Στιγμές Ιστορίας: Ο δικαστής των ναζί που κατήγγειλε τις μαζικές δολοφονίες και τους θαλάμους αερίων

Γράφει ο Δημήτρης  Σταυρόπουλος

Πάνω απ όλα ήταν άνθρωπος!..

Γενναίος και αδέκαστος Γερμανός δικαστής που στάθηκε στο ύψος του αξιώματος του, δεν δείλιασε και κατήγγειλε από έδρας και όχι μόνο, τις μαζικές δολοφονίες των ναζί, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους βασανισμούς και τους θανάτους όσων κρίθηκαν «ανάξιοι να ζήσουν».

Ο Lothar Kreyssig ( 30 Οκτωβρίου 1898 – 6 Ιουλίου 1986) ήταν Γερμανός δικαστικός λειτουργός κατά τη διάρκεια της εποχής της Βαϊμάρης και των Ναζί .

Ήταν ο μόνος Γερμανός δικαστής που επιχείρησε να σταματήσει τη μαζική δολοφονία ατόμων που κρίθηκαν

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο , του προσφέρθηκε ξανά δικαστική θέση αλλά αρνήθηκε.

Αργότερα, έγινε υπέρμαχος της γερμανικής συμφιλίωσης και ίδρυσε την Action Reconciliation Service for Peace and the German, Μη κυβερνητική οργάνωση αναπτυξιακής βοήθειας , Δράση για την Παγκόσμια Αλληλεγγύη .

Ο Lothar Ernst Paul Kreyssig γεννήθηκε στη Flöha της Σαξονίας, γιος ενός επιχειρηματία και εμπόρου σιτηρών.

Μετά το δημοτικό, παρακολούθησε ένα γυμνάσιο στο Chemnitz.

ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΗΣ

Άφησε στην άκρη την εκπαίδευσή του και κατατάχθηκε στο στρατό το 1916 κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Δύο χρόνια υπηρεσίας στον πόλεμο τον οδήγησαν στη Γαλλία, τη Βαλτική και τη Σερβία.

Μετά τον πόλεμο, μεταξύ 1919 και 1922, σπούδασε νομικά στη Λειψία, λαμβάνοντας το διδακτορικό του το 1923.

Το 1926, πήγε να εργαστεί στο περιφερειακό δικαστήριο του Chemnitz και δύο χρόνια αργότερα έγινε δικαστής εκεί.

Το 1933, πιέστηκε να ενταχθεί στο ναζιστικό κόμμα, αλλά αρνήθηκε, επικαλούμενος την ανάγκη του για δικαστική ανεξαρτησία. Ωστόσο, το 1934 εντάχθηκε στην Εκκλησία των Ομολογητών και το 1935 εξελέγη στη σύνοδο της Ομολογητικής Εκκλησίας στη Σαξονία.

Ανέλαβε ακόμη  θέση να εργαστεί στο ποινικό Δίκαιο του και το 1937, μετατέθηκε στο Brandenburg an der Havel στο κατώτερο περιφερειακό δικαστήριο.

Η εργασία του ως δικαστής κηδεμονίας του δικαστηρίου ψυχικής υγείας τον έκανε υπεύθυνο για αρκετές εκατοντάδες διανοητικά προβλήματα παιδιών και ενηλίκων.

Αγόρασε ένα κτήμα στο κοντινό Havelsee, όπου άσκησε βιοδυναμική γεωργία.

ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ

Αφού ο αριθμός των πιστοποιητικών θανάτου μέσω θαλάμων στρατοπέδων, άρχισε να μεγαλώνει  στο γραφείο του, άρχισε να υποψιάζεται ότι αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις συνδέονταν με τη «δολοφονία για έλεος» που είχε ξεκινήσει.

Ανέφερε τις υποψίες του σε μια επιστολή στον Υπουργό Δικαιοσύνης Franz Gürtner, με ημερομηνία 8 Ιουλίου 1940.

Παρακολούθησε το πρόγραμμα ευθανασίας των Ναζί Action T4 .

Μίλησε επίσης για την αφαίρεση κάθε δικαιώματος των κρατουμένων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, προβάλλοντας όλα τα επιχειρήματα του σε σταθερούς νομικούς λόγους.

Το σωστό είναι αυτό που ωφελεί τους ανθρώπους.

Στο όνομα αυτού του τρομακτικού δόγματος —που δεν έχει ακόμη αντικρουστεί από κανέναν θεματοφύλακα των δικαιωμάτων στη Γερμανία— ολόκληροι τομείς της κοινωνικής δικαιοσύνης αποκλείονται από [να έχουν] δικαιώματα, για παράδειγμα, όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τώρα, όλα τα νοσοκομεία και τα σανατόρια.

Στη συνέχεια, ο Kreyssig υπέβαλε κατηγορία εναντίον του Reichsleiter Philipp Bouhler για φόνο.

Κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα κατά των ιδρυμάτων στα οποία είχε στεγάσει τους θαλάμους του θανάτου, απαγορεύοντάς τους να μεταφέρουν τους κρατούμενους χωρίς τη συγκατάθεσή του.

ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ

Τον Δεκέμβριο του 1940, ο Kreyssig  τέθηκε σε αργία.

Οι προσπάθειες της Γκεστάπο να τον στείλουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης απέτυχαν.

Δύο χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 1942, ο Χίτλερ ανάγκασε τον Κρέισιγκ να παραιτηθεί από το δικαστικό σώμα.

Στη συνέχεια, ο Kreyssig αφοσιώθηκε στη βιολογική γεωργία και στην εκκλησιαστική εργασία.

Έκρυψε επίσης δύο Εβραίες στο αγρόκτημα του μέχρι το τέλος του πολέμου.

Μετά το τέλος του εθνικοσοσιαλισμού, ο Kreyssig άρχισε να εκτιμάται ως Widerstands kämpfer.

Ωστόσο, στη σοβιετική ζώνη κατοχής μετά τον πόλεμο, ως υποτιθέμενος Πρώσος έχασε μέρος της περιουσίας του.

Νιώθοντας ότι το κράτος δικαίου στη σοβιετική ζώνη κατοχής ήταν ανεπαρκές, ο Kreyssig αποφάσισε να μην συνεχίσει την καριέρα του ως δικαστής.

Αντίθετα, δέχτηκε μια προσφορά από τον επίσκοπο Otto Dibeliusκαι το 1945, έγινε ο επίτροπος πρόεδρος της Ευαγγελικής Εκκλησίας της εκκλησιαστικής επαρχίας της Σαξονίας στο Μαγδεμβούργο.

  Οι απόψεις του Kreyssig ήταν αμφιλεγόμενες. Υποστήριξε ένανοικουμενισμότων Χριστιανών, που όμως θα περιλάμβανε καιτον Ιουδαϊσμό.

Ο Kreyssig στράφηκε κατά των Wiederbewaffnung και απέρριψε

τη διαίρεση της Γερμανίας σε δύο χώρες.

Ίδρυσε το Aktionsgemeinschaft für die Hungernden , μια κοινοτική δράση για την καταπολέμηση της πείνας, η οποία ήταν προοπτική της ΜΚΟ Δράση για την Παγκόσμια Αλληλεγγύη.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ

Το πιο σημαντικό έργο του, ωστόσο, ήταν η ίδρυσή της Υπηρεσίας Συμφιλίωσης Δράσης για την Ειρήνη.

Ο Kreyssig ζήτησε την ίδρυση αυτής της δράσης το 1958, λέγοντας ότι οι νεαροί Γερμανοί πρέπει να πάνε στις πρώην εχθρικές χώρες και στο Ισραήλ για να ζητήσουν συγχώρεση και να δείξουν, κάνοντας εθελοντικά καλές πράξεις για να εξιλεωθούν για τους βομβαρδισμούς και τα εγκλήματα του. Β' Παγκοσμίου   του Ναζιστικού καθεστώτος (ιδιαίτερα το Ολοκαύτωμα), να δείξει σημάδια εξιλέωσης, να εργαστεί για τη συμφιλίωση και την ειρήνη.

