Ανασκόπηση 2012: Πώς είδαν τα κόμματα το 2012

Έτος με έντονο πολιτικό ενδιαφέρον ήταν το 2012. Οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις, οι «μεταγραφές» βουλευτών, η ενίσχυση μικρών κομμάτων και η αλλαγή των πολιτικών ισορροπιών ήταν μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της χρονιάς που τελειώνει. Η «Αττική freepress» ζήτησε από Έλληνες βουλευτές να καταγράψουν τα κύρια γεγονότα του 2012 και να προβούν σε μία πολιτική εκτίμηση για το 2013, το οποίο προβλέπεται ιδιαίτερα δύσκολο για τους Έλληνες πολίτες.

Βασίλης Οικονόμου (ΔΗΜΑΡ)

«Το 2013, η χρονιά των μεγάλων μεταρρυθμίσεων»

Σε λίγες μέρες το 2012,

μια «μεγάλη» χρονιά, ολοκληρώνεται. Σε αυτή τη χρονιά είχαμε πολλά γεγονότα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά. Στην προσπάθεια να κάνουμε έναν απολογισμό αυτής της χρονιάς θα βρούμε πολλές αρνητικές εξελίξεις κυρίως σε ότι αφορά την οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, την υποχώρηση του κοινωνικού κράτους, την μεγάλη, δύσκολη, άδικη και ταχύτατη οικονομική προσαρμογή. Μετά από τις εκλογές του Ιουνίου έχουμε όμως και θετικές εξελίξεις. Κατ’ αρχήν έχουμε για πρώτη φορά στη χώρα μας μια κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων με ορίζοντα τετραετίας, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο κατά τη γνώμη μου για ριζική αλλαγή και εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Οι κυβερνητικές αποφάσεις πλέον απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις και διαφεύγουμε επιτέλους των μονοδιάστατων ιδεολογικών προσεγγίσεων αξιοποιώντας τις δυνατότητες της σύνθεσης. Βέβαια μέχρι σήμερα και αυτή η κυβέρνηση στους λίγους μήνες ζωής της, ήταν υποχρεωμένη να καλύψει το επείγον κενό της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας. Με την συμφωνία που επιτεύχθηκε στις αρχές του Δεκεμβρίου εξασφαλίσαμε την αναχρηματοδότηση του κράτους και πλέον μπορούμε να προσηλωθούμε στην πραγματοποίηση των μεταρρυθμίσεων στο κράτος, να εφαρμόσουμε πολιτικές υπέρ των πιο αδύναμων κοινωνικά και οικονομικά ομάδων, να αποκτήσουμε με δύο λόγια, ένα σύγχρονο κράτος δυτικού τύπου. Ήδη οι αγορές ανταποκρίνονται θετικά στην προσπάθεια που κάνουμε. Ενδεικτική η αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας κατά έξι μονάδες. Οι αλλαγές που προτείνουμε ως Δημοκρατική Αριστερά εάν υιοθετηθούν από την κυβέρνηση θα βοηθήσουν στην επίτευξη κοινωνικής και οικονομικής ισορροπίας, δημιουργώντας παράλληλα περιβάλλον σταθερότητας. Σταθερότητα η οποία είναι και το ζητούμενο σήμερα ως αναγκαία προϋπόθεση επανεκκίνησης της οικονομίας. Η επιδιωκόμενη ανάπτυξη δεν θα έρθει όσο υπάρχει ρευστότητα και ανασφάλεια. Μόλις εξασφαλίσουμε την σταθερότητα θα αρχίσουν να έρχονται επενδύσεις και να δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Το πρώτο εξάμηνο του 2013 θα είναι πολύ δύσκολο. Αισιοδοξώ όμως ότι στη συνέχεια θα υπάρξουν σημαντικές ανάσες και θα αρχίσει σταδιακά να αποδίδει κοινωνικά και πολιτικά η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση. Ο ελληνικός λαός θα δικαιωθεί τελικά για την επιλογή του να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό αναθέτοντας κυβερνητικό ρόλο στη Δημοκρατική Αριστερά!

Ηλίας Κασιδιάρης (Χρυσή Αυγή)

«Για την Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού»

Το 2012 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τους Έλληνες Εθνικιστές, καθώς τέθηκαν οι βάσεις για την πορεία προς την Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού. Κόντρα στα διαπλεκόμενα κανάλια και το σάπιο πολιτικό σύστημα η Χρυσή Αυγή πέτυχε δις μια υπερήφανη πολιτική νίκη, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του 7% του ελληνικού λαού. Βέβαια, από τις εκλογές και μετά η απήχηση του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος αυξάνεται διαρκώς, καθώς ο λαός συνειδητοποιεί πως η Χρυσή Αυγή είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που λέει την Αλήθεια και αγωνίζεται για την απελευθέρωση της Πατρίδας από τους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους.

Η νέα χρονιά θα είναι για μας ακόμα ένα έτος Αγώνα για Πατρίδα, Θρησκεία και Οικογένεια. Σκοπός μας είναι μέσω αυτού του Αγώνα να ανατείλει μία μεγάλη και ισχυρή Ελλάδα, μία νέα Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού. Βασικοί μας άξονες είναι:

Η σκληρή τιμωρία όσων πρόδωσαν την Ελλάδα, καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα και οδήγησαν τον λαό μας στην εξαθλίωση.

Η απαλλαγή από το μνημόνιο, ο λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους και η άρνηση πληρωμής των παράνομων τόκων στους διεθνείς τοκογλύφους.

Η εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου, η επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή, η ελληνική αυτάρκεια μέσω της παραγωγικής εργασίας όλων των Ελλήνων.

