Λίγα λόγια από καρδιάς: Προχωράμε στη δημιουργία

Λίγα λόγια από καρδιάς: Προχωράμε στη δημιουργία26.11.2018Πρόσωπα

Ο γάμος πρέπει να επιτρέπει στους συζύγους να ξεδιπλώνουν τα χαρίσματά τους

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος*

Μου το λένε τα παιδιά στο σχολείο: «Ο πατέρας μου, άμα πει κάτι, δεν χωράει συζήτηση. Κι άμα τον ρωτήσουμε “γιατί, μπαμπά;”, η απάντηση είναι πολύ δημοκρατική: “Γιατί έτσι”». Θέλουν οι γυναίκες να εκφραστούν, μα δεν τολμούν. Φοβούνται τον άντρα τους, την αυστηρότητά του. Υπάρχουν και γυναίκες όμως που φέρονται έτσι στους άντρες.

Απέξω διαφορετικές: όλο ευγένεια

και γλύκα. Στο σπίτι, όμως, αυστηρότητα και καταπίεση. Είναι μεγάλο πράγμα να αναπνέεις ελεύθερα και να νιώθεις ο εαυτός σου. Να μπορείς να ανοίγεσαι, να εκφράζεσαι. Να μπορείς να πεις την άποψή σου και να νιώθεις ότι σε υπολογίζει ο άλλος. Να κάνεις αυτό που σου αρέσει. Να δεις την ταινία που θες, να βάλεις το κανάλι που προτιμάς.

Ο ένας θέλει αθλητικά, ο άλλος σίριαλ, ο άλλος ντοκιμαντέρ. Θα μάθουμε να ισορροπούμε τις ανάγκες μας. Δεν είσαι μόνο εσύ στο σπίτι. Πιάνεις το τηλεκοντρόλ και ρυθμίζεις τα πάντα όλη νύχτα με βάση τα δικά σου μόνο γούστα. Οχι μόνο ο ένας τι θέλει. Υπολόγισε και τον άνθρωπό σου, και τη γυναίκα σου, και το παιδί σου. Ολοι έχουν άποψη.

Και είναι σεβαστή. Δεν ξέρω πόσο ελεύθερος είσαι στον γάμο σου. Δεν ξέρω πώς βιώνεις τη συζυγία σου. Πάντως μερικοί καταπιέζονται πάρα πολύ.

Και στο τέλος αρρωσταίνουν. Κάτι πονοκέφαλοι αδικαιολόγητοι, κάτι ημικρανίες χωρίς λόγο. Ετσι αρχίζουν τα πρώτα σημάδια. Κάτι αϋπνίες χωρίς λόγο.

Πίεση, πίεση, πίεση, στο τέλος κλατάρεις. Ο άλλος σε πιέζει και δεν σε αφήνει να βγάλεις αυτό που αισθάνεσαι. Κρατάς τα πάντα μέσα σου, όλα τα καταπίνεις. Δεν μιλάς, δεν αντιδράς, μαζεύεις, μαζεύεις. Αυτό δεν μπορεί να κρατήσει μέχρι να πεθάνεις. Κάπου θα ξεσπάσει. Και στο τέλος σκας.

Συζήτησε λίγο για όλα αυτά με τον άνθρωπό σου. Ασε τον άλλον να πει τη γνώμη του. Aκου λίγο τον άλλο. Σεβάσου τον. Θα τον αρρωστήσεις έτσι που τον καταπιέζεις, και θα λυπηθείς τελικά. Πάμε παρακάτω. Δημιουργία.

Είπαμε: Ασφάλεια, αξία, ελευθερία. Τώρα προχωράμε στη δημιουργία! Στον γάμο σου να μπορείς να δημιουργείς και κάτι. Να ξεδιπλώσεις τα χαρίσματά σου. Να μπορείς να κάνεις πράγματα που αγαπάς. Ηξερα μια κοπέλα παντρεμένη, που τώρα στα 35 της θα βγάλει μια σχολή. Και τα μαθήματα θα τα κάνει μέσω ίντερνετ και δι’ αλληλογραφίας. Της αξίζουν συγχαρητήρια.

Γιατί όχι; Δημιουργεί. Αλλη γυναίκα πάει και μαθαίνει πλέξιμο. Η άλλη μουσική.

Ο άλλος πάει γυμναστήριο ή πάει και παίζει μπάλα. Εκτονώνεται. Τέλειες κινήσεις. Δεν σημαίνει ότι επειδή παντρεύτηκες δεν μπορείς πλέον να ζεις τα χαρίσματά σου και ότι η ζωή σου τώρα είναι μόνο κουζίνα, μαγείρεμα, ξεσκόνισμα. Και ο άντρας μόνο δουλειά, σπίτι, και τέλος.

Αν έχεις κι άλλα ταλέντα, βρες χρόνο να κάνεις και κάτι άλλο. Οι ενορίες έχουν σχολές μουσικής, αγιογραφίας, χορού, υπολογιστών. Για μερικούς ο γάμος γίνεται μια φυλακή, στην οποία εγκλωβίζονται και μένουν μέσα κλειδωμένοι για πάντα, χωρίς ελπίδα αλλαγής.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως