Κουλτούρα ακύρωσης

Το λάθος ήταν προφανές. Οι αντιδράσεις ήταν ως έναν βαθμό αναμενόμενες. Το ίδιο αναμενόμενη ήταν και η προσπάθεια διόρθωσης του λάθους. Δεν υπήρχε πρόθεση προσβολής κανενός, είπε η Μαρίνα Σάττι από το Μάλμε της Σουηδίας για να «μαζέψει» τις γκριμάτσες της, τα επιδεικτικά χασμουρητά και το στιγμιαίο ξάπλωμά της στο τραπέζι σε μια αναπαράσταση ενός… υπνάκου ή ακόμα χειρότερα ανίας, την ώρα που παραδίπλα της μιλούσε η τραγουδίστρια του Ισραήλ Εντεν Γκολάν. Αυτή η στάση της εκπροσώπου της Ελλάδας στον 68ο διαγωνισμό της Eurovision

αποδόθηκε επισήμως από την ελληνική αποστολή στην κούραση από το εξαντλητικό πρόγραμμα προβών. Το πιστεύει κανείς; Μάλλον όχι.

Ηταν λάθος, λοιπόν, από όλες τις απόψεις. Κυρίως γιατί μια καλλιτέχνις εμφανίζεται καταφανώς αγενής ον κάμερα και με διάθεση απαξίωσης μιας συναδέλφου της, η οποία παρεμπιπτόντως τραβά έτσι κι αλλιώς ζόρι με γιουχαΐσματα και φυγαδεύσεις λες και ευθύνεται για τις θηριωδίες ενός πολέμου σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή. Ηταν λάθος επίσης επειδή μοιάζει – το λιγότερο – παιδαριώδης αυτός ο τρόπος αντίδρασης: αν πράγματι επιδιώκεις ένα έμμεσο σχόλιο (ας μη γελιόμαστε πότε ήταν απολιτίκ η Eurovision;) δεν παριστάνεις τον κακομαθημένο προέφηβο. Οπωσδήποτε προετοιμάζεις τα υπονοούμενά σου πιο έξυπνα, ειδάλλως συγκρατείσαι. Πώς το έκανε ο λετονός τραγουδιστής Dons; «Κάθε χώρα στον κόσμο αξίζει να είναι ελεύθερη» είπε, περιγράφοντας ότι η Λετονία έχει το σχήμα πεταλούδας, ότι οι πεταλούδες συμβολίζουν την ελευθερία και την ελπίδα και ότι αυτό είναι το βασικό μήνυμά του.

Ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε απρέπεια (και ανεξάρτητα από τις αστοχίες της EBU, που επέμεινε να μιλά για μια μουσική εκδήλωση με σαφή «μη πολιτικό χαρακτήρα»), υπάρχει ένα μεγαλύτερο λάθος: η κουλτούρα ακύρωσης που ξεπήδησε στη διαδικτυακή ζούγκλα. Αλλο να κρίνεται μια συμπεριφορά και άλλο να εκφράζεται μίσος απέναντι σε έναν (οποιονδήποτε) άνθρωπο και μάλιστα από αυτοαποκαλούμενους φιλελεύθερους. Τα τόσα σεξιστικά και μισογυνικά σχόλια, ένας τοξικός λόγος που δείχνει να μην έχει τέλος, είναι τελικά πιο προβληματικά και από το αρχικό ολίσθημα.