«Θα σε πάω στον Διαμεσολαβητή»

Δεν σας πλήρωσε ο εργοδότης; Σας ταλαιπωρεί το Δημόσιο; Διαφωνείτε με τον σύζυγο/ τη σύζυγο; Έχετε θέμα με την τράπεζα; Σας κυνηγά ο Δήμαρχος; Μην ανησυχείτε! Ο Διαμεσολαβητής είναι εδώ…

Ποιος είναι ο νέος θεσμός που μπήκε στη ζωή μας

Πλέον κάθε πολίτης που έχει οικονομικό πρόβλημα διαχείρισης ή διαπιστώνει δυσχέρεια εξεύρεσης λύσης ή βρίσκεται σε μακροχρόνια οικονομική διαμάχη με άλλον πολίτη ή το κράτος, μπορεί να ρυθμίσει την οικονομική του διαφορά -πριν πάει στα δικαστήρια- με τον Διαμεσολαβητή.

Μέσω του Διαμεσολαβητή μπορεί να

βρει λύση αποπληρωμής του δανείου του ή αν λόγω ανεργίας και χαμηλών μισθών αντιμετωπίζει προβλήματα στην πληρωμή μέρους του δανείου, μπορεί να κινηθεί εξωδικαστικά. Ακόμη, ο διαμεσολαβητής παρεμβαίνει σε διαφορές οικογενειακής φύσεως, εμπορικής, εργατικής, μισθωτικής ή ασφαλιστικής νομοθεσίας. Ελάτε να δούμε όλες τις λεπτομέρειες αυτής της νέας εξέλιξης, η οποία εμπεριέχει πολλά στοιχεία, που μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος της καταβολής των εισφορών του δανείου.

Τί είναι η Διαμεσολάβηση;

«Η Διαμεσολάβηση (mediation) είναι η εξωδικαστική επίλυση των διαφορών που ανακύπτουν μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μερών. Δηλαδή δανειολήπτη και Τράπεζας, Δημάρχου ή πολίτη, μεταξύ ιδιωτών ή μεταξύ δύο φυσικών προσώπων που έχουν οικονομική σχέση μεταξύ τους, όπως εργοδότης με εργαζόμενο».

Υπάρχει σχετικός νόμος;

«Ασφαλώς! Μάλιστα ο νόμος περί διαμεσολάβησης ορίζει αυτή την διαδικασία ως “μια διαρθρωμένη διαδικασία ανεξαρτήτως ονομασίας, στην οποία δύο ή περισσότερα μέρη μιας διαφοράς επιχειρούν εκουσίως να επιλύσουν με συμφωνία τη διαφορά αυτή με τη βοήθεια διαμεσολαβητή”».

Η σχετική νομολογία περί Διαμεσολάβησης από πότε ισχύει;

«Έχει εισαχθεί με το Ν. 3898/2010 και τον τίτλο “Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις” κατ’ εφαρμογή της με αρ. 2008/52/ΕΚ Κοινοτικής Οδηγίας».

Ποιές διαφορές υπάγονται σε Διαμεσολάβηση και ποιές όχι;

«Σύμφωνα με το άρθρο 2 Ν. 3898/2010 ορίζεται ότι “Διαφορές ιδιωτικού δικαίου μπορούν να υπαχθούν σε διαμεσολάβηση με συμφωνία των μερών, αν αυτά έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς”».

Δηλαδή ποιές διαφορές αποκλείονται από την υπαγωγή στη Διαμεσολάβηση;

«Κατ’ αρχάς οι διαφορές δημοσίου δικαίου. Δηλαδή φορολογικές, τελωνειακές, αξιώσεις κατά του Δημοσίου. Κατά δεύτερο λόγο οι διαφορές ιδιωτικού δικαίου για τις οποίες ισχύει διάταξη αναγκαστικού δικαίου που επιβάλλει την προσφυγή στα δικαστήρια».

Το πεδίο εφαρμογής της Διαμεσολάβησης τι περιλαμβάνει;

«Διαφορές οικογενειακής, εμπορικής, εργατικής, μισθωτικής ή ασφαλιστικής φύσεως».

Πώς υλοποιείται πρακτικά η Διαμεσολάβηση;

«Προσέρχονται εκουσίως τα δύο μέρη».

Η απόλυτη αμεροληψία είναι δεδομένη;

«Η αμεροληψία του Διαμεσολαβητή, η εμπιστευτικότητα που καλύπτει όλη τη διαδικασία και η ταχύτητα διεξαγωγής της είναι κυρίαρχα στοιχεία».

Είναι επίσημη διαδικασία;

«Είναι μία μη επίσημη διαδικασία (δηλαδή δεν τηρούνται πρακτικά) κατά την οποία τα μέρη δεν υποχρεούνται να καταλήξουν σε συμφωνία. Σε τέτοια περίπτωση όμως η συμφωνία που θα επιτευχθεί μπορεί να βοηθήσει τα μέρη στην αποκατάσταση των σχέσεών τους, είτε αυτές είναι διαπροσωπικές, δηλαδή οικογενειακές, φιλικές, είτε επαγγελματικές , όπως μία εμπορική συνεργασία».

Ποιός είναι ο ρόλος του Διαμεσολαβητή;

«Σε αντίθεση με άλλες μορφές εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών ο διαμεσολαβητής δεν εκδίδει απόφαση, στην οποία πρέπει να συμμορφωθούν τα μέρη. Ο διαμεσολαβητής διευθύνει τη διαδικασία χωρίς να δεσμεύεται από νομικό πρωτόκολλο, με τρόπο εύκολο και προσιτό σε όλα τα μέρη. Λειτουργεί διευκολυντικά και με αισιόδοξη προσέγγιση, δεν εστιάζει στη λήψη της απόφασης και δεν προβαίνει σε αντιπαραθέσεις. Με βάση τις γνώσεις και την κατάρτισή του και κάνοντας χρήση των τεχνικών επικοινωνίας και παρέμβασης που διαθέτει λειτουργεί καταλυτικά, ώστε να συνδράμει τα μέρη στην εξεύρεση μιας κοινής συμφωνίας ως προς τη μεταξύ τους διαφορά».

Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα της Διαμεσολάβησης;

«Ευέλικτη και εμπιστευτική διαδικασία, οικονομία χρόνου και χρήματος, εκούσια προσέλευση των μερών = μη δεσμευτική διαδικασία, τα μέρη με τη βοήθεια του διαμεσολαβητή διαμορφώνουν από κοινού και στα μέτρα τους μία λύση που θα εξυπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ανάγκες και τα συμφέροντά τους, μη υποχρεωτική εξεύρεση συμφωνίας, δυνατότητα προσφυγής σε δικαστήριο, αποκατάσταση και διατήρηση καλών σχέσεων (διαπροσωπικών, επαγγελματικών). Έχει αποδειχθεί από τη διεθνή πρακτική ότι οι συμφωνίες και οι αποφάσεις που διαμορφώνονται μέσω της διαδικασίας διαμεσολάβησης από τα ίδια τα μέρη είναι πιο βιώσιμες και τηρούνται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό συγκριτικά με τις δικαστικές αποφάσεις».

Σε ποιό στάδιο και με ποιόν τρόπο μια διαφορά μπορεί να υπαχθεί σε Διαμεσολάβηση;

«Τα μέρη μπορούν να προσφύγουν στη Διαμεσολάβηση είτε πριν είτε κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας χωρίς να αποκλείεται η έκδοση αναβλητικής δικαστικής απόφασης που να παραπέμπει τη διαφορά σε Διαμεσολάβηση. Η επιλογή διαμεσολαβητή δύναται να γίνει από το δημόσιο κατάλογο Διαπιστευμένων Διαμεσολαβητών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που τηρείται και σε όλα τα Δικαστήρια της χώρας. Ο Διαμεσολαβητής από την πλευρά του παρέχει στα μέρη πλήρη ενημέρωση για τη διαδικασία, τα στάδια αυτής, τις αρχές που τη διέπουν, τη διάρκεια, και τον τρόπο με τον οποίο καθορίζεται η αμοιβή του και κάθε άλλη διευκρίνιση του ζητηθεί. Εφόσον τα μέρη συμφωνούν στα ανωτέρω και προς το σκοπό υπαγωγής της διαφοράς στη Διαμεσολάβηση, συνάπτουν σχετικό συμφωνητικό υπαγωγής στη διαμεσολάβηση το οποίο περιέχει όλα τα βασικά στοιχεία της αρχικής τους συμφωνίας (διορισμός Διαμεσολαβητή, αποδοχή αρχών της διαδικασίας, αποδοχή αμοιβής του Διαμεσολαβητή, χρόνο και τόπο διεξαγωγής της διαδικασίας, συμμετέχοντα σε αυτήν πρόσωπα)».

Σε τι συνίσταται η διαδικασία της Διαμεσολάβησης;

«Η Διαμεσολάβηση αποτελείται από αρκετά στάδια. Τα μέρη προσέρχονται σε αυτήν μετά το στάδιο της προετοιμασίας κατά το οποίο ο Διαμεσολαβητής κατόπιν επικοινωνίας με τους πληρεξουσίους δικηγόρους των μερών ενημερώνεται για την υπόθεση, προφορικώς και με σχετικά έγγραφα, και προετοιμάζεται για τη διεξαγωγή της διαμεσολάβησης. Η διαδικασία περιλαμβάνει τόσο κοινές όσο και κατ’ ιδίαν συναντήσεις κατά τις οποίες ο Διαμεσολαβητής ακούει και αφουγκράζεται τις σκέψεις, τις απόψεις, τους προβληματισμούς και τις προτάσεις των μερών, μεταφέρει τις πληροφορίες με ουδέτερο, εύληπτο και κατανοητό τρόπο -φέρνοντας πάντα αισιόδοξη προσέγγιση στη διαδικασία- με σκοπό την εξεύρεση των κοινών τόπων των μερών, τη διαπίστωση των κοινών συμφερόντων τους και εν τέλει την επίλυση της διαφοράς τους με έναν βιώσιμο τρόπο.

Σε περίπτωση επιτυχούς έκβασης της Διαμεσολάβησης, συντάσσεται από τον Διαμεσολαβητή πρακτικό επιτυχίας, στο οποίο επισυνάπτεται το συνταχθέν από τους πληρεξουσίους δικηγόρους ιδιωτικό συμφωνητικό επίλυσης της διαφοράς. Σε αντίθετη περίπτωση, το πρακτικό αποτυχίας, συντάσσεται και υπογράφεται και μόνο από τον Διαμεσολαβητή».

Τί έννομα αποτελέσματα παράγει η έγγραφη συμφωνία που προκύπτει από τη Διαμεσολάβηση;

«Σε περίπτωση που ένα τουλάχιστον από τα εμπλεκόμενα μέρη το ζητήσει, ο Διαμεσολαβητής καταθέτει προς θεώρηση το πρακτικό στη Γραμματεία του αρμόδιου Μονομελούς Πρωτοδικείου προκειμένου να καταστεί εκτελεστό, καταβάλλοντας παράβολο Δημοσίου 100 ευρώ. Από την κατάθεσή του και υπό τον όρο ότι περιέχει συμφωνία των μερών για αξίωση δεκτική αναγκαστικής εκτέλεσης, το πρακτικό Διαμεσολάβησης καθίσταται εκτελεστός τίτλος».