Diana: Και τελικά τι ήταν; Η πριγκίπισσα της καρδιάς μας ή η εγωκεντρική γυναίκα με τις παραισθήσεις του Spencer;

Είδαμε το Spencer και τελικά το μετανιώσαμε…

Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος υπεύθυνα γιατί ενώ υπάρχουν τόσες ωραίες ταινίες και ντοκιμαντέρ για την πριγκίπισσα Diana, να θελήσει ένας άνθρωπος να δημιουργήσει μία ταινία 2 ολόκληρων ωρών χωρίς κάποιο ουσιαστικό νόημα;

Σε περίπτωση που δεν έχεις ιδέα για τι πράγμα μιλάω, να σε ενημερώσω πως το Spencer του Pablo Larraín, είναι μια ταινία αφιερωμένη στην ζωή της πριγκίπισσας Diana και όλα ξεκινούν

με την φράση: «A fable from a true tragedy». Η αληθινή τραγωδία, φυσικά, είναι η σκοτεινή ιστορία της ζωής της αείμνηστης πριγκίπισσας, η οποία περιελάμβανε τον ταραχώδη γάμο με τον πρίγκιπα Κάρολο, την πίεση του να είναι «σωστό» μέλος της βασιλικής οικογένειας και να αντιμετωπίζει τον αδιάκοπο έλεγχο από τον κόσμο και τα Μέσα Ενημέρωσης.

Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί η Kristen Stewart ως Diana, εικάζει την εσωτερική αναταραχή που μπορεί να αντιμετώπισε η πριγκίπισσα πριν από τον χωρισμό της από τον Πρίγκιπα Κάρολο το 1992. Διαδραματίζεται σε τρεις ημέρες κατά τις διακοπές των Χριστουγέννων της οικογένειας το 1991 στο Sandringham, ένα από τα εξοχικά κτήματα της βασιλικής οικογένειας. Συγκεκριμένα, η ταινία θα έπρεπε, μάλλον, γιατί δεν τα κατάφερε, να μας δίνει μια γεύση από τις εσωτερικές σκέψεις και τα συναισθήματα της Diana.

Όλα καλά μέχρι εδώ…Τι πήγε, όμως, τόσο λάθος στην πράξη και γιατί μια τόσο σημαντική και ενδιαφέρουσα ταινία κατέληξε να είναι τόσο βαρετή, ανούσια και να τρώει δύο ώρες από τη ζωή μας;

“Spencer”: Το μυστικό πίσω από το φόρεμα της Kristen Stewart και οι 1.000 ώρες που χρειάστηκαν για τη δημιουργία του

Spencer κριτική – Τι πήγε τόσο λάθος με την ταινία;

Το ξέραμε πως η συγκεκριμένη ταινία βασίζεται σε μυθοπλασία, παρόλο που είναι εμπνευσμένη από αληθινές φιγούρες, μακροχρόνιες φήμες και αληθινά γεγονότα, αλλά δε χρειάζεται να παρουσιάζει την Diana ως μια τρελή πριγκίπισσα που το μόνο που κάνει στην καθημερινότητά της είναι να έχει παραισθήσεις και να την ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός της.

Η ταινία ξεκινά με την Diana να οδηγεί μόνη της στην ύπαιθρο, με ένα μικρό σπορ αυτοκίνητο, κάτι που είναι απίθανο να συμβεί στην πραγματική ζωή, καθώς όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας έχουν σοφέρ. Η ιδέα της πριγκίπισσας πίσω από το τιμόνι, που νιώθει άγρια ​​και ελεύθερη για μια φορά στην ζωή της, δεν είναι άσχημη, αλλά η Diana είναι χαμένη, με όλους τους τρόπους. 

Σταματά σε ένα μικρό εστιατόριο για να ζητήσει οδηγίες, και οι ντόπιοι παραξενεύονται. Η Stewart ως Diana κάνει μία αποτυχημένη προσπάθεια να υποδυθεί το βλέμμα και την προφορά της πριγκίπισσας, αλλά ποια είμαι εγώ, άλλωστε, να κρίνω τις ικανότητες της ηθοποιού, οπότε ας το αφήσουμε απλά ασχολίαστο.

Μετά από πολλές ώρες η Diana φτάνει τελικά στο παλάτι πολύ, πολύ αργά, έχει καθυστερήσει περισσότερο και από τη βασίλισσα. Τα συγκεκριμένα πλάνα και η επαναστατικότητα της Diana ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά η εγωκεντρική συμπεριφορά της, το μόνιμο παράπονό της και η ασταμάτητη γκρίνια της στον εαυτό της αλλά και σε όποιον βρεθεί να την ακούσει, κυρίως στην υπηρέτριά της, την οποία η οικογένεια μισεί, χαρακτηρίζονται από υπερβολή.

Το ξέρω ότι δεν πρόκειται για μια αληθινή ταινία για την πριγκίπισσα Diana, αλλά είναι ένα έργο για την ψυχολογία της, μία ωδή στον ψυχισμό και την θλίψη μίας κατεστραμμένης γυναίκας. Το Spencer προσπαθεί να κάνει για την Diana ό,τι ακριβώς έκανε το «Jackie» για την Jackie Kennedy, να χτίσει, δηλαδή, μια ιστορία ονείρου γύρω από μια γυναίκα που τραυματίστηκε από την πραγματική ζωή, αλλά όλα έγιναν λάθος.

Καταλαβαίνω ότι η σκηνή στο Spencer, όπου η ίδια η Anne Boleyn εμφανίζεται στο βασιλικό δείπνο της παραμονής των Χριστουγέννων, και προειδοποιεί την πριγκίπισσα για το μέλλον που της επιφυλάσσει η μοίρα, δεν είναι αληθινή, αλλά συμβολική. Βρε αγόρι μου Pablo, είναι απλά χαζή!

Όταν η Diana βλέπει το φάντασμα της βασίλισσας, πιάνει ενστικτωδώς το κολιέ μαργαριταριών γύρω από τον λαιμό της, το οποίο αντιπροσωπεύει έναν εικονικό αποκεφαλισμό, ειδικά δεδομένου ότι ο Πρίγκιπας Κάρολος είχε δώσει ακριβώς το ίδιο δώρο στην Καμίλα. Έπειτα, σπάει το κολιέ της και τα μαργαριτάρια του χύνονται στη σούπα της, την οποία αρχίζει να καταβροχθίζει με μανία. Μια ψευδαίσθηση μανιακής ταλαιπωρίας.

Αυτό είναι κάτι ενδιαφέρον ή μία ακούσια δολοφονία χαρακτήρων;

Ο Larraín φαίνεται να αγαπά τόσο πολύ την εικόνα με το σπάσιμο των μαργαριταριών που την ανακυκλώνει αργότερα ξανά, λες και η επανάληψη της θα διπλασίαζε κατά κάποιο τρόπο τη δύναμή της.

Μέσα σε δύο ώρες ο Larraín μετατρέπει την Diana σε αυτό ακριβώς που η βασιλική οικογένεια την κατηγόρησε, μια πριγκίπισσα που κάνει «θόρυβο» χωρίς να έχει κάτι ουσιαστικό να πει, μόνο και μόνο για να τραβήξει όλα τα βλέμματα πάνω της.

Η πριγκίπισσα Diana του Spencer είναι μια αδικημένη και αθώα γυναίκα που φαίνεται δυστυχώς να βρίσκεται φυλακισμένη σε μία κατάσταση που μόνη της έχει δημιουργήσει. Υποτίθεται πως κάτι τέτοιο μπορεί να ερμηνευτεί ως ευπάθεια, αλλά μοιάζει πολύ περισσότερο με μεγαλομανία, σίγουρα το ακριβώς αντίθετο από αυτό που σκόπευε να πετύχει ο δημιουργός.

Το trailer της 5ης σεζόν του «The Crown» μόλις κυκλοφόρησε! – Τα πρώτα πλάνα από τον εφιαλτικό γάμο της Diana με τον Κάρολο

Από εμένα, δυστυχώς, το Spencer είναι ένα τεράστιο όχι. Συγγνώμη, αλλά υπάρχουν πολλές ταινίες που μπορείς να δεις και να γνωρίσεις την πραγματική Diana, την πριγκίπισσα της καρδιάς μας, αυτή που όλοι αγαπήσαμε.

Ελπίζω, τουλάχιστον, το «The Crown» να μη μας απογοητεύσει…

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Diana: Και τελικά τι ήταν; Η πριγκίπισσα της καρδιάς μας ή η εγωκεντρική γυναίκα με τις παραισθήσεις του Spencer; εμφανίζεται στο iPop.