Σήμερα, χιλιάδες Γερμανοί έχουν προσφερθεί εθελοντικά σε χώρες μέσω αυτής της οργάνωσης.

Τα πρώτα έργα ήταν στη Νορβηγία, την Ολλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ελλάδα. Με την κατασκευή του Τείχους του Βερολίνου, ο Kreyssig αποκόπηκε από τις διεθνείς δραστηριότητες της οργάνωσής του. Ως αποτέλεσμα, εγκατέλειψε τη διοίκηση της οργάνωσης και αφοσιώθηκε στην οικοδόμηση μιας εκδοχής της οργάνωσης στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Ένα από τα πρώτα έργα αυτής της πρωτοβουλίας ήταν η ανοικοδόμηση δύο κατεστραμμένων εκκλησιών στο Μαγδεμβούργο.

Το 1971, ο Kreyssig και η σύζυγός του μετακόμισαν στο Δυτικό Βερολίνο.

Έζησε σε ένα γηροκομείο από το 1977 στο Bergisch Gladbach μέχρι το θάνατό του το 1986.

Μέχρι σήμερα, ο Kreyssig είναι γνωστός ως ο μόνος δικαστής που προσπάθησε να σταματήσει τις συστηματικές δολοφονίες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος T4 των Ναζί.

Οι πόλεις Flöha, Brandenburg an der Havel, Magdeburg, Karlsruhe  καιBergisch Gladbach έχουν η καθεμία έναν δρόμο με το όνομά του. Στη Flöha, υπάρχει ένα Förderschule και στο Lehnin, ένα κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων που φέρει το όνομά του.

Το Βραβείο Ειρήνης Lothar Kreyssig απονέμεται κάθε δύο χρόνια από το 1999 από το Ίδρυμα Lothar Kreyssig στο Μαγδεμβούργο.

Στο επέτειο των 100ων γενεθλίων του, μια αναμνηστική πλακέτα αποκαλύφθηκε στο Oberlandesgericht  (Ανώτατο Περιφερειακό Δικαστήριο) στο Βραδεμβούργο αν ντερ Χάβελ.

Ο πρώην χώρος του κατώτερου περιφερειακού δικαστηρίου, τώρα η θέση του Generalstaatsanwaltschaft (Γενικός Εισαγγελέας του Βρανδεμβούργου), έχει δύο αναμνηστικές στήλες και στο εσωτερικό, μια πλάκα με μια επιγραφή του βιογράφου του Kreyssig,Konrad Weiß.

Η Ένωση Νομικών του Βρανδεμβούργου έδωσε την πλακέτα στις 5 Μαΐου 2008 για να τιμήσει την Έκκληση του Kreyssig για την ίδρυση της Δράσης για τη Συμφιλίωση στην 50ή επέτειο από την καθιέρωσή της.

Στις 22 Οκτωβρίου 2006 το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Δικαιοσύνης πραγματοποίησε μνημόσυνο, με χορηγία της υπουργού Δικαιοσύνης Brigitte Zypries, με την ευκαιρία της 20ης επετείου από τον θάνατο του Kreyssig.

Στις 5 Ιουλίου 2008 ένα μνημείο αποκαλύφθηκε στο Hohenferchesar, την κατοικία του από το 1937 έως το 1972.

Πληροφορίες

"Kreyssig Lothar & Johanna" . Βάση δεδομένων Οι Δίκαιοι Μεταξύ των Εθνών . Γιαντ Βασέμ .

Βιογραφία του Lothar Kreyssig στο Πανεπιστήμιο του Μαγδεμβούργου, Magdeburger Biographisches Lexikon .

Επίσημος ιστότοπος Action for World Solidarity .

The post Στιγμές Ιστορίας: Ο δικαστής των ναζί που κατήγγειλε τις μαζικές δολοφονίες και τους θαλάμους αερίων appeared first on Militaire.gr.