(;)  ότι ένα από τα πιο δυναμικά πολιτικά στελέχη που έδρασαν πολιτικά την συγκεκριμένη εποχή του 1990 ήταν και ο σημερινός αρχηγός της Ν.Δ Αντώνης Σαμαράς. Άλλωστε ακόμα και το ίδιο το ρητορικό ερώτημα του θέματος του άρθρου  αποδεικνύει ότι ο κύριος στόχος του βουλευτή στο συγκεκριμένο άρθρο αποτέλεσε ο ίδιος ο αρχηγός του!Το όλο κειμενο του άρθρου του βουλευτή έχει όπως παρακάτω:Θα  μπορούσε να είναι ένα ρητορικό ερώτημα  αν δεν υπήρχε η επιτακτική ανάγκη για άμεση απάντηση. Ο καθένας  μας μπορεί και πρέπει να δώσει  την απάντηση που επιθυμεί αξιολογώντας το παρελθόν, το παρόν και επιχειρώντας να σκιαγραφήσει το μέλλον.Πριν  από αρκετούς μήνες ένας γνωστός  μου δημοσιογράφος διαβάζοντας  ένα άρθρο  μου όπου εξέφραζα την  αγωνία μου για τον τόπο μας  με «προειδοποίησε» φιλικά ότι η  αναφορά μου σε μια Νέα Ελλάδα  παρέπεμπε σε κάτι άλλο εκτός της παράταξής μου και προκαλούσε «ανησυχία» στους βασιλικότερους του βασιλέως … Ασφαλώς και κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε γιατί απλώς η Νέα Ελλάδα δεν είναι ούτε κόμμα , ούτε κίνημα. Είναι όμως ένα όραμα , μια ελπίδα  για να δούμε μπροστά , για να προχωρήσουμε στο μέλλον.Ποια  είναι όμως η παλιά Ελλάδα; Η  Ελλάδα του λαϊκισμού, της υποκρισίας, της προχειρότητας , της φαυλότητας, της ανικανότητας να εκμεταλλευτεί  ευκαιρίες, της ευκολίας να θυσιάζει μπρος στον κομματισμό και στον φαιδρό συνδικαλισμό τα πιο υγιή της στοιχεία, των μεγάλων λόγων και των μεγαλύτερων ψεμάτων, όσων δεν καταφέραμε γιατί είμαστε λίγοι και όσων πληγώσαμε γιατί είμαστε οι αλαζόνες και οι εγωιστές μιας εξουσίας που πικραίνει τους πολλούς ευνοώντας τους λίγους. Και πόσα άλλους χαρακτηρισμούς μπορούμε να προσθέσουμε , ο καθένας από τη δική του πλευρά , με τα δικά του βιώματα…Και σήμερα ; Μήπως όλα αυτά άλλαξαν ; Μήπως η διαπλοκή και οι διαπλεκόμενοι  μπήκαν στην φυλακή της δικαιοσύνης  και στο περιθώριο της κοινωνίας ; Μήπως οι πολιτικοί που πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι αξιώματα ντρέπονται να περπατήσουν ανάμεσα στους πολίτες ; Μήπως αυτοί που σκύβουν υποτακτικά το κεφάλι τους στα συμφέροντα , στα κανάλια και στις εφημερίδες εκλιπαρώντας για λίγη προβολή δεν θα προταθούν απ