Η απέλαση των λαθρομεταναστών, η πάταξη του εγκλήματος, η επιστροφή της κοινωνικής ειρήνης και της τάξης στη χώρα.

Αγωνιζόμαστε για μία μεγάλη και ισχυρή Ελλάδα, μία νέα Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού.

Ευκλείδης Τσακαλώτος (ΣΥΡΙΖΑ)

«Πιο αισθητή η κοινωνική κρίση το 2012»

Το 2012 ήταν μία χρονιά καθοριστική σε όλα τα επίπεδα, τόσο στο οικονομικό και στο κοινωνικό, όσο και στο πολιτικό.

Η ελληνική οικονομία διήνυσε το πέμπτο συναπτό έτος βαθιάς οικονομικής ύφεσης για την οποία πλέον δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι τροφοδοτείται από την πολιτική λιτότητας των ελληνικών κυβερνήσεων και της τρόικα. Στις αρχές του 2012, ολοκληρώθηκε το PSI, το οποίο όχι μόνο δεν μείωσε ουσιαστικά το δημόσιο χρέος αλλά αντίθετα οδήγησε σε πολλά προβλήματα στα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, αλλά ταυτόχρονα δέσμευσε το ελληνικό δημόσιο με νέα ομόλογα που υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο. Το δεύτερο Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, μείωσαν κι άλλο μισθούς και συντάξεις, καθιέρωσαν έναν εργασιακό μεσαίωνα και οδήγησαν στην περαιτέρω συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Αυτή ακριβώς η πολιτική είναι που βυθίζει την χώρα ακόμα περισσότερο στην ύφεση και καθιστά το χρέος μη βιώσιμο, παρά τα παυσίπονα που κατά καιρούς υιοθετούνται.

Όμως η κοινωνική κρίση εντός του 2012 έγινε πιο αισθητή από ποτέ. Η ανεργία εκτινάχτηκε σε ποσοστά που δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί πριν από λίγα χρόνια, ενώ η φτώχεια και η ανέχεια σπρώχνουν όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας στο περιθώριο. Τα «λουκέτα» έχουν μπει στην καθημερινότητα των πολύ μικρών επιχειρήσεων, τη στιγμή που όλο και μεγαλύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας φτωχοποιούνται.

Όμως στο πολιτικό επίπεδο, το 2012, φάνηκε ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος. Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε αξιωματική αντιπολίτευση κατέδειξε ότι υφίσταται και άλλος δρόμος για την έξοδο από την κρίση, με την κοινωνία όρθια. Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτελεί την εδραίωση της ελπίδας ότι ακόμα και μέσα σε μία οικονομία που καταρρέει και σε μία κοινωνία που χειμάζεται, οι πολίτες μπορούν να υψώσουν τη δικιά τους φωνής και να σχεδιάσουν αυτή την ανοικοδόμηση του τόπου.

Το 2013 ο αγώνας για περισσότερη αλληλεγγύη, περισσότερη αξιοπρέπεια, περισσότερη αντίσταση και περισσότερη δημοκρατία θα συνεχιστεί. Όπως και θα συνεχιστεί η ενίσχυση της ελπίδας μέσα από ένα πρόγραμμα της Αριστεράς για διέξοδο από την κρίση, που δεν θα αφήνει κανέναν πολίτη μόνο του.

Γιάννης Γκιόκας (ΚΚΕ)

«Υπάρχει κι άλλος δρόμος για το λαό»

Το 2012 σημαδεύτηκε από την ένταση της επίθεσης της πλουτοκρατίας, των κομμάτων της και της ΕΕ ενάντια στα λαϊκά στρώματα, την αύξηση της καταστολής των εργατικών και λαϊκών αγώνων και την όξυνση των εκβιασμών σε βάρος του λαού για να σκύψει το κεφάλι. Απέναντι στα κόμματα του ευρωμονόδρομου που καλούσαν και καλούν το λαό να συναινέσει στη σφαγή των δικαιωμάτων του με το ένα ή με άλλο μείγμα της ίδιας πολιτικής, στεκόταν και στέκεται το ΚΚΕ που από το 2009 καλεί το λαό να οργανώσει την αντεπίθεσή του, την πάλη του για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν πια πείρα, πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και να ανασκουμπωθούν.

Αποδείχθηκε στην πράξη ότι η υποταγή στους εκβιασμούς των αστικών κομμάτων και της πλουτοκρατίας δεν οδήγησε σε βελτίωση της ζωής τους. Ίσα-ίσα. Όσο περνάει ο καιρός, όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, τόσο κλιμακώνεται η καταιγίδα μέτρων σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων: Δραματικές μειώσεις μισθών, συντάξεων, ιλιγγιώδεις αυξήσεις στις τιμές του ρεύματος, του πετρελαίου θέρμανσης, της βενζίνης, στους φόρους και τα χαράτσια που επιβάλλονται στα πενιχρά εισοδήματα της λαϊκής οικογένειας κ.λπ. Αυτά δεν είναι προσωρινά. Η ανάγκη του κεφαλαίου να απομυζά νέα μεγαλύτερα κέρδη θα εντείνει την επίθεση.

Υπάρχει κι άλλος δρόμος για το λαό. Το 2013 οι εργαζόμενοι να μη δείξουν πια καμία αναμονή και ανοχή, να κρίνουν και να δράσουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα, τις δικές τους ανάγκες και όχι τις ανάγκες των μονοπωλίων για αύξηση των κερδών τους, για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και την προστασία του ευρώ. Η διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση ή θα γίνει υπέρ των εργαζομένων και του λαού ή υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.